Nazad na sadržaj
konfliktnih i nekonfliktnih namera, memorija, značenja i obrada, uključujući nevalidirani doživljaj (Stolorou i Atvud, 1992), neformulisani doživljaj (D. B. Stern, 1997) i implicitne obrasce organizacije (implicitno znanje). Implicitno (relaciono) znanje sastoji se od interakcija sa negovateljima koje je kodirano u proceduralnoj memoriji i stoga ne može biti verbalizovano (D. N. Stern i saradnici, 1998). Neformulisani doživljaj sastoji se od doživljaja u detinjstvu čije pojavljivanje nije dopušteno u svesti, jer nisu priznati od strane negovatelja (D. B. Stern, 1997). Prereflektivno nesvesno sastoji se od organizujućih principa subjektivnih doživljaja koji potiču iz rane intersubjektivne dijade, a nevalidirano nesvesno uopšte ne može biti artikulisano zbog nepostojanja validacije self objekta (Stolorou i Atvud, 1992). Sličnost između definicija neformulisanog doživljaja i nevalidiranog nesvesnog leži prvenstveno u naglašavanju odgovora negovatelja. Dvopersonalno nesvesno se formira unutar same dijade (Lajons-Rut – Lyons-Ruth , 1998, 1999). Stoga, empatično razumevanje analitičara nastoji da granice između svesnog i nesvesnog i eksplicitnog i implicitnog učini propustljivijim i fluidnijim, i povećava svestan pristup prethodno nesvesnim osećanjima, namerama, mislima i interpersonalnim interakcijama. III. D. Nesvesno u francuskoj tradiciji Postfrojdijanska Francuska bila je mesto impresivne teorijske energije i stvaralaštva. Ova intelektualna eksplozija odrazila se i na druge psihoanalitičke zajednice francuskog govornog područja u Evropi i Severnoj Americi. Engleski prevodi ovog rada su, takođe, bili uticajni u nekim delovima Severne Amerike i Velike Britanije. Delimično udaljeni od perspektive objektnih odnosa a istovremeno ostajući pri shvatanju nesvesnog koje je približnije frojdijanskom gledištu i skloniji da svoj rad vide kao razradu/dijalog sa frojdijanskim opusom, francuski analitičari dele neke opšte pretpostavke koje se tiču koncepta nesvesnog. Uglavnom prihvatajući topografski ugao gledanja (prvu topografiju), za Francuze postoji apsolutna razdvojenost predsvesnog/svesnog i nesvesnog. Štaviše, nesvesno se ne može otkriti posmatranjem, već se o njemu jedino može izvesti zaključak nakon događaja u après coup dedukciji. Ego ( le moi ) je definisan njegovim identifikacionim „otuđenjem” u želji Drugog, isto koliko i njegovim kapacitetom za adaptaciju; on je stoga subjektivan, više self nego defanzivna tvorevina orijentisana ka realnosti koju opisuje Ego psihologija. Za francuske analitičare, sve što je Ego sluša se kao da se pojavljuje iz nesvesnog. Ideja o sferi bez konflikta ne postoji. Moi je takođe sačinjeno od nesvesnih objekata i parcijalnih objekata. Tamo gde Ego psihologija govori o analitičaru koji održava sigurnu konstantnu udaljenost od pacijenta, francuski autori, naročito Buve, i nešto kasnije Grin, Makdugal i Rusijon, predložili su na početku fleksibilan pristup pacijentima, obraćajući pažnju na njihovu reakciju na distancu. Osim toga, i usled snažnog uticaja Žaka Lakana, francuski analitičari bili su u obavezi da razmišljaju o funkciji govora i jezika ne samo u analitičkoj situaciji, nego i kao o strukturnom principu nesvesnog.
256
Made with FlippingBook - professional solution for displaying marketing and sales documents online