COLUMN
In augustus staat mijn hoofd naar barbecues in de tuin met vrienden. Wie denkt dan aan het boeken van een blokhut of chalet?
ZULLEN WE MET Z’N ALLEN DE SEIZOENEN RESPECTEREN?
H eb je al eens geprobeerd om in februari een paar winterhandschoenen te kopen? Het kan dan nog gemeen koud zijn. En toch. Ik stap dan een kledingwinkel binnen, om vervolgens meewarig aangestaard te worden door de winkel- juf van dienst. “Ach meneer, ’t is al de nieuwe collectie hé, de solden zijn voorbij.” Ze bekijkt me daarbij alsof ik net vanonder een hele vieze steen ben gekropen. Weer zo’n sukkel die niet beseft hoe de seizoenen in elkaar zitten. Ik weet dat heel goed! De lente start in maart en de zomer in juni. Zo simpel is het. Het is niet meer dan normaal dat je nog spullen kunt kopen voor die seizoenen. De detailhandel denkt daar anders over. Hetzelfde gebeurt
En dan krijg je dat meewarig, maar ook licht tri- omfalistisch toontje weer “Achmijnheer, alles was in augustus al volgeboekt, dat moet minstens een jaar op voorhand!” Ik kan daar niet bij. In augustus staat mijn hoofd naar zonnige dagen, barbecues in de tuinmet vrienden, eindeloze schemering en de geur van droog hooi. Wie denkt dan aan het boeken van een blokhut of een chalet? Kennelijk iedereen. En we jagen elkaar op. Alsmaar meer. Zouden we niet eens kunnen afspreken dat we dat niet meer doen? Met z’n allen? Dat we kopen in het seizoen, in plaats van alles al maanden en jaren op voorhand vast te leggen en ons leven in een soort canvas van
verplichtingen te vangen? We eten spruitjes als er vorst over gaat, niet vroeger. We eten aard- beien als we ze in het veld
met de festiviteiten. Je ziet een angstwekkende race van Sin- terklaas en de Kerstman om toch nog voor Halloween al wat chocolade te kun- nen verkopen. Het zou
kunnen plukken, we ko- pen skikledij als het vriest en we leggen onze vakan- tiebestemmingen vast in het seizoen waarin we ze gaan beleven. Het heeft zo zijn voor-
me niet verwonderen dat de valentijnshartjes nog voor Nieuwjaar al in het straatbeeld verschijnen. Kortom, de wereld is naar de zak, en ’t is de schuld van de kleinhandel. Dat zou je denken. Ik heb nieuws voor je, het is niet de schuld van de kleinhandel, ’t is onze schuld! Van ons allemaal. En het werkt mij ont- zettend op de zenuwen. Mijn wederhelft en ik proberen bijvoorbeeld al jaren systematisch de opgelegde gezelligheid van de eindejaarsfeesten aan ons te laten voorbijgaan. Vrijwillig kluizenaarschap op de hei, ergens in Nederland, Engeland of Frankrijk. Maar dat wordt elk jaar moeilijker. Want alles is al volzet!
delen hoor. Als we het al- lemaal tezamen doen, dan gaan de uitbaters schrik krij- gen als hun skichalets in no- vember nog steeds niet verhuurd zijn. Ze zullen zwaaien met kortingen
en voordelen, en wij krijgen een betere prijs. Ook voor onszelf wordt het leuker. Je kunt de zomer- avonden doorbrengen met mooie glazen wijn en fonkelende gesprekken in plaats van in winterca- talogi te neuzelen naar de beste deal. Eén keer met z’n allen doorbijten, de seizoenen respecteren en het leven wordt gewoon mooier. Ook voor de late beslissers!
Guido Everaert
Levensgenieter
pur sang.
39
JANUARI-FEBRUARI 2020 REIZEN
Made with FlippingBook - Online catalogs