Etappe 15, Mieke Bolte
De sterke schouders van Mieke Bolte “Af en toe ben ik net een mens.”
‘Ik werk langer bij Van Steensel dan Kees zelf’, zegt Mieke. Het klinkt eerder als een bekentenis dan als een vaststelling. ‘Ik heb hier echt van alles meegemaakt.’ Tot sappige anekdotes uit het verleden zal het dit gesprek niet komen, maar dat typeert juist het karakter van de inmiddels gepensioneerde Mieke. Tijdens het gesprek komen drie eigen- schappen constant naar boven drijven: haar bescheidenheid, haar integriteit en haar nuch- terheid en ze komen alle drie tot uiting in haar schouders die zij keer op keer ophaalt. Ze snapt niet waarom zíj überhaupt een aparte etappe moet zijn in het koersboek van Van Steensel. ‘Van mij hoeft dit allemaal niet. Ik heb gewoon vanaf 1985 mijn werk gedaan bij Van Steensel. Niets meer. Niets minder.’ En ze haalt haar schouders op. Uiteraard. Met een dienstverband van 37 jaar heet zoiets dat je bij “het interieur” hoort. Als onderdeel van het interieur is je aanwezigheid even vanzelf- sprekend als noodzakelijk. Wat moet een kan- toor zonder stoel, zonder bureau, zonder lade- kast, zonder een koffiezetapparaat? Wat moet een kantoor zonder een niet lullen maar poet- sen mens als Mieke? En bij Mieke Bolte kunnen we beide beeldspraken letterlijk nemen: ‘Ik ben inderdaad begonnen met het poetsen van het interieur. Letterlijk ja. Mijn oudere zus Belia werkte al bij Van Steensel op de Bergweg. Ze zochten op een gegeven moment een schoonmaakster dus droeg Belia mijn naam aan bij Cor van Steensel, de vader van Kees. Dat was in 1985. Zo is het allemaal begonnen…’
levenslicht. In de geest van haar waardevolle carrière bij Van Steensel is het veelzeggend dat Perry Como’s Wanted die dag de Billboard Hot 100 aanvoert, want Mieke was 37 jaar lang in de meest letterlijke zin wanted hetgeen niet gold voor haar schoolcarrière: ‘Ik ben nooit een schooltype geweest nee. Niets voor mij. Ik ben nooit blijven zitten, dat niet, maar het ging allemaal niet van harte. Ik was ooit drie maanden afwezig als gevolg van een hersenvliesontsteking, maar de juf vond dat zo zielig voor me dat ik toch naar de tweede mocht.’
Hij kon zó tekeer gaan… terwijl het toch ook zo’n lieve man was. “Je bent een goede meid”, zei hij ooit, “je bent goed opgevoed door je moeder”…’ ‘Mijn vader zat zichzelf in de weg…’, zo breekt Kees een postume lans voor zijn vader, ‘… maar hij wás ook echt een lieve man. Al deze etappes zijn uiteindelijk mede bedoeld als eerbetoon aan hem, Mieke. Maar ga vooral verder.’
Mieke haalt haar schouders op. Zo bijzonder is haar verhaal niet. Vindt zij.
Als jonge vrouw is ze verzot op voetbal – op het veld wordt zij lid van voetbalvereniging Blijdorp en in de zaal speelt zij bij Heineken. Vandaag de dag is zoiets de normaalste zaak van de wereld, maar in de jaren zeventig staat damesvoetbal nog in de kinderschoenen. De inmiddels alleen- staande Mieke is die jaren huisvrouw en werkende moeder ineen. Haar kinderen zijn goed terechtgekomen, zo laat ze vol trots weten: ‘Danny is als zzp’er sportcoach annex personal trainer en in zijn vrije tijd zingt hij graag. Hij is Jim Morrison in de coverband van The Doors. Vindt ‘ie prachtig, hij staat liever in de schijnwerpers dan ik. Patty heeft fiscaal recht gestudeerd en werkt nu voor de gemeente Vlaardingen.’ In 1992 verhuist Van Steensel naar de Avenue Concordia en Mieke verhuist mee. Uiteraard. Geen ophalende schouders die daar iets kun- nen veranderen. Mieke doet haar werk. Altijd en overal. Uiteraard. Ook het overlijden van Cor van Steensel in 1998 gooit geen roet in het eten. Mieke blijft van de partij. Ook als in 2004 wordt verhuisd naar de huidige locatie aan de Prins Pieter Christiaanstraat 61. Mieke hierover:
“Mieke is een makkelijke naam.”
En Mieke haalt haar schouders op.
Na de huishoudschool werkt zij met veel plezier bij Au Corset Elegant, een corsettenwinkel in het Oude Noorden. Ze glimlacht als ze herinnering- en ophaalt aan al die keren dat zij bij klanten ve- tercorsetten aanmat. Na vijf jaar verhuist ze naar De Kroon, een winkel die lakens, handdoe- ken en beddengoed (“eigenlijk van alles”) ver- kocht. Ondertussen heeft Mieke het leven geschonken aan zoon Danny (1981) en Patty (1984). Haar ogen glinsteren iedere keer als zij de namen van haar kinderen uitspreekt: ‘Met jonge kinderen was het schoonmaakwerk op zaterdag op het kantoor van Van Steensel prima te combineren. Soms gingen ze met me mee. Ik weet nog goed dat Patty een beetje bang was voor Cor, de vader van Kees, die toen de baas was.
Etappe 15
Rotterdam-Rotterdam | 11 maart 2022
Start
Prins Pieter Christiaanstraat 61, Rotterdam | Van Steensel Assurantiën Prins Pieter Christiaanstraat 61, Rotterdam | Van Steensel Assurantiën
Finishplaats
Etappewinnaar Mieke Bolte
Mieke Bolte ziet op zondag 30 mei 1954 het
66
67
Made with FlippingBook flipbook maker