Nazad na sadržaj
Jedna od glavnih promena u duhu ovakvog mišljenja bila je reakcija protiv metapsihološke orijentacije. Pod uticajem metodologije ʼoperacionalizmaʼ (fokus na konkretnim operacijama), antimetapsihološki pravac se prvobitno javio u radovima interpersonalnih/kulturalnih teoretičara, kao što su: Hari Stak Salivan ( Harry Stack Sullivan , 1953), Karen Hornaj ( Karen Horney , 1941 ) i Erih From ( 1941 ), koji su često koristili termin nesvesno samo kao sekundarni deskriptivni termin, pre nego glavni aspekt psihičkog života. Ipak, čak i u njihovim formulacijama, ʼotuđeniʼ, ʼne-jaʼ delovi sebe morali su da se drže van svesnosti i da se potisnu duboko u ʼnepromenljivo privatnoʼ nesvesno. Ovaj pristup je, direktno i indirektno, doprineo psihoanalitičkim konceptualizacijama i dinamskom pristupu, teškim patološkim poremećajima, konceptualizacijama ranog razvoja i produbljivanjem razumevanja nesvesnih razmena u okviru transferno-kontratransfernog polja . Uz Harolda Serlsa (1979), koji je proširio opseg razumevanja kontratransfera, Salivan, Hornaj i From su kasnije označeni kao preteče intersubjektivnosti. Originalno nameravajući da se suprotstavi Krepelinovom ( Kraepelin ) viđenju shizofrenije, Salivan je definisao emocionalne patnju kao interpersonalnu osnovu u patogenim interakcijama u ranom detinjstvu i kasnije tokom detinjstva individue. Etiološki istaknute, takve interakcije vode teškoćama u životu, koje bi mogle da efikasno budu tretirane interpersonalnim pristupom , u kojem bi analitičar ispravio pacijentovo očekivanje da će se analitičar poneti na isti, povređujući način, kao figure koje su pacijentu naškodile ranije u životu. Konačno, u Njujorku je osnovan Institut Salivan, odnosno Institut Vilijam Alanson Vajt ( William Alanson White Institute ), gde se primenjivala i razvijala interpersonalna psihoanaliza , koja je kasnije prerasla u relacionu školu. Institut Vilijam Alanson Vajt je od 1943. prvi psiholozima nudio psihoanalitički trening, u čemu ga je, 1949, pratio Postdiplomski centar za mentalno zdravlje u Njujorku, koji su pohađali Lakmen i Stolorou, čiji je originalni fakultet, pod vođstvom Luisa Volberga ( Lewis Wolberg ), ranije Njujorški psihoanalitički institut, bio tvrđava klasične psihoanalize. To je bilo i mesto za vaninstitucionalno lečenje pacijenata, a tu je i prvi put uveden trening iz grupne analize, sa relativnom otvorenošću ka pluralitetu teorijskih orijentacija (koji je originalno vodila Asja Kadis – Asya Kadis , analitičarka koja je emigrirala iz Mađarske). Oba instituta su imala odeljenje za dečju psihoanalizu sa direktnim kontaktom sa različitim mestima za trening Britanskog psihoanalitičkog društva. Još jedan institut koji je značajno doprineo raznolikosti perspektiva bio je Postdoktorski institut Njujorškog univerziteta osnovan1961, koji je nudio obuku psiholozima iz frojdijanskog, relacionog i interpersonalnog okvira. Iz toga sledi da su mnogi istaknuti savremeni predvodnici relacionog mišljenja ovde završili trening. Od kasnih 1980-ih, instituti Američke psihoanalitičke asocijacije otvorili su vrata nemedicinskim kliničarima, te su se pojavili i proširili brojni nezavisni IPA ( International Psychoanalytic Association ) instituti i društva, koji su uključivali članove i sa medicinskim i sa nemedicinskim obrazovanjem. Klinički rad sa pacijentima različitih patologija i uzrasta, kao i dolazak psihologa i drugih nemedicinskih profesionalnih kliničara na scenu američke psihoanalize, poremetili su status quo, najavljujući potencijalno proširivanje konceptualnih granica u raznim pravcima.
120
Made with FlippingBook - professional solution for displaying marketing and sales documents online