Etappe 60, Kees van Steensel
Zestig keer Kees “Mensen helpen, dat hebben mijn vader en ik gemeen.”
Een gesprek met Kees om de 60 etappes af te sluiten. Dezelfde Kees die 59 keer het gesprek introduceerde met de mededeling dat het voor- al niet over hém mocht gaan en bij voorkeur ook liever niet te veel over Van Steensel Assurantiën. Negenenvijftig keer zagen wij opgetrokken wenkbrauwen met ietwat verbaasde ogen te- genover ons. Het was de enige bindende op- dracht die Kees de schrijver en de geïnterview - den fijntjes meegaf. Liever geen succesverhalen of wildwaterverhalen over omzetgroei, winst - prognoses, doelstellingen, marketingstrategieën. Échte verhalen moesten het worden… échte verhalen over échte mensen. En dus niet te veel over Kees. Om die reden is mij 59 keer de kans ontnomen om “Kees is een fijne vent” als letterlijk citaat in de etappe op te nemen. Want dat werd 59 keer gezegd. Maar het mocht niet. Van Kees. Een enkel compliment aan zijn adres dat ik ergens had getracht weg te moffelen, vaak verhuld in een metafoor, werd door Kees zelve resoluut uit het verhaal verwijderd. “Is een beetje te veel” had Kees erbij gemaild, al betrof het vaak slechts één complimenterende zin. Kees is de vleesgeworden bescheidenheid. Hij gelooft in de kunst het weglaten. Minimalisme als start- en vertrekpunt. Het liefst had hij deze afsluitende etappe over hem overgeslagen. Ty - pisch iets voor de eigengereide Kees: Het boek De 60 etappes van Van Steensel dat 59 etappes telt… ‘Mijn vader Cor was een vreselijk eigenwijze piere- waaier. Het was zijn kracht en zijn achilleshiel. Zijn sterkte zat hem bij hem in het creatieve. Hij was altijd aan het verzinnen, creëren, onderzoe - ken. Hij was de uitvinder van de Botsograaf (zie
etappe 5), maar maakte ook zijn eigen rookkist om eigenhandig gevangen paling te kunnen roken. De achilleshiel zat hem natuurlijk in zijn zwartwitkijk op de mensen, en op de wereld. Hij veranderde nooit van standpunt. Ik zie mijn vader als pionier. Hoe ik mijzelf zie? Ik denk als helikopterpiloot…’ Pierewaaier. Een prachtig woord. Kees had het vaker gebruikt als hij zijn vader omschreef. On - langs zocht ik het op. Losbol, doordraaier, feest - beest, flierefluiter, nachtbraker of een vreemd, apart figuur. Die laatste moest slaan op Cor die als vader bikkelhard was voor zijn zoon Kees, maar die zijn complimenten aan Kees via omwe- gen (namelijk middels derden) kenbaar maakte. Na iedere kritische (maar reële) kanttekening steekt Kees onmiddellijk de loftrompet over zijn vader. ‘Hij was echt een ontzettend lieve man.’ Als deze lieve, rare, non-conformistische piere - waaier in 1998 overlijdt, neemt de 38-jarige Kees het stokje noodgedwongen over, maar als watermens pur sang is zwemmen in het diepe hem met de paplepel ingegoten. Hij voelt dat hij het kan en ziet het slagen in zijn missie als een bevestiging naar zijn excentrieke vader Cor, maar vooral naar zichzelf. Of Kees wel eens is trots is (geweest) op hetgeen hij heeft bewerk - stelligd? ‘Soms inderdaad… twee jaar nadien, dus in 2000, heb ik het bedrijf van mijn oom Piet en dat van mijn vader weten samen te voegen tot één familiebedrijf Van Steensel Assurantiën. Dat was tijdens het leven van de twee broers nooit gebeurd en ja daar ben ik best een beetje trots op…’
biecht, maar die paradox kenmerkt Kees juist ten volle. Aan zijn lijf liever geen polonaise, de trots verlegt hij liever naar zijn mensen (“ik heb een prachtig team”), al beseft hij terdege dat de legendarische samenvoeging van de twee firma’s tot één destijds weldegelijk dé spring - plank is geweest voor de toekomst en die toe- komst van toen is, back to the future, de realiteit van nu. Een mate van nostalgie kan Kees niet worden ontzegd, maar hij leeft weldegelijk in de wereld van vandaag. ‘Dé filosofie van mijn vader was in de kern het helpen van mensen en daaraan is niets veran- derd. Dat zit in ons DNA. Mensen helpen geldt voor zowel onze klanten als voor onze mede- werkers. Geen gebakken lucht, geen blablabla, maar écht daadwérkelijk mensen helpen.’ Mij hoeft hij niet te overtuigen, want na 59 etappes en duizenden kilometers op de fiets elkaars zweet en snot te hebben mogen proeven, mag ik stellen dat ik Kees van top tot teen ken. Kees glimlacht bijna verontschuldigend. Hij wíl daadwerkelijk mensen helpen, maar hij past er evengoed voor om in het verhaal als de twee- lingbroer van Moeder Theresa over te komen. Maar als wat dan wel? “Da’s jouw taak. Je moet het wel een beetje mooi opschrijven, anders kom ik verkeerd over.” Als Kees’ karakter niet expliciet worden mag be - schreven, zit het dus impliciet in de 59 etappes. Kortom, liever onderhuids dan bovenhuids. Kees deinst er niet voor terug om van de ge- baande paden af te wijken, al is dat geen doel op zich. Stuur hem geen appje als je binnen vijf minuten een antwoord verwacht want Kees is geen apper. Verwacht geen Van-Steensel- Successtories op LinkedIn want Kees heeft niet
Etappe 60
Rotterdam-Rotterdam | 18 maart 2025
Start
Prins Pieter Christiaanstraat 61, Rotterdam | Van Steensel Assurantiën Prins Pieter Christiaanstraat 61, Rotterdam | Van Steensel Assurantiën
Finishplaats
Etappewinnaar Kees van Steensel
De (h)erkenning van trots komt eruit als een
248
249
Made with FlippingBook flipbook maker