bloem afdeling Capelle en voorzitter van de Voedselbank Capelle. Vorig jaar is hij met Ellen -zeer terecht overigens- koninklijk onder- scheiden met een lintje. Gert is echt altijd met goede doelen bezig en dan doet hij ook nog iets met cijfertjes…’ ‘Je krijgt er onnoemelijk veel voor terug’, zo be- antwoordt Gert de waaromvraag die hij in mijn ogen leest, ‘een week telt 168 uur, een werk- week circa 40… dus tel maar uit hoeveel uren overblijven. Je moet het vooral leuk vinden wat je doet, dan kost iets nauwelijks energie. Geldt voor mij privé, maar ook voor ons bedrijf. Zo hebben wij deelgenomen aan de Roparun en de KiKa run, ondersteunen wij onder meer de Stichting Vrienden van het IJsselland, de Stichting Themater, Spieren voor Spieren en Diergaarde Blijdorp.’ Kees glimlacht terwijl Gert een bak koffie bij - schenkt. Met opgetrokken wenkbrauwen, de nuchterheid zelve, want zo bijzonder is het allemaal niet wat hij er allemaal bij doet, al on- derneemt schrijver dezes verwoede pogingen om zijn zeldzame karakter onder zijn eigen voet- licht te krijgen…. de touwtrekkers die ik ken, blinken voornamelijk uit in eenzijdigheid. Kees: ‘Door de vertegenwoordiging van Gert in al die “clubjes” kwamen we elkaar vaak tegen. Zo’n vier jaar geleden was de tijd rijp om zelfs tot een samenwerking te komen en zodoende werd Gert van Daamen & Van Sluis onze zakelijke accountant en mijn privéaccountant. Zo kan het balletje dus rollen als je vrouw lesgeeft op een Montessorischool…’
Da’s van Sjaarloos (zoals Gert het godzijdank uit- spreekt), via Spangen naar Oost. Feyenoord, Sparta, Excelsior. Gert ziet wat ik denk en lacht knipogend:
‘Maar altijd Feyenoorder gebleven… deze jongen heeft nog altijd een seizoenkaartje hoor!’
Kees lacht als een Spartaan met kiespijn, het ontgaat Gert niet:
‘Iedereen heeft recht op een gebrek, dus Kees ook hahaha…’
In de toenmalige vijfde klas van de lagere school in Prins-Alexander komt Gerts bijzondere talent voor cijfers, getallen en rekensommen aan het licht: ‘Mijn moeder was huisvrouw en mijn vader was 40 jaar lang hoofdconducteur bij de NS. Dus dat talent voor rekenen kreeg ik niet per se van huis uit mee. Ik weet nog dat meester Visser reken- wedstrijdjes hield. Kreeg de klas sommen voor- geschoteld en dan moest je zo snel mogelijk antwoord geven. Dat ging me verbazing- wekkend gemakkelijk en snel af. Meester Visser zei dan dat ik wat anders mocht gaan doen, omdat ik te vroeg klaar was met mijn werk. De opgaven werden steeds complexer.’ Als Gert Abma op zijn eindlijst van zijn vwo- diploma vervolgens twee negens scoort voor de vakken Wiskunde I en II, is het niet verwonderlijk dat hij eind jaren zeventig aan het NIVRA Accountancy gaat studeren. Via een buurman raakt hij werkzaam bij de Rijksaccountants- dienst en Belastingdienst Grote Ondernemin- gen. Een carrière van vier jaar bij de FIOD volgt “Samenwerking begint met vertrouwen, dan volgt gunnen vanzelf.”
daarop. Gert houdt zijn ogen en oren goed open en noemt deze periode met terugwerkende kracht een grote leerschool. ‘Daarna ben ik binnen de Belastingdienst nog een keer of vier van job geswitcht. Ik ben dus min of meer in de accountancy gegroeid. Wim van Sluis kende ik nog van de opleiding Accountancy die we samen in Utrecht hadden gevolgd. We zijn nu al zo’n 45 jaar bevriend met elkaar en sinds 1998 ben ik dus medevennoot bij Daamen en Van Sluis. Inmiddels werken we hier met veertig man/vrouw en eh… naarstig op zoek naar medewerkers dus zet dat er maar in hahaha…’ Tot zover de bètakant van Gert Abma. Stereo- typering van een cijferwonder à la Gert? Recht- lijnig, doelmatig, betrouwbaar, integer, nuchter, zakelijk. Maar we constateerden al dat wereld- kampioen touwtrekken Gert Abma een atypisch karakter heeft, al reageert hij zelf schouderop- halend als die andere kant, zijn alfakant, ter sprake komt…:
‘Zodra mijn maatschappelijke betrokkenheid besproken wordt, moet ik echt de credits aan mijn vrouw Ellen geven. Ik heb haar in 1974 leren kennen, op school in de Alexanderpolder. Ik was op slag verliefd op haar. Niet alleen, omdat ze de mooiste was bij de zwemles, want ik had mijn ogen natuurlijk niet in mijn zak zitten hahaha, maar beslist ook vanwege haar sociale hart. Zij leerde mij de wereld van Amnesty International kennen… van die club ben ik inmiddels voor de afdeling Capelle al ruim 45 jaar penningmeester, ik bedoel maar…’ Ondertussen volg ik de ogen van Gert die mij naar de foto van zijn echtgenote Ellen aan de muur leiden, terwijl Kees nog eens een extra charitatieve duit in het zakje doet, we zijn im- mers op bezoek bij een accountant: ‘Gert is een gouden kerel met een gouden hart. Zo is hij onder andere voorzitter van het Econo- misch Netwerk Capelle, penningmeester Stichting Vrienden van het IJsselland Ziekenhuis en pen- ningmeester Nationale Vereniging de Zonne-
‘Kees, weet je wat het is, samenwerking begint met vertrouwen, dan volgt gunnen vanzelf.’
Een wijsheid die direct op een Delfts blauw tegeltje kan, want het is waar. Net als zijn volgende statement: ‘Vertrouwen moet groeien. Je vraagt een willekeurige vrouw op straat toch ook niet meteen ten huwelijk?’
136
137
Made with FlippingBook flipbook maker