B oru Đorđevića roditelji su tretirali kao izgubljen slu- čaj koji voli umetnost. Na- dali su se da će se opredeli- ti za „siguran hleb“, dok je on želeo da bude slikar, ali za to nije bio mno- go talentovan. – Izložio sam jedan rad na dečjoj izložbi u Novom Sadu i tu se završi- la moja slikarska karijera. Sa sedam godina sam napisao prvu pesmu o svojoj sestri, objavljena je u dečjem listu Zmaj, a dobio sam i plaketu za nju. U 13. sam komponovao prvu pe- smu Bejbi na engleskom jeziku, ali ta- da je bilo sramota priznati da kom- ponuješ, pa sam izmislio da sam je prekomponovao od drugog muziča- ra. Kasnije sam je i snimio – seća se Bora Đorđević (65). Taj, po rečima novinara i rok hro- ničara Predraga Pece Popovića, „aut- sajder, neumorni dokrajčivač poroka, koji sumanuto tera po svome“ fron- tmen je rok grupe koja u 2018. godi- ni obeležava 40 godina postojanja. Svoju muzičku priču počeo je 1965. u rodnom Čačku, gde su, seća se, „u gradskom parku svi mladi bendovi imali svoje klupe gde su svirali“. Svi- rao je i Bora na tim klupama s mno- gim čačanskim grupama, ali presto- ničkoj javnosti postao je poznatiji u grupi Rani mraz, s kojom je snimio dva singla na kojima je pevao prate- će vokale. A onda je došao i taj 15. av- gust 1978, kada je sa članovima po- slednje postave grupe S.O.S. oformio novu grupu – Riblju čorbu. Osim Bo- re, koji je bio vokal, činili su je Miro- slav Aleksić Miša (bas), Radislav Ko- jić Rajko (gitara) i Miroslav Milatović Vicko (bubnjevi). Avgusta 1978. Bora nije imao jak osećaj da započinje novo poglavlje do- maćeg rokenrola, ali, priznaje, mno- go je želeo da bend uspe. – Bend je prve probe imao na Zvezdari, u podrumu kuće Rajka Ko- jića, pokojnog člana benda. Prekret- nica nam je bila kad sam napisao sti- hove pesme Lutka s naslovne strane, snimili smo je na nosaču zvuka. Pe- smu nisam napisao nijednoj određe- noj ženi, iako su posle kolale takve priče. Kad su Rajko, Miša Aleksić i Vicko Milatović, od prvog dana čla- novi grupe, odsvirali tu pesmu, bilo je jasno da za naš bend počinju pro- fesionalni dani. Tekstovi koje sam ta- da napisao bili su revolucija, nasuprot šlagerskim stihovima koji su se če- šće pevali – kaže Bora. Istorija grupe Riblja čorba govori
B ora Đorđević was treated by his parents as a lost case that liked art. They hoped he would opt for a “certain loaf of bread”, while he wanted to be a painter, despite not being overly talented in that regard. - I exhibited one work at a children’s exhibition in Novi Sad, and that’s where my painting career ended. At the age of seven I wrote my first poem about my sis- ter, which was published in the children’s magazine “Zmaj” (Dragon), and I received a plaque in recognition of it. When I was 13 I composed my first song, “Baby”, with lyrics in English, but back then it was em- barrassing to admit that you compose, so I made up a story that I’d recompiled it from another musician. I later recorded it – re- calls Bora Đorđević (65). This creator, who, according to journal- ist and rock chronicler Predrag ‘Peca’ Pop- ović, is “an outsider, a tireless finisher of vices, who crazily does his own thing,” is the frontman of a rock group that marks its 40 th anniversary in 2018. He began his musical story in his native Čačak back in 1965, where, he recalls,“in the city park, all the young bands had their own benches where they played”. Bora also played on those benches with many Čačak groups, but he gained repute among the public in the capital with the group “Rani Mraz” (Early Frost), with which he recorded two single records on which he sang backing vocals. Then came