Nazad na sadržaj
su sami po sebi određeni drugim sociološkim i kulturološkim uslovima. Politička tradicija, pravo – uključujući i porodično pravo – stilovi roditeljstva, rodne uloge i rodni odnosi, ekonomski i socijalni status psihoanalitičkih pacijenata i analitičara, kao i edukacija i polje obrazovanja analitičara, takođe su značajni za dovođenje u prvi plan nekih koncepata ili elemenata koji postaju centralni u određenoj psihoanalitičkoj kulturi. Ovi faktori su možda imali važan uticaj na prihvatanje američke intersubjektivne orijentacije u francuskoj psihoanalizi. Filozofski uticaji, kulturni uslovi i različiti prevodi Frojdovog dela koji su oblikovali psihoanalizu u zemljama francuskog govornog područja, drugačiji su od onih koji su oblikovali uslove pod kojima se psihoanaliza razvijala u zemljama engleskog govornog područja. Prema mišljenju mnogih francuskih psihoanalitičara, prevod Frojdovog dela na engleski uticao je na to da se psihoanaliza približi psihologiji i kognitivnim naukama (Tesje, 2005). Prevodi na francuski su bili manje uniformni, sve dok Laplanš nije objavio „Sabrana Frojdova dela – Psihoanaliza” (OCFP)1980-ih (Laplanš, 1989a), ali su uticali na različite pravce kroz leksičke i semantičke izbore. Na primer, nemačka reč Seele prevedena je na engleski kao „um” (engl. mind ), a na francuski kao „psiha” (fr . psychè ) – sa čim se Laplanš nije slagao i insistirao je na upotrebi reči „duša” (fr. âme ), što je promenilo filozofski kontekst razumevanja. Reč Vorstellung je prevedena na engleski kao „ideja” (engl. idea ), što je uobičajeni prevod, ali se veoma razlikuje od francuskog prevoda koji glasi „reprezentacija” (fr. représentation ). Još jedan primer bio bi pojam Verdrangung, na engleski preveden kao „represija” ( engl. repression), a na francuski kao „potiskivanje” . Može da se uoči socijalna, čak krivična konotacija engleske reči repression i hidraulička metafora francuskog prevoda. U skladu sa gore rečenim, Francuzi takođe primećuju da je u psihoanalizi engleskog govornog područja, sa izuzetkom Ego psihologije, cepanje ( splitting ) zamenilo potiskivanje u opisivanju psihičkog funkcionisanja (Tesje, 2005), što nije slučaj u francuskoj psihoanalizi. U kontekstu razlika u odnosu na Frojdove spise, u francuskoj psihoanalizi naglašen je značaj jezika, reprezentacije i reprezentabilnosti i onoga šta to podrazumeva za razumevanje seksualnosti, nagona i nesvesnog. Elaborirajući Frojdovu metapsihologiju dinamičkog nesvesnog, infantilnu seksualnost i teoriju nagona (Frojd, 1900, 1905,1914, 1915), francuska intersubjektivistička psihoanaliza istražuje dimenzije drugosti unutar i izvan sebe, koja leži u jezgru postojanja i proširuje koncept nachträglichkeit tj. après-coup . Dok, generalno, savremena francuska psihoanalitička teorija postulira intimnu vezu između nesvesnog i nagona, važna tema je detaljno ispitivanje „konstrukcije” nagona iz osnovnih fizioloških refleksa. Nagon se smatra promenljivim, u stalnoj tranziciji, šireći se kroz mentalni prostor i ponovo se stvarajući u nekim intersubjektivnim iskustvima. Generalno, specifičnosti francuske psihoanalize uključuju: 1. Prepoznavanje korisnosti topografske teorije (Lakan, 1966) i posebno tumačenje strukturne teorije (Grin, 2002). 2. Implementacija tehničkih izmena u tretmanu pacijenata koji nisu neurotični, posebno prilikom rada sa transferom (Grinov lʼautre semblable/slični drugi: u Grin, 2002) i kontratransferom
142
Made with FlippingBook - professional solution for displaying marketing and sales documents online