Nazad na sadržaj
interferentnih procesa, zajedničkog prostora nalik snu i nesvesnih saveza. U ovom kompleksnom metapsihološkom intersubjektivnom sistemu, trostruka veza suštinski narcisističke prirode je sa Idejom , Idealom i Idolom . Ona odslikava tiraniju omnipotentne i idealizovane majčinske slike i upotrebu raznih primitivnih odbrambenih mehanizama rascepa/cepanja, negiranja i poricanja protiv arhaičnih anksioznosti. Ovaj i drugi koncepti bili su lako primenljivi na grupnu analitičku terapiju, ali i na organizacione i institucionalne grupe. IV. Bb. Grupne analitičke terapije Grupne analitičke terapije primenjuju frojdijanske i bionijanske koncepte nesvesnih procesa i sadržaja još od njihovog nastanka u periodu nakon Drugog svetskog rata, naročito orijentacije koje su modelovane prema Slavsonu (1947), po kojima faktori nesvesne grupne dinamike pospešuju otpor prema rastu pojedinca, pa se i tumače shodno tome i/ili prema Foulkesu (1948), u kojima se faktori nesvesne grupne dinamike i njihova višeslojna komunikacija koriste za podsticanje razvoja pojedinca. Konsenzus je da je grupna analitička terapija, kako se danas primenjuje, najpogodnija za karakterološke probleme , jer se u malim terapijskim grupama višestruki transferi projekcije i pomeranja na terapeuta, kao i na grupu i članove grupe brzo aktiviraju, karakterološki otpori su lako vidljivi i stoga lako interpretabilni (Slavson, 1947; Glacer, 1953; Makenzi, 1992; Kauf, 2011). Funkcija grupnog analitičara je da obezbedi sigurnost od nesvesnih impulsa na koje se deluje i da održava granice i okvir, uglavnom putem interpretacije nesvesnih konflikata i težnji, kada oni predstavljaju otpor napretku pojedinca i/ili grupe. Iz bionijanskog ugla gledanja na (nesvesnu) grupnu dinamiku, ovo zapravo znači da analitičar grupe kontejnira, sluša i interpretira „osnovnu pretpostavku” nesvesnih regresivnih tendencija grupe. Sve u svemu, grupne analitičke terapije, koje su se razvile iz grupnog rada sa decom (Slavson, 1947) i veteranima Drugog svetskog rata (Foulkes, 1948), prerasle su u interno koherentno polje, dalje razvijajući i primenjujući razna proširena shvatanja nesvesnog, koja odgovaraju većini psihoanalitičkih orijentacija, uključujući vinikotijansku, malerijansku, relacionu, self psihološku, intersubjektivističku, kao i modele teorije polja nesvesnog. Ključni pojam nesvesnog ostaje viđenje grupe koja preuzima novu transferencijalnu, kao i razvojnu funkciju, koja kao takva pruža jedinstveni dinamski rezervoar međudejstva nesvesnih procesa, koji drugačije možda ne bi mogli da budu jasno vidljivi. Hibridni kliničko-organizacioni modalitet psihoanalitički orijentisanih „ISKUSTVENIH PROCESNIH GRUPA” za profesionalce, poslovne menadžere, studente ili nastavni kadar, koristi koncepte nesvesne grupne dinamike, višestrukih transfera – otpora i nesvesnih komunikacija kako bi povećao funkcionalnost radnih ili studijskih grupa i njihovih članova u kompanijama, bolnicama, neprofitnim i akademskim ustanovama širom Severne Amerike (Papiasvili, 2011). Jedan specifičan grupni modalitet, razvijen prvo kod dece i adolescenata, a kasnije primenjivan kod svih starosnih grupa, bila je psihoanalitička psihodrama Lebovičija i Diatkina
277
Made with FlippingBook - professional solution for displaying marketing and sales documents online