Zet drie generaties tulpenvertegenwoordigers bij elkaar en je krijgt voor meer dan 100 jaar aan nostalgische, waargebeurde en hilarische verhalen. Gerrit Bos, CNB’er van 1967 tot 1997, Michel Longayroux, CNB’er vanaf 1988 en Niels Laan, CNB’er vanaf 2015, schetsen samen al pratend én lachend een levendig beeld van wat volgens hen het mooiste ‘speelveld’ ter wereld is: de tulpenbemiddeling door de jaren heen.
‘Met up-to-date- kennis van de markt en kennis van het assortiment kunnen we voor kwekers en kopers het verschil maken.’
De drie heren ontmoeten elkaar in een bruine kroeg in ’tVeld, vlakbij de plek waar vroeger broeiproefbedrijfVan den Hoek gevestigd was. Enerzijds omdat Gerrit (81 jaar) er ’s middags toch moet zijn voor zijn wekelijkse biljartmiddag. Anderzijds ‘for old times’ sake’: volgens Gerrit en Michel werd menig bollenbriefje vroeger definitief bezegeld aan de toog of het biljart, vooral tijdens de bekende bolbloemententoonstelling in Bovenkarspel. Maar hoeveel kroegdeals er ook gesloten zijn, Gerrit maakt direct duidelijk dat zijn werk vroeger uit veel meer dan kroegbezoeken bestond. Gerrit: ‘In het seizoen was ik van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat in de weer. Ik was dagelijks bij het broeiproefbedrijfVan den Hoek te vinden om te volgen hoe de (nieuwe) soorten zich ontwikkelden. Daarnaast bezocht ik drie dagen per week kwekers om te kijken wat ze teelden en om te vragen of ik voor ze mocht verkopen. De andere twee dagen bezocht ik de handelsbeurzen, eerst nog in Haarlem aan de LeidseVaart, later bij Treslong in Hillegom.’ Gerrit, kom je ff in mijn hok? Gerrit vertelt wijd gebarend hoe zo’n beurs eruit zag: een grote ruimte met daarin zestig tot zeventig hokjes (boxen) van twee bij drie meter, voorzien van een bordje met het nummer van de handelaar erop, waar de betreffende handelaar kantoor hield. Gerrit: ‘Ik liep dan met mijn bollenaanbod van de ene naar de andere handelaar. Als bepaalde handelaren riepen: ‘Gerrit, kom ff in mijn hok’ wist ik dat ik goeie handel had.’Volgens Michel en Gerrit waren de handelsbeurzen belangrijk: het was niet alleen de plek waar vraag en aanbod bij elkaar kwam en de marktprijs bepaald werd, maar ook een efficiënte manier om elkaar in het toen nog pre-digitale tijdperk te vinden. Michel tegen Niels: ‘Kun je je het voorstellen, werken zonder mail en
mobiele telefoon? Ik had altijd een zak kwartjes bij me om onderweg vanuit een telefooncel een deal te kunnen sluiten, maar thuis bellen deed ik ook. Dan zat ik op de overloop achter een bureautje: als ik mijn bureaustoel iets te enthousiast naar achteren schoof, kukelde ik bijna de trap af. Als ik iemand echt persoonlijk moest spreken, reed ik altijd op ‘koppiestijd’ aan.’ Gerrit valt bij: ‘Mijn vrouw nam overdag alle telefoontjes voor mij aan. Als ik dan tussen de middag of ’s avonds thuiskwam lag er een terugbellijstje klaar. Ik zat gerust tot elf uur, half twaalf ’s avonds te bellen. Of ik werd tegen twaalven nog gebeld: ‘Gerrit, ik dacht jij bent nog wel aan het werk, ik ken je nog ff bellen met een order.’ Gerrit, die met pensioen ging voor volgens hem het ‘nieuwe gedoe’ zijn intrede deed, knipoogt naar Niels en zegt: ‘Ik vind dat jullie het nu maar vreselijk makkelijk hebben.’ ’sWinters zijn we verkopers, ’s zomers probleemoplossers Niels kan er hartelijk om lachen en pareert: ‘Als ik jullie zo beluister is er heel veel veranderd, maar ook veel niet. Ook wij zijn altijd onderweg, naar kwekers, broeiers en handelaren. En ook wij slijten heel wat uurtje bij de broeiproeven om met eigen
CNB 100 magazine
CNB 100 magazine 45
44
Made with FlippingBook - Online Brochure Maker