Wiele dzieci zna lub nawet ma ojca lub matkę, członka rodziny lub przyjaciela, który zginął, został ranny lub zaginął na wojnie w jakimś miejscu na świecie. Dzieci te mogą być bardzo dzielne, ale nadal się martwią i bardzo za kimś tęsknią. Często dzieci mają problemy z nauką, snem lub koszmarne sny w czasie katastrofy lub wojny. Z powodu swych zmartwień i trosk mogą bać się chodzić do szkoły, mieć bóle głowy lub brzucha. Mogą mieć problemy z koncentracją uwagi w szkole i nawet nie wiedzieć, że zamiast o zajęciach szkolnych myślą o wojnie. Mogą odczuwać smutek, łatwo płakać i pragnąć być blisko mamusi lub tatusia. Mogą się złościć i sprawiać kłopoty lub wdawać się w bójki, ponieważ tak bardzo się martwią. Obawiają się oczywiście, że wojna dotrze do miejsca, gdzie się znajdują i będą się czuły bardzo niepewnie. Mogą tęsknić za kimś, którego bardzo kochają i martwić się, że coś złego może się im przytrafić. Są często bardzo smutne z powodu tego, co się wydarzyło. Niektóre dzieci nie zdają sobie nawet sprawy, że ich myśli są zaprzątane atakami terroru i wojnami. Innym trudno nawet myśleć o tym, co się stało. Wolą nie dopuścić do siebie myśli o przerażających rzeczach, o których nie chciałyby w ogóle myśleć, zwłaszcza gdy przypominają im o tym wiadomości w radio lub telewizji albo gdy nad głową przelatuje samolot. Jest to również normalne, że dzieci nie smucą się zbytnio. Niektóre dzieci w ogóle się nie martwią i są dość szczęśliwe.
Made with FlippingBook Annual report maker