52
Meritum 3 (78) 2025 Mazowiecki Kwartalnik Edukacyjny
JOANNA BANASIAK
Symbolem „Niezawodnego Przyjaciela” jest laska skautowska. Możemy je dostrzec na honorowych miejscach w gabinetach prezydentów, burmistrzów, wójtów, dyrektorów, prezesów, leśniczych. Został nią wyróżniony także Marszałek Województwa Mazowieckiego Adam Struzik. Krąg przyjaciół wciąż się poszerza. Mamy, jako harcerstwo, to szczęście, że otaczają nas ludzie, którzy patrzą w tym samym kierunku co my, którzy rozumieją, że zmienianie świata na lepsze to niekończąca się praca, która wymaga wypróbowanych partnerów, przyjaciół, którzy nie zawiodą w potrzebie. Dobrze czuje się harcerstwo na mazowieckiej ziemi. Jego rozkwitowi sprzyjają pomocni ludzie, sprzyja przyroda, wyzwania, które pojawiają się w tym dynamicznie rozwijającym się regionie Polski. Wiele szans, ale też wiele zagrożeń. Dlatego tak ważne jest, by na drodze zuchów i harcerzy stanął harcerski wychowawca. By spotkali instruktora, który będzie dzielił się swą pasją, życiowym doświadcze- niem, umiejętnościami, pomoże znaleźć własną ścieżkę, a gdy zawiodą wszelkie drogowskazy – poda przyjazną dłoń, by wspólnie pokonać życiowe zakręty. Dobrze mieć kogoś, kto pokaże, jak cie- szyć się z małych rzeczy, kto uświadomi, że w gro- madzie raźniej, że można i więcej zdziałać, i lepiej się poczuć. W ponadstuletniej tradycji harcerstwa na Mazowszu zawsze byli młodsi i starsi, bardziej doświadczeni i ci, którzy wsparcia potrzebowali, promieniujący młodzieńczą radością, spontanicz- nością i dający wszystkim, dzięki dojrzałej rozwa- dze, poczucie bezpieczeństwa. Wszak harcerstwo to sztafeta pokoleń. Tu znajdzie swoje miejsce każdy, tu nikogo nie dziwi, że w kręgu zawiązanym wokół ogniska splatają swoje dłonie zuch i harcerski senior. Czas wrócić do początkowych rozważań: Czym jest harcerstwo dla Mazowsza? Co powoduje, że ta symbioza trwa tyle już lat, a wciąż jest świeżo, atrak- cyjnie, twórczo? Niech za odpowiedź posłużą słowa hymnu Cho- rągwi Mazowieckiej ZHP autorstwa harcerskiego barda, 101-letniego dziś instruktora, harcmistrza Jana Chojnackiego:
Urzekły nas Mazowsza piaski,
dolina Wisły, za Wisłą las,
rodzinnej ziemi cienie, blaski –
wszystko, co wokół nas…
dr Joanna Banasiak – doktor nauk społecznych w dy- scyplinie nauki o polityce i administracji. Płocczanka z urodzenia i z wyboru, przy każdej okazji powtarza, że kocha Płock. Pracę dyrektor Książnicy Płockiej łą- czy z pasją społecznikowską, w tym z działalnością w Związku Harcerstwa Polskiego i licznych stowa- rzyszeniach. Inicjatorka wielu przedsięwzięć na rzecz społeczności lokalnej, nagrodzona za swe zaanga- żowanie tytułem Płocczanki Roku 2017. Swą wiedzą i doświadczeniem dzieli się ze studentami, prowadząc zajęcia w Akademii Mazowieckiej w Płocku. Od lat ak- tywnie współpracuje także z Uniwersytetem Trzecie- go Wieku w Płocku, Płocką Radą Seniorów i innymi organizacjami skupiającymi ludzi, którzy zakończyli swą aktywność zawodową, a wciąż chcą się rozwijać. Każdy z pewnością do tych słów mógłby do- pisać swoje własne treści. Każdego i w Mazowszu, i w harcerstwie nęci, przyciąga coś innego. Ważna i cenna jest możliwość wyboru, świadomość, jak istotną rolę odgrywa ta Mała Najbliższa Ojczyzna. Dlatego wciąż aktualne pozostają słowa Władysła- wa Broniewskiego: Piękne jesteś, Mazowsze, skąd wziąłem skrzydła do lotu… Poeta z Płocka, gdzie stał nad Wisłą stary dom z ogrodem na wysokim wzgórzu mazowieckim , wyruszył, najpierw, by wal- czyć o Polskę, potem, by dzielić się swym talentem z ludźmi. I tak wyruszają nasi harcerze. Zaczynają studiować, podejmują pracę, a że świat stoi dziś otworem, osiadają czasami bardzo daleko od Ma- zowsza. Tu jednak zostali wyposażeni we wszystko, co przydatne jest w dalszym życiu. Tu harcerstwo nauczyło ich znaczenia słów: braterstwo, odpowie- dzialność, tolerancja. Tu nauczyli się doceniać uroki życia. Wielka to satysfakcja dla nas, harcerskich wy- chowawców, że nasi podopieczni rozwijają skrzyd- ła. Mazowieckie korzenie dają im solidne podstawy, które nie obciążają, ale uczą, jak wykorzystać ten zbudowany potencjał dla własnego rozwoju, uczą, i tu znów zacytujmy słowa hymnu Chorągwi Mazo- wieckiej ZHP: By częściej śpiewać, by mocniej żyć, by wiedzieć, że i co należy... ∞
Made with FlippingBook - Online Brochure Maker