Scena iz filmske verzije Miloša Formana koja je osamdesetih iznova popularisala Kosu Scene from Miloš Forman’s screen adaptation, which popularised Hair again in the 1980s
Završna scena Kose , evergrin Daj nam sunca , na sceni Ateljea 212 Final
K ada su jednog dana sredinom šezdesetih godina prošlog veka Džerom Ragni i Džejms Rado šeta- li Central parkom u Njujorku ćaskajući o scenariju za svoj budući mjuzikl, naišli su na grupu hipika. Ti dugokosi mladi ljudi, neformalno obučeni, bili su opruženi na travi, okruženi transparentima protiv rata u Vijetnamu. Došla je i policija u nameri da ih rastera, ali se grupa poskidala do gole kože. Policajci su šokirani ustuknuli, ali je ta scena odre- dila budućnost pozorišta, a potom i kinematografije. Ragni i Rado postavili su Kosu na Brodveju i scenu kojoj su prisu- stvovali uz akorde pesme To sam ja . Bilo je to 29. aprila 1968. Godinu dana kasnije istoimena beogradska predstava, pr- va na jednom stranom jeziku u svetu, treća posle Brodveja u Njujorku i Vest enda u Londonu, doživela je pravi bum u Ju- goslaviji. Naga tela do tada nikada nisu bila viđena na pozo- rišnim daskama ne samo Jugoslavije već i globalno, a ništa manje važan za popularnost Kose nije bio ni libreto – priča o pobunjenoj generaciji koja traži izlaz iz ratnog besmisla i malograđanštine. I muzika je bila sjajna, pa i danas pevuši- mo Daj nam sunca ili Godinu Vodolije . Autentičnost su dava- li naturščici, prvi put masovno angažovani u našem teatru, a glamur izvanredan plakat Vladislava Lalickog, po ugledu na američki, ali čak i efektniji. Nezapamćenoj slavi priče o slobodnoj ljubavi umesto ra- ta bitno je doprineo i film Kosa Miloša Formana iz 1979, sa Tritom Vilijamsom u ulozi Bergera, glavnog dase iz pleme- na, i Džonom Sevidžem, koji je tumačio upravo regrutova- nog Kloda Hupera Bukovskog, punog sumnje u smisao voj- nog poziva. Publika se nadalje delila, bar njen ženski deo, na ljubitelje prvog, boljeg frajera i sasvim nevine žrtve politike, i drugog, na čije je mesto Berger upao i avionom odleteo na front u pokušaju da Klodu omogući poslednju predratnu pri- liku za ljubav. Mnoge su se devojke identifikovale sa Šilom (Beverli d’Anđelo), curom iz visokog društva, u koju su obo- jica bili zaljubljeni, a baš svi su plakali kad je uz zvuke fanta- Tekst/Words: Dragana Nikoletić Fotografije/Photography: Atelje 212, privatna arhiva, Profimedia.rs
scene of Hair, the evergreen “Let the
Sunshine In” on the stage of Atelje 212
Beogradska predstava, prva na jednom stranom jeziku u svetu, treća posle Brodveja i Vest enda, godinu dana nakon prve „Kose“ promenila je pozorišnu i društvenu sliku prestonice i uvela Jugoslaviju u veličanstvenu hipi eru The Belgrade version of Hair, the rst in a foreign language worldwide, and only the third anywhere, after Broadway and the West End, a year after Hair’s premiere, changed the theatrical and social image of the capital and propelled Yugoslavia into the magni cent hippie era
| 51
Made with FlippingBook interactive PDF creator