VERDRONKEN LAND VAN SAEFTINGHE
Even stoppen onderweg!
Hier en daar bewijst een affiche tegen het raam dat een huis nog bewoond is. Oorlogsgebied bijna.
Opwarmen in Café Het Verdronken Land
Pal bij het Verdronken Land van Sae ﬞ inghe vind je dit unieke café, waar Gina en dochter So fi e de plak zwaaien. Je eet er een ‘grote uitsmijter met drie eiers’, drinkt een ko ffi e met wat pain d’épices en kijkt er je ogen uit. Hier bleef de tijd stilstaan en tegelijkertijd is Gina voortdurend aan het decoreren. Karakter in overvloed dus. > Koninginnestraat , Nieuw-Namen (Emmadorp), verdronkenland.nl Tot rust komen in Trust Hotel Je thuishaven op Linkeroever, dat wil Trust Hotel zijn. Vooral zakenmannen doen in dit eigentijdse hotel hun ogen dicht. Het is een coworking plek, maar ook toeristen zijn welkom. Verwacht geen romantische ditjes en datjes, dit hotel zit strak in zijn vel, maar charmeert met zijn klare lijnen en duidelijke designkeuzes. > Vanaf , Kieldrechtse Baan , Verrebroek, trusthotel.be Balletje slaan in Golfclub Beveren Ook wie niets van golfen kent, is hier welkom. Het Clubhouse is op open, serveert seizoensgerechten en pakt uit met een fantastisch zonneterras, dat meteen ook uitzicht biedt op die immense tankermonsters die via de Kallosluis passeren. Golfen met havenzicht dus. En dat dit één van ’s lands meest uitdagende en mooiste inland links is, is mooi meegenomen.
aan toegaat. En je weet zeker dat je vei- lig én droog terug aan wal geraakt. Alleen bij springtij is het wassende water niet te stoppen, dus dan zijn ook de paden ver- boden terrein. Er is nog een andere optie. Je boekt een gids of sluit aan bij één van de vaste gidsenafspraken en trekt écht het gebied in. De modderoptie. Alleen zo kun je dit immense natuurgebied een beet- je vatten, dus trekken we gezwind onze laarzen aan. Fotograaf Karl twijfelt nog even of hij toch niet beter voor zijn comfortabele- re wandelschoenen kiest. Pas wanneer gids Carla, voorzien van een wandelstok, checkt of ze haar haak wel meeheeft om ons in geval van nood uit de modder te trekken, begint het ons te dagen dat dit geen wandeling in het park wordt. En kijk, nog voor we de eerste schorre in- ruilen voor de eerste slik, zoeft Karl al op zijn derrière naar beneden. De toon is gezet. Vanop de dijk mag dit landschap er al wat dooraderd uitzien, pas wanneer je erin staat, besef je hoe diep die slijkerige slikgroeven uitgesleten zijn. Alleen al de schorren inwisselen voor de slikken is een glibberig huzarenstukje. Dus nee, die handtas had ik beter niet meegenomen. De strijd om rechtop te blijven De buslading pubers die wat verder het gebied introk, is in geen tijd compleet uit het zicht verdwenen, opgeslokt door het Verdronken Land van Saeftinghe. Nu en dan herinnert een gesmoord gilletje er ons aan. Alleen de modderige slikken, de groe- ne schorren en de felblauwe lucht blijven over. En de strijd om rechtop te blijven. Want de modder zuigt ons genadeloos vast, dus komt het erop aan om snel en lichtvoetig te bewegen. ‘Float like a butter- y’, Muhammad Ali indachtig. Elke aarze- ling wordt meteen afgestraft, alsof de mod- der ligt te loeren om dan onverbiddelijk toe te slaan.
En dat terwijl er in dit eenzame land- schap net zoveel afleiding is. Want al glijdend wijst Clara ons op een kleine zilverreiger (gemakkelijk herkenbaar dankzij zijn knalgele poten), de wilg op de verre vluchtheuvel die door de laatste schaapsherder aangeplant werd (de enige plek waar het altijd veilig is) en proberen we ook nog rond onze as te draaien omdit wondermooie, pure landschap volledig op te nemen. De soundtrack varieert van ‘oh nee’ over ‘aaaaaah’ tot een berustende ‘lap’. Het sein dat ik tot aanmijn knieën in de modder zit. “Loswrikken!”, roepen de supporters me vanop de schorrekant toe, maar demodder geeft zich niet gewonnen. Net wanneer ik mijn lot wil aanvaarden en laarsloos verder plan te gaan – er ste- ken hier behoorlijk wat eenzame laarzen de kop op – haalt Carla haar haak boven enword ik toch nog losgepeuterd. Modder vs. reporter: 0-1. Dat de reporter wat later toch nog vol op het gezicht platgaat in die zachte moddersmurrie negeren we. Souvenir uit de natuur We ploeteren, zuchten en donderen van de ene slappe lach in de andere, om dan weer op wat turf, zeekraal en lamsoor te botsen of lepelblad en moederkoorn te spotten. Zeekraal zit bomvol vitamine C en ging met de VOC-vloot mee om scheurbuik te vermijden, moederkoorn was na de pest de grootste doodsoorzaak in de middeleeu- wen. “Het groeide op rogge en dus raakte het brood besmet en gingen hele dorpen eraan ten onder. Het nam epidemische proporties aan.” Een mens zou er stil van worden, ware het niet dat er plots een immense boot aan de horizon opduikt. Het lijkt alsof hij op het droge passeert, wat voor het meest surreële beeld van de dag zorgt. Links een boot die gaat wandelen, rechts een peper- en zoutvat met rookpluim en
> Singelweg , Kallo (Beveren), golfclubbeveren.be
14
VAB MAGAZINE
Made with FlippingBook - Online catalogs