Nazad na sadržaj
Latinoameričke konceptualizacije objektnih odnosa (dole) prvenstveno se odnose na ovu britansku (usku) definiciju objektnih odnosa u njihovom specifičnom shvatanju klajnijanske teorije i njenog razvoja mahom kod Biona, Melcera i Vinikota. Nedavno su Okinklos i Samberg (2012) opisali teorije objektnih odnosa shodno njihovim sličnostima i grupisali su ih prema nekim od njihovih razlika. Sledi ažurirana, donekle modifikovana, verzija takve perspektive. Teorije objektnih odnosa među sobom dele nekoliko sledećih karakteristika: 1. Objektni odnosi su osnovna jedinica iskustva. 2. Gledište je da je ljudski um, od rođenja, u potrazi za objektom; osnovna motivacija za potragu za objektom ne može da se svede ni na jednu drugu motivacionu silu. 3. Internalizovani objektni odnosi grade se tokom razvoja kroz interakciju urođenih faktora (kao što su urođena dispozicija afekta i kognitivna oprema) i odnos sa drugima (starateljima). 4. Međuljudski odnosi odražavaju internalizovane objektne odnose; psihopatologija, naročito ozbiljna psihopatologija kao što su psihoza ili granični i narcisistički poremećaj ličnosti, konceptualizovani su u smislu objektnih odnosa. Ove zajedničke crte vode do teorijskih stavova o osnovnim aspektima psihoanalitičkog modela uma, uključujući motivaciju, strukturu, razvoj i psihopatologiju. Teorije objektnih odnosa obezbeđuju prirodnu vezu sa proučavanjem porodične i grupne dinamike, kao i sa proučavanjem razvoja, kao u razvojnoj psihologiji. Teorije objektnih odnosa razlikuju se među sobom po osnovu nekoliko kriterijuma: 1. Odnos sa teorijom nagona: Klajn, Jakobson i Maler zadržali su intimnu vezu sa teorijom nagona. Levald, Kernberg, Sandler, Vinikot su primeri teoretičara objektnih odnosa koji su zadržali neku verziju teorije nagona uz različito modifikovan koncept nagona, stavivši akcenat na afekat i objektne odnose kao gradivne elemente nagona. Ferbern, Gantrip i Salivan generalno se smatraju najudaljenijim od frojdijanske teorije nagona. 2. Važnost agresije u psihičkom životu: iako se često nailazi na gledište da se Melanija Klajn fokusira na agresiju, klajnijanski analitičari smatraju da bi ispravnije bilo reći da se njena teorija fokusira na spliting, što može da uključi rascep između ljubavi i mržnje, koji zauzima centralnu ulogu u psihičkom životu. 3. Važnost stvarne interakcije naspram one o kojoj maštamo: Salivanova interpersonalna teorija stavila je naglasak na stvarnu interakciju; teorija MelanijeKlajn stavila je naglasak na ʼfantazijuʼ kao reprezentaciju instinkta i na to kako takve reprezentacije utiču na objekat. 4. Na pitanje da li kliničku situaciju primarno oblikuju internalizovani objektni odnosi ili stvarne, dijadne interakcije između pacijenta i analitičara: M. Klajn i Kerbnerg naglašavaju ovo prvo; Grinberg i Mičel naglašavaju ovo drugo.
440
Made with FlippingBook - professional solution for displaying marketing and sales documents online