haar sociale hulpverlenende kant wordt mij etappe na etappe steeds duidelijker, maar de welhaast filosofische invalshoek was tot vandaag onontgonnen terrein. Van Steensel Assurantiën is al vanaf 1971 lid van Adfiz, dus weet Kees als geen ander hoe de hazen in Nederland Assurantieland lopen. Enno en Kees mogen gerust twee mastodonten van het assurantievak worden genoemd en dienten- gevolge durft het gesprek een duik in het diepe bad aan: ‘Ik ben het met je eens Kees. Je moet als bran- chevereniging het bedrijf, de mens en de tijd- geest aanvoelen. Ik merk dat ook ik gaandeweg steeds meer durf te navigeren op mijn gevoel.’ Kees: ‘Onze sector is van origine tamelijk conservatief en rendement gedreven, maar de wereld verandert. We komen als branche niet meer om de verduurzamingsagenda heen.’ Enno: ‘Klopt. Adfiz was lange tijd trendvolger, maar wij willen steeds nadrukkelijker een trend- setter worden. Zo dringen wij nu aan op wet- geving die hoort bij deze tijd, vanaf januari 2023 voeren wij een proactief beleid. Kijk maar eens hier.’
Maar een verplichting voor onze leden om de duurzaamheidsagenda te onderschrijven vind ik op zich een interessante gedachte als gespreks- onderwerp maar inhoudelijk echt een brug te ver. Bij Turner leerde ik al dat mensen in alge- mene zin niet houden van verplichte verande- ringen. Je moet ze kietelen. Verleiding is een grotere kracht dan verplichting. Daarom moet je mensen bewust maken van de noodzaak van veranderingen. Het is een proces. Gras groeit echt niet harder door eraan te trekken. Vroeg of laat komt iedere tussenpersoon tot de conclusie dat we iets móeten doen. De hoe-vraag is in deze vele malen interessanter dan de of-vraag.’ Maar de klimatologische veranderingen die moeder planeet te verwerken krijgt, is bepaald niet de enige uitdaging waarmee Adfiz te dealen heeft. In de assurantiebranche is het aantal overnames door private equiteers niet van de lucht, waarbij Enno en Kees filosoferen wat de gevolgen van die schaalvergroting op korte en middellange termijn zouden kunnen zijn. Gunstig? Zorgwekkend? Onontkoombaar?
Voor Enno is de vraagstelling an sich interessant genoeg om, met de gevouwen handen op het achterhoofd, het gesprek met het witte plafond aan te gaan. Hij denkt hardop (“…de klant zal altijd centraal blijven staan…”), schommelt op zijn stoel, glimlacht, laat zijn stoel terugploffen in de grondpositie en legt de vraag vervolgens als wedervraag aan Kees voor. Het is immers een gegeven waarmee hij, Kees van Steensel, als leidinggevende van het jubilerende Van Steensel Assurantiën as we speak te maken heeft. Actueler kan het niet. ‘Klopt Enno. Ik ben zeer bekend met dit feno- meen. Ik heb de diverse aanbiedingen van diverse gerenommeerde partijen, hoe financieel aantrekkelijk en eervol ook, inderdaad afge- slagen. Wij blijven liever dat dorpje in Gallië… ik ben ervan overtuigd dat de belangen van onze klanten het best kunnen blijven dienen door dichtbij onszelf te blijven… betrouwbaar, deskundig en kort bij de klant! Zo zijn wij groot en sterk geworden.’
De gedreven Enno loopt naar het whiteboard in zijn kamer en wijst op een to do lijstje:
Ik begon er als adjunct-directeur, maar na zeven maanden werd ik algemeen directeur. Aan alles voelde ik dat Adfiz voor mij geknipt was, alsof het allemaal zo heeft moeten zijn. Ik ben sowieso altijd politiek en maatschappelijk geën- gageerd geweest, ik had dus die sociale en be- drijfskundige bagage, van nature houd ik van het verbinden van partijen en bovendien werkte ik altijd al heel resultaatgericht. De wereld verandert en daarmee veranderen Adfiz en dus ook ik mee. Heerlijk!’ Noem het lotsbepaling, noem het toeval. Het maakt niet uit, het is iedere keer weer boeiend om te zien als de juiste mensen op de juiste plek terechtkomen.
Echt iedereen onderschrijft de universele kern- waarden van het leven: liefde, geborgenheid, veiligheid, gezien willen worden, ertoe dóen. Maar het onvermogen om te communiceren in de wereldpolitiek, binnen gezinnen, tussen en in bedrijven, in de maatschappij is killing. Dat is mijn overtuiging.’
Enno Wiertsema is niet vies van het woord verandering en volgt niet per definitie de gebaande paden. Integendeel. Naar eigen zeg- gen is hij op zoek naar de paradijsvogels in zijn omgeving. Hij kijkt, luistert, analyseert en legt uit: ‘Ik ben ervan overtuigd dat 90% van de problematiek, op welk vlak dan ook, te maken heeft met puur onbegrip. “Jij bent de voelspriet van de samenleving naar onze branche.”
‘Dit korte rijtje zijn de punten die we nog moeten afhandelen, maar het rijtje eronder is aanzienlijk langer zoals jullie zien: dat zijn de ambities en plannen die we willen bewerk- stelligen in 2023!’ Trendsetter Kees glimlacht. Hij was reeds in 2008 zijn tijd ver vooruit toen hij het duurzaam- heidsvraagstuk als bestuurslid van de NVGA, de Nederlandse Vereniging van Gevolmachtigde Assurantiebedrijven, al trachtte te agenderen. ‘Bij Adfiz moeten onze leden bepaalde essen- tiële grondwaarden en gedragscodes onder- schrijven.
‘Jij bent de voelspriet van de samenleving naar onze branche,’ zo laat Kees plotseling vallen.
Bedenk er zelf de nodige voegwoorden en verbindende bijzinnen bij en de logica is daar. Het is de bedachtzame en vóóruitdenkende Kees ten voeten uit. De financieel-economische rol van de verzekeringsbranche is evident,
156
157
Made with FlippingBook flipbook maker