Etappe 3, Kok Watersport
De koers van Henk Kok ‘Je kunt de richting van de wind niet veranderen, wel de stand van je zeilen…’
Een paradijs voor iedere watersporter. Zo om- schrijft Kok Watersport zichzelf op de eigen website. Nee deze uitspraak heeft niets van doen met de welbekende “wij van WC eend” slogan, want één wandeling langs alle schappen van Kok Watersport, met 2.000 m2 behorend tot de top 3 van Nederland, aan de Sydneystraat 72 op in - dustriegebied Spaanse Polder leert de bezoeker dat hij/zij zich daadwerkelijk in het watersport- paradijs waant. Het wonderlijke verhaal van Kok Watersport begint in 1974 als grondlegger Frans Kok, vader van de huidige directeur/eigenaar Henk, beseft dat hij niet geknipt is voor het docentenvak. Zoon Henk hierover: ‘Dat was geen gelukkige keuze nee. Van de klas maakte hij een soort militaire academie hahaha. Hij was heel streng en veel te rechtlijnig om als docent carrière te maken. Privé was hij al zeiler dus besloot hij bij Elferink, een bescheiden watersportwinkeltje, te gaan werken. Al snel kreeg hij er jeuk. Hij wist zeker dat hij het zelf beter kon. En zodoende begon hij in 1974 met mijn moeder KOK Watersport aan de Berg- weg. De buren waren onder meer DAKA Sport en Van Steensel Assurantiën.’ In de overzichtelijke jaren zeventig is het in het Oude Noorden niet meer dan logisch dat Frans Kok contact zoekt met Cor van Steensel inzake het verzekeringspakket. Hun beider rechtlijnig- heid en eigenzinnigheid zit een langdurige relatie niet in de weg en zodoende treffen hun zonen Henk en Kees elkaar 46 jaar later in het paradijs voor de watersporter.
‘Ik ben van 1970 dus ik heb weinig herin- neringen aan die begintijd. Ik weet nog dat we zo’n ouwe Regenboog hadden. Jaren daarna volgden nog vele boten. Daar kwam nog een traumatische ervaring bíj (“stelde niet veel voor hoor, de boot liep vast, we maakten water en mijn moeder moest met twee kinderen van boord af”). Het zorgde ervoor dat mijn moeder angst kreeg om nog te varen.’ Ook Kees, zelf een fervent zeiler, kent dit feno- meen en vertelt over de angstige momenten die hij met zijn gezin beleefde op de woelige wate- ren van Denemarken. Sindsdien zijn Kees’ kinderen zeil-af. Al met al bleek voor de familie Kok dat de combinatie van zelf zeilen en het run- nen van een winkel lastig. Iedere keer kwamen er zeilers naar vader Frans toe. “Frans, kan je hier effe naar kijken. Frans, kan je dat en dat meenemen…” het was geen doen.’ ‘Bovendien kost zeilen veel geld. In 1985 ver- huisden we van de Bergweg naar de Straatweg. De inventaris van de winkel en de spectaculaire moderne inrichting van de winkel en van de woning erbóven door een architect waren na- tuurlijk serieuze investeringen.’ Henk komt niets aan moederliefde tekort. Hij omschrijft zijn alter ego tijdens zijn puberjaren als het stereotype “yuppie”. Hij tennist, skiet en zeilt: ‘Je ging van een Optimist naar een Lazer, naar een Keltje. Na het VWO heb ik geen specifieke opleiding gehad. Ik ben in het vak gerold. In 1987 overleed een vriend van me, dat hakte erin. En ik kreeg toxoplasmose, een ziekte die zo’n anderhalf jaar geduurd heeft. Ik bleek eigenlijk helemaal geen studententype te zijn.
Op last van mijn ouders ging ik naar het Luzac College om mijn laatste twee jaar VWO in één jaar af te ronden. Dat resulteerde uiteindelijk in een paar deelcertificaten. Ik had echt nergens meer zin in. “Dan maar werken”, dacht ik. Zo is het balletje gaan rollen.’ Henk doet alle klusjes in de winkel waar zijn va- der een hekel aan heeft, zo laat hij nu royaal la- chend weten. Als Manusje van Alles pakt hij in en uit, ontvangt hij klanten, doet de verkoop, verricht installatiewerk en vindt hij zichzelf, al kijkend en luisterend, uit als autodidact. Hij werkt vooral klantgerichter dan zijn vader en ook Kees omschrijft Henk als toegankelijker dan vader Frans. “Mijn ouders waren echt doeners. Ik ben meer een denker. Een denkende doener.” ‘Ik heb respect voor mijn vader en moeder. Hoe zíj in die tijd de zaak zijn begonnen…ik had het nooit gekund. Uit goedbedoelde zuinigheid deden zij vrijwel alles zelf. Ik delegeer en leg daarmee een stuk vertrouwen en verantwoordelijkheid bij mijn mensen neer. Mijn ouders waren echt doeners. Ik ben meer een denker. Een denkende doener.’ Frans denkt meer op artikelniveau, Henk kijkt meer naar de relatie tot de leverancier en het proces.
Etappe 3
Rotterdam-Rotterdam | 17 december 2020
Start
Prins Pieter Christiaanstraat 61, Rotterdam | Van Steensel Assurantiën
Finishplaats
Sydneystraat 72, Rotterdam | Kok Waterport
Etappewinnaar Henk Kok
18
19
Made with FlippingBook flipbook maker