COLUMN
Eerder dan alle verplichte nummertjes van de stad af te werken, blijven wij haperen aan het eerste terras, waar we de ‘vibe’ voelen.
EFFICIËNT TOERISME
W ij gaan niet zo heel vaak op ‘grote vakan- tie’. Maar wij houden wel enorm van korte citytrips. Over het ‘grotevakantie- concept’ zouden we hele controversiële dingen kunnen zeggen om interessanter te lijken dan we zijn. ‘We hebben dat niet nodig, want we doen ons werk graag’, ‘We doen
nogal hoog in het vaandel proberen te dragen. Een gesprek dat alle kanten uit kan springen. Het hoeft niet meteen intellectueel hoogstaand te zijn. Het moet wel ergens over gaan. En de omkadering moet kloppen. Vriendelijke mensen, wat zon, en dan kan zo’n trip hele rare wendingen nemen.
Eerder dan alle verplichte num- mertjes van de stad af te wer- ken, blijven wij haperen aan het eerste terras, waar we de
niet aan massatoerisme of esca- pisme’… Dat is allemaal niet waar, het komt er gewoon nooit van. Langer dan een week weggaan, lijkt de
‘vibe’ voelen. Dat is nooit het plan, we strepen heus wel aan wat zeker de moeite is, maar we kun- nen dat ook gewoon ver- geten. Niet zomaar een uurtje, neen, dat is soms een hele dag. De praktisch aangeleg-
laatste tijd alsmaar moei- lijker, dus ’t is maar een geluk dat we ons werk (ja, zowel ik als mijn we- derhelft) graag doen. Maar die korte adem-
pauzes tussendoor maken veel goed. Die zouden we voor geen geld kunnen mis- sen. Het hoeft niet per se ver te zijn. Nederland, Frankrijk of het VK, er is zoveel dicht bij huis. Zelfs Duitsland, als we in een goede bui zijn. De hond, Rufus (@sir- nelsonrufus op Instagram), helpt daarbij. Natuur, lange wandelingen, goed eten en drinken. Wat heb je meer nodig? En dat is letterlijk te nemen. Een tijd geledenwarenwe zo in Lissabon. Prach- tige stad. Met een eigen ritme. Dat herinner ik me levendig. Tegengesteld aan veel andere hangt er een bedachtzame traagheid in de lucht. Alsof niets moet. Wij plegen dat nogal letterlijk te ne- men. Wie ons kent, weet dat wij het goede gesprek
den zullen nu opwerpen dat je dan evengoed in je achter- tuin een terrasje kunt uitzoeken, het scheelt in verplaatsing en in lo- gieskosten. Dat zou kunnen, maar het is niet hetzelfde. Je past je aan, voelt het ritme van de stad, en je wordt er één mee. De herinnering is onuitwisbaar, ook al heb je niet alle uithoeken van Barrio Alto plat gewandeld en heb je de Taag maar heel even gezien. Waarover gaat het? Dingen zien, of dingen beleven? Of gewoon in het nu, rust- en re ectie momenten pakken en er ten volle van genieten. Geef mij dat laatste maar, ook al is het niet meteen de efciëntste vorm van toerisme.
Guido Everaert
Levensgenieter
pur sang.
46
VAB MAGAZINE
Made with FlippingBook - Online catalogs