Nazad na sadržaj
seksualne etiologije, i zbog neurovegetativnih, celulo-humoralnih manifestacija koje uključuju somatske ili fizičke poremećaja i kod analitičara i kod pacijenta, to sigurno predstavlja stvarnu neurozu. Stvarna neuroza se otkriva u kliničkoj praksi koja analizira potisnuto nesvesno, a posebno zakopani primarni narcisizam i incest. Pristup svesti stiče kroz reprezentaciju smrti i, prema Sesiju, kroz reprezentaciju leša, u tišini, strepnji i letargiji, kao kraj paricidne tragedije koja se fatalno ponavlja u transferu. To Sesio naziva „stvarnim prenosomˮ; on ima somatski kvalitet i nosi neobično obeležje noćnih mora i/ili ostvarenja sudbine. Ovi „stvarni transferiˮ mogu se analizirati pomoću konstrukcije i interpretacije zakopanog sadržaja. Zapravo, koncept sahrane je od suštinskog značaja za razumevanje Sesijeve teorijske pozicije. Hipoteza je da, kada se interpretacija–konstrukcija napravi u pravom trenutku, transferna ljubav pronalazi svoj put do svesti, a pažljiva analiza ove ljubavi razrešava transfer vezujući svoje nesvesne emocionalne komponente. Tako je stvarna drama obdarena prirodom ponavljanja infantilnih iskustava sa kojima se zatim uvodi u vreme i istoriju. Shvatanje da su ove uspomene ponovno proživljavanje, tek sada sa analitičarom, omogućava oslobađanje libida od ovih primarnih, incestuoznih, tragičnih fiksacija i njegovo usmeravanje kroz značenja koja dobija, ka sekundarnoj edipalnoj strukturi, koja se može proraditi. Koncept „stvarnog transferaˮ doprinosi analitičkoj tehnici jer proširuje terapeutski opseg psihoanalize, obezbeđivanjem sredstava za lečenje takozvanih „stvarnih poremećajaˮ – novog pojma za stvarne neuroze – letargiju i negativnu terapijsku reakciju. Analiza ovih ʼstvarnihʼ manifestacija predstavlja velike poteškoće, jer je za njihovo istraživanje potrebno istražiti pojmove kao što su nagoni smrti, ponavljanje, trauma i transfer na ličnost analitičara, što kod analitičara izaziva snažan otpor, ali koji pružaju mogućnost proširenja polja psihoanalize, obuhvatajući stvarne i somatske manifestacije. Potonje se često leče samo lekovima, jer mnogi analitičari smatraju da pripadaju polju kliničke ili psihijatrijske prakse, a ne psihoanalize. VII. Ac. R. Orasio Ečegojen Na osnovu Frojdovog učenja, Ečegojen (2005) definiše transfer nasuprot iskustvu. Prototipovi se formiraju od dve vrste impulsa: onih svesnih, koji omogućavaju Egu da razume trenutne okolnosti pomoću modela prošlosti i u okviru principa realnosti (iskustva), i nesvesnih impulsa koji, podvrgnuti principu zadovoljstva, uzimaju sadašnjost za prošlost u potrazi za zadovoljstvom, pražnjenjem (transferom). On naglašava repetitivni aspekt transfera vođen nagonima smrti i otpor transferu mobilisan principom zadovoljstva, libidom.
557
Made with FlippingBook - professional solution for displaying marketing and sales documents online