Nazad na sadržaj
pacijentov transfer, analitičarev sopstveni transfer, ili bilo koji element ili odliku razmene, kao i analitičarevo intrapsihičko iskustvo kao odgovor na celokupnu analitičku situaciju. * Nesvesno osećanje ili ideju koja je u konfliktu sa analitičarevim Ego idealom, koja ometa analitičarevu prijemčivost i samorefleksiju, odnosno samoanalitičku funkciju i koja izaziva različito konceptualizovane slepe mrlje koje ometaju analizu pacijenta ili nagomilavanje analitičarevog kontraotpora . * Stanje , a ne trenutni problem/fenomen, kod analitičara, te s tim i kontratransferna pozicija iz koje analitičarev Ego sada opaža, misli i oseća. Dokle god takvo unutrašnje stanje/pozicija/stav ne pređe u akciju već se doživljava kao indukovano, može podrazumevati različito konceptualizovanu „projektivnu identifikaciju” i/ili „osećanje za ulogu”. * Odigravanje , ako se nerazrešen kontratransfer manifestuje akcijom. Naširoko se debatuje o tome kolika je korisnost i neizbežnost takvih fenomena. Mnogi savremeni autori smatraju da kontratransferni materijal, kada je odigran, omogućava pristup inače nedostupnom (arhaičnom, nedovoljno simboličkom) nesvesnom materijalu koji, ako bi bio interpretiran i shvaćen, pruža priliku analitičkom paru da otkrije nova značenja. Do stepena do koga se to doživljava kao nesvesno izazvano/indukovano/inspirisano pacijentovim (koliko god suptilnim) ponašanjem, to može da uključuje različito konceptualizovanu projektivnu identifikaciju i odgovor na ulogu i može da predstavlja eskalaciju kontratransferne pozicije ili pomenutog stanja (pogledati posebno poglavlje o ODIGRAVANJU). Savremeni latinoamerički rečnik (Borenstejn, 2014) prikazuje gorenavedenu kliničku konceptualnu mnogostranost u širokom rasponu, od kontratransfera koji pokriva sve što ispliva kod analitičara kao psihološki odgovor na analizanda , do toga da je termin kontratransfer rezervisan za infantilno, iracionalno i nesvesno u analizandovom odnosu sa analitičarem. Sve u svemu, danas postoji konsenzus na sva tri kontinenta o tome da kontratransfer i transfer moraju da se posmatraju kao ʼblizanačkiʼ koncepti koji su u stalnoj međusobnoj interakciji u kojoj transfer pokreće kontratransfer i obrnuto . Oni prikazuju centralnu dimenziju analitičkog odnosa: transfer se odnosi na psihičke procese pacijenta u odnosu na analitičara, a kontratransfer na one kod analitičara u odnosu na pacijenta. Kliničko interesovanje za kontratransfer neprestano je raslo kroz istoriju psihoanalize. Kao i transfer, kontratransfer se prvo smatrao preprekom za uspešan tretman. Kasnije, pa sve do danas, oba se smatraju „kvazikraljevskim putevima” u nesvesno, kako kod analizanda tako i kod analitičara. Tekst koji sledi prvo će pratiti evoluciju različitih značenja pojma kontratransfer kroz razvoj psihoanalitičke teorije i pratećih konceptualnih okvira, uz pokušaj njihove kategorizacije u zaključku. Međunarodni karakter ove konceptualne evolucije u celini se primećuje. Što se tiče stila, naslovi publikacija su pisani velikim slovima i pod znacima navoda; navodnici koji sadrže brojeve stranica navedene pored njih predstavljaju doslovne citate; reči
84
Made with FlippingBook - professional solution for displaying marketing and sales documents online