Etappe 16, RiSCON
De kunst van het loslaten “Zeggen wat je doet en doen wat je zegt.”
Kees en Harry groeten elkaar zoals vrienden doen. Lachend. Met een handdruk die langer duurt dan de zakelijke hand. ‘Je bent gewoon een ouwe lul hahaha’, lacht Kees in een toonsoort en op een hoogte die vol- doen aan de eisen die het wederzijdse respect voorschrijft. De “je bent gewoon een ouwe lul” was overigens Kees’ antwoord op de oprechte verbazing míjnerzijds over Harry’s ontboeze- ming over zijn leeftijd: ‘Echt ik ben 71 jaar, maar eh… ooit liep ik de marathon van Rotterdam onder de drie uur. Dus eh…’ Harry de Breij hoefde zijn zin niet af te maken. De woorden “marathon”, “Rotterdam” en “onder de drie uur” spraken boekdelen en hadden de toon voor de rest van het gesprek gezet. Het zijn immers drie wapenfeiten die het karakter van iemand haarfijn blootlegt. Marathon staat voor zelfdiscipline, Rotterdam voor werklust zonder praatjes en onder de drie uur voor dadendrang. De buitengewoon fit ogende Harry trapt af: ‘Ik ben geboren op 31 oktober 1950 op de Dordtselaan in Rotterdam, dus met recht een jongen van Zuid. Mijn vader heette Johannes “Jan” Franciscus de Breij. Tot zijn veertigste was hij machinebankwerker, daarna werd hij foto- graaf. Toch een hele stap voor zo’n man. Hij had als vader toch een vrouw en drie zonen te on- derhouden. Achteraf petje af. Na mijn militaire dienst trad ik in 1971 weer in dienst bij de AMRO bank aan de Coolsingel op de afdeling Particu- lieren.’
ab-so-luut geen leven lang gaat volhouden en ten tweede leert hij er zijn huidige vrouw Gerda van Steenbergen (“ook van Zuid!”) kennen. Hij voelt aan alles dat zijn toekomst in de assuranti- ën of in de makelaardij ligt. Binnen no time slaagt hij voor zijn assurantie-B diploma en bij zijn eerste sollicitatie is het meteen bingo:
‘Zo startte ik met Gerda de firma RiSCON.
De naam is een samenvoeging van Risico en Consultants. Dus hup naar de Kamer van Koop- handel, visitekaartjes drukken, een rekening- nummer bij de bank regelen en klaar was ik. Ik leende 50 duizend gulden bij Aegon die ik in twee jaar moest terugbetalen. Zo begon ik. Op basis van een ondernemingsplan en gedreven. Van bedrijf naar bedrijf.’ ‘Dat weet ik nog goed’, vult Kees aan, ‘jij had heel veel klanten in een straal van drie kilometer. Heel bijzonder, zoiets zie je niet vaak. Ontzettend knap van je, Harry.’ ‘Ik vroeg mensen om hun verzekerings- portefeuille aan mij toe te vertrouwen. Geloof me, je weet niet wat je tegenkomt. Bedrijven en ondernemers dubbel verzekerd of tegen woeker- premies. Dus ik was echt van toegevoegde waar- de voor velen door betere adviezen en passen- de risicodekkingen te verzorgen. Zo heb ik altijd gewerkt. Afspraken maken door iemand recht in de ogen aan te kijken. Ik eh… zie je, mijn vader was geen gemakkelijke man en ik wilde niet in al- les op hem lijken. Hij kon moeilijk of niet loslaten.’
“Ik kan zwemmen dus ik spring.”
‘Het was een vacature bij de schadeafdeling van de RVS aan de Westerstraat. Daar heb ik een mooie tijd gehad en veel geleerd ook. Bij de RVS begon mijn carrière in de verzekeringswereld. Ik heb na het behalen van de nodige diploma’s bij een paar andere bedrijven gewerkt totdat ik adjunct-directeur werd bij Hannover Interna- tional, het voormalige Roelofs Assuradeuren B.V. Daar ben ik in 1994 weggegaan. In die leidinggevende positie werkte ik met zeven accountmanagers. Kregen ze nieuwe auto, kwam er eentje naar me toe met de vraag: “Zit er een hoedenplank in mijn nieuwe auto?” Toen wist ik dat ik weg moest. Ik zei tegen mijzelf “Harry, je bent 43 jaar en niet happy. Je kan zwemmen dus springen jij!” En dat deed ik… springen…’ Harry start met zijn vrouw Gerda een eigen kantoorlocatie tegenover de winkel van de Zuiderster aan de Hoofdweg in Capelle aan den IJssel. Het gaat allemaal even snel als vanzelf. Harry’s glinsterende ogen schrijven het verdere verloop van het verhaal:
Er valt een stilte.
Harry kijkt Kees recht in de ogen, op zijn beurt denkt Kees aan zijn vader Cor. Vervolgens kijkt Harry recht in mijn ogen en ik denk aan wijlen mijn vader die 42 jaar lang voor de RVS heeft gewerkt. Last but not least kijkt hij in de ogen van zijn dochter Bianca die het gesprek tot dan toe zwijgend en glimlachend heeft aangehoord. Loslaten is een kunst en die kunst wil Harry, vader van Bianca (1976) en Vanessa (1982), per se leren.
Etappe 16
Capelle aan den IJssel-Rotterdam | 16 maart 2022
Start
Cypresbaan 12a, Capelle aan den IJssel | Van Steensel Assurantiën Prins Pieter Christiaanstraat 61, Rotterdam | Van Steensel Assurantiën
Finishplaats
Bij de AMRO leert de energieke Harry twee dingen: ten eerste dat hij dit eentonige werk
Etappewinnaars Harry en Bianca de Breij
70
71
Made with FlippingBook flipbook maker