Etappe 17, Breedveld Staal B.V.
Gewoon dóen en gewóón doen “Doen we gewoon, zeiden mijn opa en vader altijd. En nu zeg ik het ook!”
De ontvangstruimte waar we door Joanne Breedveld ontvangen worden, ademt een en al nostalgie uit. Ze is een paar minuutjes te laat, maar dat geeft ons juist de mogelijkheid om onze ogen goed de kost te geven. We zitten namelijk in de huiskamer aan de Parallelweg 4 waar het avontuur van overgrootvader Jan Breedveld in 1946 begon. De wereld is intussen op zowat alle fronten veranderd, behalve deze kamer, zo lijkt het. Joanne Breedveld vertelt: ‘Zo vlak na de oorlog was er natuurlijk een tekort aan alles, waaronder materialen. De zoon van Jan, mijn opa Cees Breedveld dus, nam de zaak al snel over. In 1953 volgde de watersnoodramp waarin hij, mijn opa, zowat alles kwijtraakte. Hij moest weer helemaal vanaf bijna nul beginnen. Dat deed hij door oude scheepsplaten plat te walsen en de handel in voornamelijk gebruikte materialen. Beetje bij beetje klom hij uit het dal.’ De tijd lijkt te hebben stilgestaan in deze kamer met het karakteristieke meubilair uit de jaren vijftig. Het doet de mens automatisch onthaas- ten, maar schijn bedriegt, want Joanne denkt en spreekt in een moordend tempo. Ze doet niet aan punten en komma’s. En ja, ze spreekt vol eerbied over de ontstaansgeschiedenis van het familiebedrijf, dat zeker, maar aan alles merk je dat Joanne vooral dóór wil. Dóór naar vandaag, want vandáág is het te doen. Aan de hand van de levensverhalen van haar opa Cees en van diens zoons, Joannes vader Peter en oom Wim, komen we gaandeweg steeds meer te weten over het leven van Joanne zélf. Omdat familie- bloed altijd kruipt waar het niet gaan kan: ‘Mijn opa Cees was een echte ijzerhandelaar. De helft van Rotterdam stond op stalen buispalen waarvan, zeker weten, er erg veel door zijn
handen zijn gegleden. In 1982 kwam mijn vader Peter in de zaak, zijn broer Wim ging hem voor. Mijn oom was meer de technische man, mijn vader meer commercieel, financieel. Die twee vulden elkaar perfect aan. “Peter kocht het en Wim mocht het oplossen”, werd toen vaak bij wijze van grap gezegd. Eind jaren tachtig werd hierachter de eerste loods gebouwd. Zoals zijn vader was ook mijn vader een echte koopman. Ik kan met hem lezen en schrijven.’
Joanne praat zoals zij denkt: vol gas en met passie. Heden en verleden vlecht zij door elkaar (“jij maakt er toch wel wat van?”) Midjaren negentig maakt opa Cees de voltooiing van de tweede loods net niet mee: hij overlijdt. Zijn DNA sijpelt door in de genen van Joanne: ‘”Doen we effe”, zei mijn opa altijd en dat zegt mijn vader ook en ik dus ook! Wij zijn mensen van het dóen.
Etappe 17
Rotterdam-Krimpen aan den IJssel | 14 maart 2022
Start
Prins Pieter Christiaanstraat 61, Rotterdam | Van Steensel Assurantiën
Finishplaats
Parallelweg 4, Krimpen aan den IJssel | Breedveld Staal
Etappewinnaar Joanne Breedveld
74
75
Made with FlippingBook flipbook maker