Preveo sam tri pripovetke pre nego što je Andrić dobio Nobelovu nagradu. Bio mi je egzotičan, a istovremeno nekako poznat i prisan, kaže Jakobsen I translated three short stories from before Andrić received the Nobel Prize. I found him exotic, and at the same time somehow familiar and intimate, says Jacobsen
P er Jakobsen, 82-godišnji danski lingvista i prevodi- lac, inostrani član SANU, došao je u Beograd povo- dom obeležavanja stogodišnjice di- plomatskih odnosa Danske i Srbi- je. Ekipu Elevejta , koji rado čita dok leti Er Srbijom , ugostio je u hotelu Moskva, u kojem je redovan gost. Jakobsen se uklapa u ambijent vi- šejezičnog žamora i radosne energije popularne beogradske stanice za sve one koji bi da razmene živu, pamet- nu reč. Skroman, kao što može da bu- de samo uman čovek, tih, jer zna da glasnost nije pokazatelj razuma, vrlo je primetan u svojoj neupadljivosti. Ovdašnjoj javnosti poznat je kao prevodilac Andrića, Krleže, Alek- sandra Tišme, Miodraga Bulatovi- ća, Ranka Marinkovića, Danila Ki- ša, Vidosava Stevanovića, Dubravke Ugrešić... Ali i po tome što je na uni- verzitetu u Kopenhagenu osnovao Ka- tedru za srpskohrvatski jezik i srpsku i hrvatsku književnost, zalažući se za jedinstvenost tog jezika. On, čini se, miri zavađene kroz jezičke sličnosti... Kako ste se susreli sa srpskim jezikom? – Sasvim slučajno. Godine 1957. putovao sam vozom za Atinu, ali sam poželeo da vidim nešto novo, nepo- znato. Sišao sam sa voza i ostao u Be- ogradu nedelju dana. Kad sam se vratio u Kopenha- gen, promenio sam fakultet. Studi- rao sam medicinu, a nakon boravka u Beogradu upisao sam slavistiku i vrlo brzo dobio stipendiju za Jugo- slaviju. I vratio se ovamo, pre tačno 60 godina. Koliko se Beograd promenio od tada? – Ostao je isti po duhu, iako ima mnogo novih zgrada, kao i ruševina.
Tekst / Words Dragana Nikoletić Fotografije / Photography Goran Srdanov
| 87
Made with FlippingBook interactive PDF creator