that fateful day of 15th August 1978, when – along with the mem- bers of the last line-up of the group S.O.S. – he formed a new band, Riblja Čorba (Fish soup). Alongside Bora as the lead vocalist, the band’s members comprised Miroslav Aleksić, aka Miša (bass), Radislav Kojić, aka Rajko (guitar) and Miroslav Milatović, aka Vicko (drums). In the August of 1978 Bora didn’t have a strong feeling that he was starting a new chapter in the story of domestic rock’n’roll. However, he admits, he really wanted the band to succeed. - The band had its first rehearsal in the Belgrade municipality of Zvezdara, in the cellar of the house of Rajko Kojić, a band member, who has since passed away. The breakthrough for us came when I wrote the lyrics to the song“Lutka sa naslovne strane” (Doll from the front cover), which we re- corded on a sound carrier. I didn’t write that song for any specific woman, though such a story later circulated. When, alongside Ra- jko, Mišo Aleksić and Vicko Milatović, band members from the first day, they played this song, it was clear that our band had started its professional period. The lyrics that I wrote back then were revolutionar- ily juxtaposed to the sickly-sweet verses
i o najvećem usponu beogradske ro- kenrol scene, smatra Peca Popović. – Voleli ga ili ne, Bora Đorđević sa 24 albuma, deset knjiga, osam po- stava grupe i svim trofejima koji po- stoje iza sebe ostavlja složenu sliku neiskonstruisanog života, veliki au- tentični korpus „stvarnosne gradske poezije“ koja prerasta u klasičnu zao- stavštinu 20. veka i naših dana – ka- že Predrag Peca Popović. Glavni grad je oduvek imao ve- like rok grupe ( Iskre, Siluete, Zlatni dečaci, Elipse, Korni grupa, YU gru- pa... ), ali trebalo je da dođu osamde- sete, kaže Popović, i da Bora Đorđe- vić, autsajder, neumorni dokrajčivač poroka, sumanuto terajući po svome, sa ranije nepriznatim muzičkim sna-
gama okupljenim oko Ri- blje čorbe, Beogradu done- se status stvarne balkanske rokenrol prestonice. – Danas, kad ni Bora ne mari previše za dece- nije grupe koju je pred- vodio kroz muziku i soci- ologiju, teško je snaći se ili demantovati bilo koju od milion priča, koliko je iza njih ostalo. Veća od svih priča je činjenica da Beo- grad u 20. veku nije imao ni veću po tiražima, nezabo- ravnim koncertima, uticaju i značaju, ni problematični- ju grupu po iskušenjima – siguran je Popović. Popović kaže i da je Bo- ra Đorđević, glavni junak sage o Ribljoj čorbi i začin mnogi drugih ljutih čorbi, nikad ne razmišljajući o ce- ni, ostao veran svojoj zbu- njujućoj prirodi.
The breakthrough for us came with the song “Lutka sa naslovne strane” (Doll from the front cover)… I didn’t write that song for any specific woman, though such a story later circulated Prekretnica nam je bila Lutka sa naslovne strane. Pesmu nisam napisao nijednoj određenoj ženi, iako su posle kolale takve priče
– Istovremeno drag i kompliko- vano bandoglav, mnogo naš i neka- ko neprihvatljivo njihov. On je i li- der najveće srpske grupe, i svedok i akter u slomu Jugoslavije, godina- ma raspleta, rata i primirja, slobode, tranzicije i ovoga što se upravo doga- đa. Koliko briljira, toliko ume da br- lja između estradne politike i krajnje politizovane estrade – kaže Popović. Bora priznaje da mu i danas, po- sle 40 godina, pomaže kad radi ono što najbolje zna, „kad komponuje i batrga se na gitari i na sceni“. Široka publika grupe i godine uspeha stoje iza Borine teze da bez svirki, pevanja na nastupima i puto- vanja zbog nastupa taj posao ne može profesionalno da se radi. Po Borinom
| 97
Made with FlippingBook interactive PDF creator