veo u kvartu Šonenberg, u Uli- cu Hauptštrase 155. U stanu na prvom spratu prilično obič - ne stare berlinske zgrade bo- ravio je od 1976. do 1978. godine. Stan je bio prilično ne - namešten, a slavni stanar i njegovi prijatelji uglavnom su i jeli i boravili napolju. Neko vre- me Bouvi je imao poznatog ci- mera Igija Popa, koji je takođe u Berlinu snimio sjajnu muzi- ku (genijalni album „Lust for Life“), ali ga je veoma brzo iz - bacio zbog krađe hrane iz fri - židera (?!). Tako se frontmen „Studžisa“ preselio u manji stan u zgradi iza. I stvarno ne znam šta sam očekivala na ovom mestu, da mi se Bouvijev duh nasme- ši sa prozora, ali ništa speci- jalno nije bilo u vezi sa tom zgradom i tim ulazom. Da ni- je ploče na kojoj piše da je tu živeo dve godine i da je u Ber - linu snimio već pomenutu tri - logiju, bila bi to jedna prilič - no dosadna zgrada. Naravno, za sve nas koji volimo Bouvi- ja ovo je mesto koje se mora obići, baš kao i sledeća stani - ca na koju smo otišli – čuveni „Hansa“ studio, nekada poznat i kao „Studio kod Zida“ pošto se mogao jasno videti Berlin- ski zid. Ova pozicija je odigra- la bitnu ulogu za nastanak al- buma „Heroes“, snimanog pod uticajem grada i Zida kod ko- jeg Bouvi stoji prizivajući uje - dinjenje. Naslovna numera al- buma „Heroji“, koji je snimljen u legendarnom Majsterštalu, postala je himna podeljenog grada i njegove čežnje za slo - bodom. Studio u kojem su ka- snije snimali „U2“, „Depeche Mode“, Nik Kejv i mnogi drugi, nalazi se u ulici Kothener štra- se 38 u Krojcbergu, blizu Pot- sdamer placa. Ipak, kad dođe - te tamo, osim Bouvija čiji se izraz lica smenjuje u zavisno- sti od ugla iz kojeg ga gleda- te, nećete mnogo šta videti. Da biste Studio obišli, morate da rezervišete turu i da za to fi -
mer Platz. However, you won't see much once you get there, other than Bowie, whose expre - ssion changes depending on the angle from which you ob- serve him. If you want to visit the Studio, you have to reserve a tour and pay a decent amo- unt for it. We weren’t able to see Bowie’s favourite nightclub, the “Dsc - hungel” (Jungle), because it clo - sed down way back in 1993, and the location at Nurnber- ger Strasse 50-55 is today oc - cupied by the Ellington Hotel. That nightclub attracted many famous artists after opening in the late 1970s, and apart from Bowie and Iggy, Nick Cave was also a regular. The much-loved cafe located next to the entran- ce to the building where Bowie lived was once called “Ande- res Ufer” (The Other Side) and
it is still there today, though it is now called “Neues Ufer” (The New Side). Interestingly, an alien being also appeared in Berlin’s Madame Tussaud’s waxworks in the au- tumn of 2017, when Ziggy Star - dust landed among the mor- tals. This isn’t a must for Bowie fans, but if you're in the mood for a selfie, it does provide an opportunity to take a picture wi- th “the man who fell to earth”. Bowie’s Berlin period ultimately proved significant, though it didn’t really last very long. Actu- ally, the third of the three famo - us Berlin albums was mostly recorded in Switzerland and the U.S. Bowie nonetheless always returned to his former adop- ted country from his later ho- mes in London and New York, and he was always welcomed as an honorary Berliner. The on-
ly artist to have received similar treatment was Nick Cave, but he arrived in the German capi- tal four years later. It was there that he found his “bad seeds”. He took up residence in Kreuz- berg, a district of West Berlin that was renowned for suppor- ting punk and new wave. Kre- uzberg is also home to the fa- mous music club SO36, which immediately embraced Cave and his music. His gloomy and tragic style appealed to alterna- tive Berliners, and his influence over this city has remained im- portant to this day. My favourite director, the legen - dary Wim Wenders, also pa - id homage to Cave in his ma- gical film Heaven over Berlin (Wings of Desire), and we also followed in his footsteps, but we’ll tell you all about that ano- ther time...
no platite. Bouvijevu omiljenu diskote- ku „Dschungel“ („Džungla“) ni - smo mogli da vidimo jer je zatvorena 1993, a na adre- si Nirnberger štrase 50-55 da- nas se nalazi hotel „Elington“. Кlub je od otvaranja krajem sedamdesetih privlačio pozna - te umetnike, te je pored Bouvi- ja i Igija, redovan bio i Nik Kejv. Omiljeni kafić, koji se nalazi pored ulaza u Bouvijevu zgra- du, nekad se zvao „Anderes Ufer“, a danas „Neues Ufer“ i još je tu. Inače, u jesen 2017. vanze - maljsko bice pojavilo se i u berlinskom ogranku vošta- nih figura „Madam Tiso“. Zigi Stardast je sleteo među osta - le smrtnike. Nije ovo obavezno mesto za obožavaoca Bouvi - ja, ali ako vam je do selfija, to je prilika da se slikate sa „čo - vekom koji je pao na zemlju“. Na kraju Bouvijevo vreme u Berlinu jeste bilo značajno, ali zapravo ne veoma dugo. U stvari, treci od tri čuvena albu -
ma snimljen je većim delom u Švajcarskoj i SAD. Ipak, Bo- uvi se uvek vracao u svoju biv - šu usvojenu zemlju iz kasnijih domova u Londonu i Njujor - ku, i uvek je priman kao poča - sni Berlinac. Samo je Nik Kejv imao sličan tretman, ali on je u prestonicu stigao četiri go - dine kasnije. Tu je pronašao svoje „loše seme“ (ime ben- da „Bad Seeds“). Nastanio se u Krojcbergu, u zapadnom de- lu grada poznatom po podrš- ci panku i novom talasu. Kroj- cberg je i dom čuvenog kluba „SO36“ koji je Kejva i njegovu muziku odmah dočekao zagr - ljajem. Njegova sumorna i tra- gična muzika dopala se alter - nativnim Berlincima, a njegov je uticaj u ovom gradu do da- nas ostao bitan. I moj omiljeni reditelj, legen- darni Vim Venders, odao je po- čast Niku Kejvu u svom ča - robnom filmu „Nebo nad Berlinom“, čijim smo tragovi - ma takođe hodali, ali o tome nekom drugom prilikom...
24 | Er Srbija » Air Serbia
Made with FlippingBook interactive PDF creator