Bindali haljina je među poslednjim modelima nošenim po osmanlijskom uzoru Bindalli dresses were among the last Ottoman style models worn
REČDVE O OBUĆI Različiti kalupi za levu i desnu cipelu izrađuju se tek od 1870. godine. Do tada za- natlije nisu vodile računa o anatomiji, tako da se svaki par sastojao od dve iste cipele koje su se tokom nošenja prilagođavale stopalima. Sa društvenim prome- nama menjala se i obuća. Ženska obuća je u to vreme pravljena prvenstveno za kuću jer su žene retko izlazile među narod. Društveni život žena svodio se na od- lazak u hamam, pa su tako i drvene nanule za te prilike bile najukrašeniji i naj- raskošniji stilski detalj. Sa emancipacijom žena nastaju modeli obuće primerene poslovnim aktivnostima. A FEW WORDS ON FOOTWEAR Di erent moulds for left and right shoes have only been made since 1870. Craftsmen didn’t previously take anatomy into account, so each pair consisted of two identical shoes that adjusted to the feet as they were worn. Social change also brought change to shoes. Wo- men’s shoes of the time were made primarily for the home, because women rarely went out among the people. The social life of women was reduced to going to the hammam Turkish baths, so the wooden clogs intended for those occasions were the most decorative and luxu- rious part of the style. Footwear designs suitable for business activi- ties emerged with the emancipation of women.
čanica kakvu je nosila kraljica uš- la u modu. Od tada bele venčanice prate modnu liniju svog vremena, da bi se polovinom 20. veka vratile viktorijanskim uzorima. Pre mode belih venčanica mlade su, shodno svom statusu, nosile svečanu halji- nu na venčanju ili najlepšu koju ima- ju. Venac na glavi i veo dugo su bili glavno obeležje svadbene odežde. Veo je štitio od urokljivih očiju i po- gleda drugih muškaraca, a venac je predstavljao simbol plodnosti i te- rao zle duhove. U drugu polovinu 19. ušli smo u evropskim haljinama S-siluete. Uz njih se nosio korset, a svima pozna- te krinoline zamenio je turnir, podu- pirač koji se nosio samo na zadnjem delu. Naš domaći hibrid bile su ha- ljine sa korsetom, širokih sukanja, dok se preko nosilo bogato ukraše- no libade, kratki gornji deo koji se nije zakopčavao, sa širokim rukavi- ma. Libade se nosilo sve do pede-
stih godina 20. veka. U prethodno stoleće Srbija je ušla prateći evrop- ske modne tokove, a trendovi po- činju da se menjaju nikad brže, na svakih deset godina. U jednom mo- mentu modna inspiracija crpi se iz prošlosti, pa je do danas ostalo ne- ko nepisano, ali prihvaćeno pravi- lo da se trendovi vraćaju svake de- cenije. Ipak, to je samo inspiracija pojedinim elementima ili siluetama, ali svaki put drugačije upakovana. U Srbiji 19. i 20. veka nosile su se frizure, kape i šeširi različitih oblika, ali jednostavniji i znatno smireniji nego u 17. i 18. veku. Većina frizu- ra podrazumevala je kosu podignu- tu u punđu, čija je glavna uloga bi- la da podupre kapu ili šešir, koji su bili obavezni deo toalete. Kada su bista i veliki dekolte bi- li naglašeni, kosa se spuštala do ra- mena, dok je u vreme kada je moda diktirala zatvorene haljine, kosa je podizana visoko.
Libade se šilo od somota i kadife u tamnim bojama sa izvezenim ivicama rukava Libade jackets were sewn from corduroy and velvet in dark colours, with embroidered fringes on the sleeves
56 |
Made with FlippingBook interactive PDF creator