We praten over familiebanden, over de gekte van energieprijzen, over de machteloosheid van de politiek, over de ongewisheid van de toekomst. De vermoeidheid van de dag en Aads natuurlijke energie strijden om voorrang. Anno 2022 heeft hij wat gas teruggenomen en heeft hij vrijwel alle operationele taken overgedragen aan zijn zoon. Het eind van het gesprek biedt ruimte voor een filosofische inslag die ons ontroert. Aad richt zich op, neemt een tel pauze en zegt dan met de Glimlach der Glimlachen: ‘Ik ben een bevoorrecht mens. Mijn vrouw en ik hebben een redelijk conservatief leven geleid. Ik ben met de liefste vrouw op aarde getrouwd die onze vier kinderen perfect heeft opgevoed. We- hebben intussen ook schoonkinderen en klein- kinderen. Pas geleden waren we op vakantie op de Antillen met de hele club en dan geniet ik zó van mijn familie. Weet je… genieten van succes is vooral een kwestie van beleving. Ik ben nu 61 jaar… nu creëren we de momenten van geborgenheid en gezelligheid. Ik rijd nu een prachtig mooie auto, maar mijn hart ligt nog steeds in mijn allereerste autootje… dat kocht ik van mijn eigen eerst verdiende centjes… dat was een Autobianchi… ken je die nog Kees? Machtig mooi…’ Je hebt mannen van staal en je hebt mannen van staal met de X-factor. Zoals Aad Hersbach: een man van staal met een hart van goud.
Kees veert op:
‘Dit weet ik nog heel goed Aad. Die krengen moesten natuurlijk verzekerd worden, het leek of Aad vijf duikboten had gekocht. Wat een enorme ovens waren dat hahaha…’ ‘Zes, zeven meter hoog Kees. Ik heb twee hallen moeten huren in Vlaardingen en in Overschie voor de tijdelijke opslag. Het vervoer ging per binnenschip weet ik nog en over het land met vervoerder Mammoet. Eigenlijk ben ik knet- tergek, dacht ik toen, want dat was nog maar de beginfase. Een businessplan voor die krengen schrijven? Daar was helemaal geen tijd voor. Maar ze kwamen natuurlijk uitstekend van pas, dat wist ik al, want met die ovens kon en kan ik nu doen wat een ander niet kan. Daarom zeg ik vaak: we zijn geen luis in de pels, maar meer een gewilde bruid…’
Een knipoog volgt.
Het Fingerspitzengefühl in Aads metier bete- kent letterlijk dat je het staal moet smeden als het heet is. Voor het Fingerspitzengefühl be- staat geen opleiding. Je hebt het of je hebt het niet. Mensen met de X-factor hebben het. Terug naar Aads knipoog, want dat is een ge- dicht op zich. In de knipoog lezen we het succes après la lettre, met al zijn slapeloze nachten, al zijn wikken, al zijn wegen. De kortzichtige versie van de medemens leeft vaak in de veronderstel- ling dat het bij ondernemers “allemaal komt aanwaaien”, maar het tegendeel is waar. De andere kant van de medaille van het succes heet kopzorgen en de kopzorgen zoeken hun weg in het menselijk lijf. Dag in dag uit, nacht in nacht uit. De onder- nemer bepaalt een prijs, maar hij weet nooit hoe hoog die prijs is en wanneer hij betaald moet worden. Aad neemt even rust. Zijn koffie is koud geworden. Hij glimlacht. Zijn twee rechterhan- den spelen met het halfvolle bekertje.
“Leren is denken is doen.”
92
93
Made with FlippingBook flipbook maker