Nazad na sadržaj
IV. B. Klajnijanski uticaji u Severnoj Americi Klasični koncept transferne analize u Severnoj Americi značajno je proširen konceptom analize „situacije ukupnog transfera” koji je predložio klajnijanski pristup (Džozef, 1985). To uključuje sistematsku analizu transfernih implikacija pacijentovih ukupnih verbalnih i neverbalnih manifestacija kroz sate, pacijentovih direktnih i implicitnih komunikativnih napora da utiče na analitičara u određenom smeru i dosledno istraživanje transfernih implikacija materijala pacijentovog spoljnog života koji on u bilo kom trenutku uvede u seansu. Uključivanje sistematskog razmatranja celokupnog funkcionisanja pacijenta u trenutku aktiviranja predominantnog transfera važno je pojačanje centralnosti interpretacije transfera, a takođe ukazuje na važnu implicitnu posledicu tumačenja transfera, naime, analizu karaktera. IV. C. Donald V. Vinikot Termin „transfer” praktično ne postoji u naslovima radova D. V. Vinikota, sa izuzetkom njegovog članka iz 1955–1956. pod naslovom „Kliničke varijante transfera”. Termin nije naveden ni u naslovima poglavlja Džen Abram ( Jan Abram ) „The Language of Winnicott: A Dictionary of Winnicott’s Use of words” (1996). Ipak, Vinikotov tretman transfera zaslužuje značajnu pažnju; on je u uskoj vezi sa pojmovima okvira i kontratransfera. Prvobitno pedijatar, Vinikot svoj analitički odraz usmerava na odnos majke i deteta. Distancirajući se od perspektive M. Klajn o novonastalom intrapsihičkom životu novorođenčeta, on daje najveći značaj najranijem okruženju novorođenčeta i proučava interakcije između dovoljno dobre majke i bebe, zajedno sa prelaznim pojavama koje se na njih odnose. U tretmanu, analitički okvir daje analizandu sa ovom vrstom kontejnirajućeg ( holding ) okruženja, odnosno okruženja u kome se odvijaju transfer i kontratransfer. Fokusirajući se na nedostatke u ovim najranijim okruženjima (tj. posebno na slučajeve u kojima majka nije mogla da se prilagodi potrebama malog deteta), Vinikot razvija svoj pojam lažnog selfa, koji je istovremeno zaštitna organizacija koja štiti pravi self, ali koji, takođe, ometa uspostavljanje autentičnog Ega. On uvodi proboj u kontinuirano osećanje postojanja. O takvim pacijentima, koji nisu imali vrstu nege koja odgovara ranom detinjstvu, i čiji Ego ne može biti zamišljen kao uspostavljena celina – tj. oni koji doživljavaju granična stanja i psihotične epizode kao odrasli – više se ne može diskutovati u smislu transferne neuroze ili nestajanja potiskivanja. Koncept transfera treba proširiti kako bi „ analitičar sam sebe pronašao ... suočen sa pacijentovim primarnim procesom ”, sa prvobitnim prekidom (1955–1956, str. 298). U takvim slučajevima, kada je u najranijem okruženju postojao nedostatak, iskušenje koje ima za cilj prevazilaženje nedostatka mora se dogoditi u transfernom odnosu. Dobro prilagođavanje analitičara može izazvati sprovođenje intenzivne zavisnosti kod pacijenta, iz čega može proizaći dovoljno poverenja i sigurnosti, tako da se iskustvo originalne traume – iskonske agonije padanja
533
Made with FlippingBook - professional solution for displaying marketing and sales documents online