MONTREUIL-SUR-MER
Voor je glooiend groen, achter je smalle, geplaveide slingerstraatjes. Het is een landschap dat je eerder in Italië of de Provence verwacht.
Leven in stilte La Chartreuse de Neuville, die andere ab- dij, intrigeert zo mogelijk nog meer. Hier stap je écht een oude, lang vervlogen we- reld binnen. Een die vandaag niet meer bestaat. De monniken ruimden immers plaats voor artiesten. Maar tot 1901 werd deze plek bevolkt door twee gemeenschap- pen: les frères en les pères . Ze leefden sa- men, maar ook niet helemaal. Les frères waren de handen van de abdij, les pères het hoofd. De ene groep vond God door te dienen, de andere in stilte en introspectie. De broeders betrokken het eerste deel van de abdij, ze onderhielden de landerijen en de contactenmet de buitenwereld. Les pè- res spendeerden hun leven elk in hun ei- gen kluis. Geen aeiding, geen ego, alleen studie en gebed binnen hun vier muren. Het lijkt een hard bestaan en staat haaks op alles wat we vandaag willen, maar toch haakten er amper monniken af. Bovendien werden ze zowat allemaal stokoud. Mon- niken die sterven, worden op het domein begraven. Ook dan is het ego van geen tel. Hun kapwordt dichtgenaaid en een plank met daarop hun lichaamverdwijnt in een gat in de grond. Geen bloemen, geen kruis, geen drama. En toch is dit geen sombere plek. Mis- schien komt het door de indrukwekken- de moestuin, de hoopvolle oorlogsverha- len – de abdij ving duizenden Belgische vluchtelingen op – of het enthousiasme waarmee de vele vrijwilligers deze ab- dij in ere houden. “Een jaar lang gewoon onze deuren openen, kost ons al 70.000 euro.” Het verklaart waarom vijftig pro- cent van de abdij vandaag privé-eigen- dom is en er plannen bestaan om die klui- zen tot hotelstudio’s te promoveren. Of de monniken goedkeurend zouden knikken, is zeer de vraag, maar zo blijft deze histo- rische plek tenminste bewaard. Kwestie van als gewone sterveling even te kun- nen proeven van de rust die de monniken hier hun lang leven schonk. Baat het niet, schaadt het niet. > La Chartreuse de Neuville allée de la Chartreuse, Neuville-sous-Montreuil, lachartreusedeneuville.org
van de fantastische acht hutten die verbor- gen liggen in deze wilde oase. Want hier bestaan geen goede of slechte planten, al- leen harmonie. En al heb je dan veel te veel gegeten omdat je niets kon laten liggen, na enkele uren of een nacht hier, ben je toch gegarandeerd compleet zen. > La Grenouillère Rue de la Grenouillère, La Madelaine- sous-Montreuil, lagrenouillere.fr Kinderstemmen Na zo’n beklijvend verblijf moet je uiter- aard verder op hetzelfde elan. In Mont- reuil-sur-Mer wachten twee historische abdijen. Ze delen een religieuze geschie- denis en toch kun je ze amper vergelij- ken. De 17de-eeuwse cisterciënzersab- dij en de tuinen van Valloires treffen je recht in het hart. Eerst word je gechar- meerd door zijn perfecte aanblik, gema- nicuurd gazon, rozenstruiken en een tot in de puntjes gerestaureerde gevel, waar- na er je plots kinderstemmen toewaai- en. Of heb ik me dat ingebeeld? In 1922, toen de Franse revolutie de monniken al lang verdreven had, stichtte zuster Thérèse Papillon een preventorium in deze oude abdij. Meer dan 20.000 kin- deren kwamen hier opnieuw op kracht. In haar eentje hield de moedige zuster de Duitsers buiten, door hen wijs te ma- ken dat de kinderen hen met tbc zouden besmetten, en ondertussen verstopte ze ook Joodse kinderen. Op haar 97ste stierf Thérèse, maar de kinderen bleven. Ze schieten al lachend voorbij en je hoort ze de eeuwenoude trappen oprennen. Een honderdtal kinderen woont hier permanent, op gezag van justitie. Geen ingeslapen religieus relict dus, maar een plek vol leven. Met tegen de gevel een pe- renboom uit het gezegende 1756 – goed voor twintig peren per jaar – die al net zo lang uitkijkt op die eindeloze tuinen van wel acht hectare. Vijf tuinen groot, 5000 variaties, 20.000 werkuren per jaar of in- spiratie voor al wie met groene vingers gezegend is, én voorzien van een jne lunch- en kof eplek.
treuil. Goed voor een drietal straten, een handvol huizen en complete verge- telheid. Maar dat was buiten Alexandre Gauthier gerekend. De lokale sterrenchef nam er in 2003 familiezaak La Grenouill- ère over, liet de plek compleet renoveren door de gereputeerde architect Patrick Bouchain en creëerde zo een buitenge- woon luxueus en tegelijkertijd zeer au- thentiek domein dat zijn gelijke niet kent. Een gastronomisch bedevaartsoord dat twee sterren telt, een eigentijdse stalen constructie combineert met witgekalk- te boerenhuisjes en waar je in de wilde tuin, onder de appelbomen en gezeten op boomstammen, kraakverse erwtjes uit de peul haalt terwijl jonge, lokale muzikan- ten het beste van zichzelf geven. Wanneer de zon niet meer op de ves- tingmuren van Montreuil schijnt en al onze hapjes op zijn, worden we discreet naar onze tafel geleid. Wat volgt is een cu- linair bombardement, een explosie van smaken, puur, intens en met veel liefde voor het eigen terroir. Zowat 80% van alle ingrediënten koopt de chef lokaal en de tuin grossiert in kruiden en aromati- sche planten. Samen bepalen ze het DNA van La Grenouillère. De tuin en de vele telers waar Alexandre Gauthier mee sa- menwerkt, bepalen het ritme, het tempo, de kleuren en de nuances van het menu. En op een doordeweekse dinsdag leidt dat tot een fenomenale blini met krab, een au- gurk in zijn gerookte bouillon, gnocchi van eekhoorntjesbrood, een lepel honing recht van de graat. Een festijn dat eindigt in het salon, waar eenmand vers geplukte pruimen rondgaat. Slapen doenwe in één
MEER WETEN OVER MONTREUIL-SUR-MER? > Surf dan naar pas-de-calais-tourisme.com!
> Les Jardins de Valloires Argoules , jardinsdevalloires.fr
16
VAB MAGAZINE
Made with FlippingBook - Online catalogs