SENIOREN
Hoe bewust gaan senioren om met mobiliteit?
VAB onderzocht het verplaatsingsgedrag van senioren. Wij haalden enkele stellingen uit dat onderzoek en legden die voor aan een groepje ervaringsdeskundigen. We verklaren het debat voor geopend!
VERKEER
S onia (63) verplaatst zich nog dagelijks naar het werk, Jos (64), Omer (67) en Eric (69) zijn sinds enkele jaren met pensioen en Jacques (75) sloot zijn loopbaan al een tijdje geleden af. “Ons verplaatsingsgedrag blij ﬞ redelijk constant. Pas vanaf 75 jaar zien we grote verschuivingen naar openbaar vervoer of gaan we meer te voet.” De helft van de tafel heeft nog een bijjob of doet vrijwilligerswerk. Ook de hobby’s zijn amper op één hand te tellen. Deze 60-plussers verplaatsen zich dus nog veel, opvallend vaakwordt het open- baar vervoer aangehaald. “In demate van het moge- lijke”, vertelt Jacques. “Ik woon in Drongen, maar het aantal bussen is beperkt en de dichtstbijzijn- de halte is al een eind verderop. Wij rijden dus meestal naar een park & ride om Gent-centrum te bereiken.” Ook Eric, die aan de buitenrand van Brasschaat woont, verplaatst zich vaak zo. “Ik ben een zeer bewuste gebruiker van het openbaar ver- voer. Op vakantie gebruiken we uit principe altijd het plaatselijke netwerk. Dan valt vaak op dat het anders en beter kan. Met de trein naar Oostende gaan, is meestal geen probleem, maar wil je daar nog uitgebreid dineren, dan geraak je niet meer thuis.” Er wordt instemmend geknikt en Jos haalt eenwaslijst aan problemen aanwaarmee de trams
en bussen inAntwerpen kampen, zoals de netheid en de staat van het rollendmaterieel. Sonia volgt de kritiek niet helemaal. “Er wordt veel gezaagd over ons openbaar vervoer, maar ik ben best tevreden.” “Hoe verder je van de stad je woont, hoe minder verplaatsingen je doet. Voor oude senioren kan een woonplaats op het pla מּ eland zo tot sociaal isolement leiden.” Jos was beroepsmatig veel op de baan, ook in het buitenland. “Nederland is op vlak van mo- biliteit een voorbeeld. Veel heeft te maken met hun ruimtelijke ordening. Ze hebben er ooit de moed gehad om een visie te ontwikkelen. Ieder- een woont dichter bij elkaar met alle voorzienin- gen en winkels vlakbij. Openbaar vervoer kan daardoor veel ef ciënter geregeld worden. De lintbebouwing in ons land zal een molensteen om de nek blijven”, zo luidt zijn heldere conclu- sie. Wonen we dan met z’n allen verkeerd? Sonia en Omer zijn alvast verhuisd om dichter bij het openbaar vervoer te wonen. “Antwerpen-centrum leek me nu ook niet de ideale plaats, dus werd het Linkeroever. Ik moet de deur maar uit en heb een hoop verbindingen in alle richtingen”, vertelt So- nia. Jacques ziet de dorpen rond zijn woonplaats leeglopen en dus ook de voorzieningen verdwij- nen. “Er zijn nog geen concrete plannen, maar ik sta open voor het idee om te verhuizen naar het centrum van Gent.” Eric is niet weg te slaan uit zijn Brasschaat. “Er is geen haar op m’n hoofd dat er aan denkt om te verhuizen. Als de auto niet meer kan, dan doe ik alles wel met zo’n elektri- sche scootmobiel. En voor alles is een oplossing. Ik doe boodschappen met de ets, en kan dus niet sleuren met bakken water. Wel, we hebben zo’n
Eric: “Geen haar op m’n hoofd dat er aan denkt om te verhuizen. Als de auto niet meer kan, dan koop ik zo’n elektrische scootmobiel.”
76
VAB MAGAZINE
Made with FlippingBook - Online catalogs