ZWITSERLAND
Het is vooral het ijspaleis, een labyrint van tunnels uitgegraven in gletsjerijs, waar de kinderen grote ogen trekken.
om op ontdekking te gaan. Na een dikke twee uur stappen we uit in het hoogste treinstation van Europa. Stipt – Zwitserland, weet je wel – sporen we via het ietwat mondaine Interla- ken naar bergdorp Grindelwald. De kleding- voorschriften shiften van dames op hakken en mannen in kostuum naar uniseks out ts met degelijke wandelschoenen. Betoverend ijspaleis Onze gids Sandra beaamt dat wanneer we haar tegenkomen en ze ons een wel erg toepasselijk gadget – een mondmasker met de pieken van de regio op – in de hand duwt. Terwijl ze over haar geliefde thuisland vertelt, vergapen we ons aan de authentieke architectuur met hou- ten huisjes, de groene valleien met koeien en de prachtige gletsjermeren met hun bijzonde- re, heldergroene kleur. Het laatste stukje van de rit stappen we over op de Jungfraubahn, een bordeaux treintje dat perfect in een Wes Anderson- lm zou kunnen gureren en via een steil tandrad de berg optuft. “Met nul in- spanning op 3454 meter hoogte geraken, dat is spectaculair en een unicum in Europa. Ook minder sportieve toeristen krijgen zo de kans omnaar de spectaculaire, machtige Jungfrau te staren”, stoeft gids Sandra. Eens aangekomen zitten de pieken in de mist verstopt en toch moeten we volgens haar nog niet wanhopen. “Hierboven passeren vaak vier seizoenen in een dag. Als de weergoden ons gunstig gezind zijn, dan zien we de Jungfrau zo tevoorschijn komen.” Dan maar eerst het station zelf ontdekken. Het researchcentrumAlpine Sensation is niet alleen educatief maar ook entertainend opge- bouwd. Met een beetje verbeelding wanen we ons er in Disneyland. Al is het vooral het ijs- paleis, een labyrint van tunnels uitgegraven in gletsjerijs, waar de kinderen grote ogen trek- ken. We wandelen lekker ingeduffeld door de ijsgangen en staan verwonderd te kijken naar de ingevroren alpenbloemen en Sid, de lui-
1
aard uit ‘Ice Age’. “Deze ijssculpturen zijn zó mooi; dat is iets anders dan het ijssculp- turenfestival in België”, lacht Lotte. Sneeuwballengevecht in de zomer Opwarmen en onze buikjes rond eten doen we in het panoramarestaurant (Wiener schnitzel! Rösti!) terwijl we ongeduldig naar buiten kijken of de wolken al begin- nen te verschuiven. Wanneer de eerste zon- nestraal door het wolkendek breekt, reke- nen we snel af en spurten we naar buiten. Het uitzicht is fascinerend: een sneeuw- tapijt, massieve pieken en een indrukwek- kende gletsjer. Tijd voor een familiefoto? “Liever sneeuwballengeveeecht!”, roepen de kinderen. “En dat in het midden van de zomer!” De Aletschgletsjer, waar we vanop het platform op uitkijken, ziet er surreëel uit. 23 kilometer lang en op sommige plek- ken tot 900 meter dik. Sandra vertelt ons hoe uniek het is dat we hier zo goed als alleen staan. Normaal is het hier koppen- lopen. We blijven op de top tot iedereen begint te duizelen; de hoogte speelt ons parten. Timothy: “Je wordt een beetje high van die lucht. High en happy .” Sandra knikt, minder zuurstof zorgt voor dat ge- voel. We beslissen ommaar niet tot aan de Mönchsjochhütte te gaan, wandelen kan ook op een lager niveau. Letterlijk dan. We dalen het eerste stuk af met de trein en ma-
3
22
VAB MAGAZINE
Made with FlippingBook - Online catalogs