Nazad na sadržaj
TEORIJA KOMUNIKACIJE DAVIDA LIBERMANA Troregionalna saradnja Međuregionalni konsultanti: Samuel Arbiser (Latinska Amerika), Arne Jemstet (Evropa), Eva D. Papiasvili (Severna Amerika) Koordinator: Elijas M. da Roša Baros (Latinska Amerika) ______ Prevod na srpski jezik i uredništvo: Psihoanalitičko društvo Srbije Prevod: Ivana Dobrić i Zona Lemez Koordinator: María Inés Nieto
I. UVOD I UVODNA DEFINICIJA
U najširem smislu, Teorija komunikacije Davida Libermana predstavlja složenu, objektivizirajuću, sistematičnu reformulaciju psihopatologije koja je zasnovana na dokazima, a prema multidimenzionalnoj evaluaciji komunikativnih interaktivnih aspekata kliničke psihoanalitičke prakse. U ovom složenom sistemu, na psihopatologiju se gleda kao na poremećaj procesa komunikacije koji, posledično, izaziva deficit adaptacije. Konkretnije, dijalog-u-svrhu- razmene između pacijenta i kliničara predstavlja kako empirijsku osnovu za psihoanalitičko istraživanje, tako i dijagnostički alat. Autor Teorije komunikacije , David Liberman bio je jedan od najoriginalnijih teoretičara plodne „psihosocijalne struje” psihoanalize u Argentini, koju je predvodio Enrike Pišon-Rivije (Arbiser, 2017). Ova struja mislilaca prigrlila je multidisciplinarnu i pluralističku poziciju kao ključnu karakteristiku. U ovom kontekstu, on je predložio inovativnu metodološku odluku: krenuti od analitičkog dijaloga kao polazne tačke za istraživanje i evaluaciju razvoja psihoanalitičke seanse i procesa, i učinka oba člana dijaloga kao „empirijske osnove”. Na njegovu teoriju može da se gleda kao na sistematsku studiju same kliničke prakse. Libermanova namera bila je da psihoanalizi da potpuniji naučni karakter, kao što je on sam eksplicitno pisao u prvom poglavlju – sa naslovom „Nauka, istraživanje i teorije u psihoanalizi” – svog ranog ključnog rada Komunikacija u psihoanalitičkoj terapiji (1962). To je, dalje, podrazumevalo odluku da razvije sistem deskriptivnih i eksplanatornih formulacija kao rezultat sistematskog istraživanja veoma složenog ljudskog ponašanja. Kao što je prikazano u tabelama ispod, on je u ovu svrhu koristio formulacije Jirgena Ruša (Ruš i Bejtson – Ruesch and Bateson , 1951) koje su se u to vreme tek
425
Made with FlippingBook - professional solution for displaying marketing and sales documents online