‘Voor het nieuwe pand hadden ze een schoon- maakdienst in de arm genomen, maar Kees zei “jij blijft bij ons, jij bent als familie. We vinden wel wat voor je.”’ ‘Dat begon volgens mij met telefoonwerk’, vult Kees aan met een brede glimlach, ‘ik weet nog dat sommige mensen dachten dat je een man was met die zware stem hahahaha…’ Als we anno 2022 terugkijken op de carrière van Mieke dan doen we haar tekort om haar het predicaat Manusje van Alles op te plakken. Toch doorliep ze vrijwel alle afdelingen. Schade, de boekhouding, de backoffice, telefoniste, noem maar op. Mieke was als het cement tussen alle ge- ledingen, iemand die constant op de kleine dingen let(te) en kleine dingen opeengestapeld maken grote dingen:
‘Ik zie en doe van alles. Mieke is nu eenmaal een makkelijke naam. Ik ben nu officieel met pensioen, maar kom nog steeds wel een dag per week langs. Als iemand met vakantie is, of ziek of met zwanger- schapsverlof. Alles wat ik zie, zeg ik ook. Hardop. Wie doet de afwas? Wie maakt de handdoeken schoon? Wie geeft de planten water? Is er voldoen- de papier besteld? En toner voor de printer? Ik pak alles op wat een ander niet ziet of niet wíl zien.’ Kees glimlacht van oor tot oor. Hij knippert rustig met zijn ogen. De melancholie doet haar werk. Als Mieke voor de zoveelste keer haar schouders op- haalt, begint Kees hardop te lachen:
hahaha. Ze zegt gewoon waar het op staat, maar nooit uit eigenbelang. Zó’n mooi mens. Dat directe. Dat eerlijke. En zonder schroom. Prachtig is dat. Dat hoor ik dan allemaal zo een beetje aan in mijn kamer en dan kan ik zo intens genieten van haar en van ons team.‘ ‘Ja, af en toe ben ik net een mens’, verzucht Mieke met een ingehouden glimlach. Ze is blij dat het ge- sprek erop zit… althans bíjna want plotseling richt Kees zich direct tot Mieke en zegt hij met een ernstige blik: ‘Mieke, je bent een bijzonder mens. Een persoonlijk- heid. Met heel je houding. Je bent van grote waarde geweest voor ons… en dat ben je nog altijd…’
‘Als Mieke haar bromsnor op heeft gezet, dan weet iedereen hier zijn of haar plaats.
Het zijn sterkte schouders die de weelde van zoveel eer kunnen dragen.
Dan moet je haar gewoon even met rust laten
68
69
Made with FlippingBook flipbook maker