Het uitzicht kan er in een wip veranderen. Knipper je met je ogen en het grasgroene landschap van daarnet is plots een gitzwart decor.
Al dat fraais zie ik zomaar vanuit de auto voorbijglijden. Handig is dat heel wat beziens- waardigheden zich vlak bij de ringweg bevin- den. Soms hoef je maar een klein ommetje te maken, zoals naar Fjaðrárgljúfur. Een indruk- wekkend, groene kloof waarin honderd meter lager de rivier loopt die de rotsen een miljoen jaar geleden heeft uitgesleten. Of een tochtje naar Svartisfoss, een waterval in het Nationale Park Skaftafell, die duidelijk die bijzondere, verticale kolommen van gekristalliseerde lava toont. Terwijl we wandelen, hebben we vanuit de hoogte een onbeperkt uitzicht over de im- mense landvlaktes aan de kust. Het grote niets dat geen einde lijkt te hebben. Wie nog nooit eenzaamheid ervaarde, kan hier bevatten wat dat is. Ik voel me klein en nietig. Vlakbij – we zitten ondertussen in het zuidoosten van IJsland – ligt ook de immen- se gletsjer Vatnajökull, die zo groot is dat hij ons urenlang begeleidt in de auto. In de buurt van Skaftafell geraken we dicht bij één van de uitlopers van die gletsjer. De metershoge ijs- massa met haar verraderlijk diepe spleten en spelonken wekt ontzag op. En dan moet het meest indrukwekkende nog komen. Een uur- tje verderop stoppen we bij Jökulsárlón, een gletsjermeer dat uitmondt in de zee. Met een doffe knal hoor ik stukken ijs van de gletsjer breken die vervolgens voor mijn neus voor- bijdrijven, recht naar de Atlantische Oceaan. Een fenomenaal spektakel en zo mogelijk het meest indrukwekkende wat ik ooit heb gezien. Fotograaf Heikki draait overuren en weet niet wat eerst vast te leggen. Heilzaam water We schrijven juni. Tijdens de middernachtzon is het slapengaan altijd een beetje raar. De zon gaat niet meer onder, en wanneer je de gordij- nen sluit, is het alsof iemand vergeten is het licht uit te doen. Tijdens de ‘nacht’ wordt het landschap overgoten met een geheimzinnig strooilicht. Het voordeel van die lange dagen is dat je er vroeg aan kunt beginnen. Wat heeft het prentenboek dat IJsland heet vandaag voor ons in petto? In het oosten slingert de ringweg zich langs woeste kusten. Het water bonkt genadeloos tegen de rotsen, de wind giert langs onze oren.
. Aan het strand van
Reynisfjara boetseerde
de natuur de mooiste
rotsformaties.
. De typische IJslanders
zijn raszuiver. Er mogen
geen andere paarden
worden ingevoerd op
het eiland.
. De oostkust is ruw en
uitgesproken desolaat.
23
JANUARI-FEBRUARI 2020 REIZEN
Made with FlippingBook - Online catalogs