Nazad na sadržaj
Psihoanalitičke orijentacije sve više stavljaju naglasak na „ nereprezentovano ” i „ podsimboličko ” nesvesno i prateće preispitivanje u kontekstu interpretativnog i neinterpretativnog učestvovanja analitičara, uključujući kontratransferna odigravanja, holding, kontejning i facilitaciju. Kada je naglasak na neinterpretativnim načinima analitičarevog funkcionisanja, on predstavlja teorijsko odstupanje od pristupa tradicionalne teorije konflikta nesvesnom. Kada je naglasak na uvođenju nereprezentovanog i podsimboličkog u interpretativni diskurs, ono predstavlja proširenje intrapsihičkog područja raznoliko definisanih i stratifikovanih nesvesnih procesa. Mnoge škole mišljenja danas naglašavaju prednosti optimalno propustljivih granica između različitih delova uma. U Latinskoj Americi , tendencije ka sintezi metapsihološkog i kliničkog mišljenja dovele su do nastanka intenzivnih studija o nesvesnoj logici i nesvesnoj komunikaciji . Kombinovanjem Frojdovih koncepcija o primarnom procesu sa matematičkim pretpostavkama, pretpostavljeno je da nesvesnom logikom vladaju dva principa: princip uopštavanja, koji objašnjava da logika nesvesnog, za razliku od logike svesnog sistema, ne smatra pojedince odvojenim jedinicama, već članovima beskonačno velikih grupa; i princip simetrije, koji identifikuje način na koji nesvesno identično tretira lice/naličje svakog odnosa. Pretpostavljeno je da um funkcioniše bi-logički istovremenim funkcionisanjem svesne i nesvesne logike. Istorijski utemeljeni u Frojdovim radovima o subjektu, ali usvojivši dalje razrade konceptualizacija transfera, kontratransfera i projektivne identifikacije, latinoamerički analitičari su uveli konceptualizaciju analitičke situacije kao dinamskog polja. Uvereni u duboku intersubjektivnost analitičke situacije, autori su transformisali teoriju snova koristeći koncept sanjarenja. U savremenim prikazima nesvesne komunikacije, sanjanje – postulirano kao stalna psihička funkcija – preuzima još centralniju ulogu nego u klasičnoj teoriji. Shvaćena kao posledica komunikacije između jednog nesvesnog i drugog, svaka seansa se shvata kao dugi zajednički san. Celokupna analiza, tako, postaje razmena sanjarenja. Sve u svemu, usred razlika između i unutar regionalnih tendencija kod kojih konceptualna pluralnost različito naglašava višestruke dimenzije nesvesnih procesa, sadržaja i struktura, uključujući kontekst njihovog formiranja i promene, javlja se nekoliko tema koje se preklapaju . Stalna potreba za konceptom: Većina psihoanalitičara je saglasna da je koncept nesvesnog važan alat za razumevanje suštinske realnosti ljudskog uma: njegovo kretanje putem „reprezentacije” koje je potpuno odvojeno od pravila kognicije sekundarnog procesa. Nesvesno se uopšteno tumači kao neizbežan nusproizvod – i jedinstven i univerzalan – psihičkih „nekompatibilnosti” pojedinačnog iskustva i kolektivnog života. Mada se pretpostavlja da je srž nesvesnog nastala ili da se „nataložila” u detinjstvu, u traumatskim uslovima, preplavljen um odrasle osobe može u bilo kom trenutku životnog ciklusa stvoriti nove oblasti nesvesnog funkcionisanja. Nesvesno je i dalje temeljni pojam u mnogim školama mišljenja, doduše bez
281
Made with FlippingBook - professional solution for displaying marketing and sales documents online