TEKST EN FOTO’S STIJN SMETS
C açao Een levendig kleurenpalet
Gewoon in het Nederlands een cocktail bestellen terwijl je languit onder een palmboom naar de eindeloze oceaan tuurt? Curaçao is waar je moet zijn!
ANTILLEN
neur Albert Kikkert verbood z’n inwoners in 1817 in ieder geval om een wit huis te hebben. De man zou hoofdpijn krijgen van de weerkaatsing van de zon. Dat diezelfde Kikkert heel toevallig ook de eigenaar was van de enige verffabriek op het eiland is uiteraard louter toevallig. Wat er ook van zij, het geeft Curaçao een eurige aanblik. Maar ook de natuur doet haar duit in het zakje. Azuurblauw water, groene heuvels, leguanen in hun mooiste kleurenpracht en pastelroze amingo’s. Onderwaterland Het noordwesten van het eiland is één gro- te brok natuur, met het Christoffelpark als uitschieter. Je kunt er heerlijk wandelen, terwijl hagedissen bij de vleet kriskras het wandelpad oversteken. Omdat het vanaf het middaguur toch wat te warm kan wor- den voor kse wandelingen zijn er ook autoroutes met stopplaatsen bij interes- sante bezienswaardigheden. We willen er ook wat oceaan bij, dus rijden we door naar het Shete Boka Park. Het ruwe land- schap duikt er steil de zeven baaitjes in. Het meest indrukwekkende schouwspel is de Boka Pistol, waar het zeewater met grote kracht een nauwe spleet wordt ingeperst, waardoor het metershoog spuwt en knalt als een pistoolschot. Curaçao is een speeltuin voor duikers. Onder de zeespiegel is de natuur namelijk net zo indrukwekkend. Gewapend met
snorkel en duikbril wacht ik op de instruc- ties van Mayrond. Deze sympathieke jon- geman heeft z’n eigen bedrijfje opgericht waarmee hij toeristen het mooiste van het ‘onderwaterland’ laat zien. Mayrond be- geleidt ons naar een gezonken sleepboot, die vissen en andere onderwatercreaturen ondertussen hebben gekraakt. Onder ons zien we prachtig elkhoornkoraal, links en rechts worden we ge ankeerd door nieuws- gierige visjes die vanochtend stevig in hun poederdoos zijn gekropen en zich kleurrijk hebben uitgedost. Wanneer de zeebodem plots steil daalt, verdwijnen de vissen in het diepe blauw. Het goede leven Curaçao bulkt van de statige landhuizen, vroeger het middelpunt van de plantage. Dat de grond er door slaven bewerkt werd, is natuurlijk eenminder fraai hoofdstuk. De gebouwen vervullen nu gelukkig heel ande- re functies. In Landhuis Klein Sint Martha kun je heerlijk dineren en Landhuis Bloem- hof is een galerij geworden met een uit de kluiten gewassen kunsttuin. Op een boogscheut ligt Willemstad, de hoofdstad en meteen ook enige stad op Cu- raçao. Ook hier voert kleur de boventoon. We laten ons in een tuktuk door de straten brommen, langs fraaie gevels, marktjes en vissers die hun waren rechtsreeks vanop de boot verkopen. En door Pietermaai, dé wijk voor avondlijk entertainment, waar de stra-
“W elllkom in Currraçao!”, zegt de jongedame achter de ho- telbalie met een kamerbrede glimlach. Heerlijk, dat Caraïbisch-Neder- lands, waarbij de ‘l’ en ‘r’ wat extra punch krijgen. Het blijft een beetje onwezenlijk dat je aan de andere kant van de Atlanti- sche Oceaan uitstapt in een stukje van het Koninkrijk der Nederlanden, weliswaar gedrenkt in Caraïbische sferen. Je hoeft er niet veel moeite te doen om vrolijk te zijn. Gewoon rondkijken is al genoeg, want wer- kelijk élk huis heeft hier een kleurtje. Van dieprood over pistachegroen tot eidooier- geel. “Een prestigezaak”, weet gids Emlyn. “Iedereen wil een unieke kleur. Heeft ie- mand van de buren z’n huis plots in de- zelfde kleur geschilderd, dan hol je diezelf- de dag nog naar de verfwinkel.” Waarom de huizen zo kleurrijk zijn, daarover ver- schilt de geschiedschrijving. Oud-gouver-
“Heeft iemand z’n huis plots in dezelfde kleur
geschilderd, dan hol je diezelfde dag nog naar de verfwinkel.”
35
JULI-AUGUSTUS 2019 REIZEN
Made with FlippingBook - Online catalogs