Nazad na sadržaj
mnogobrojnih interakcionih procesa unutar tog polja, postepeno izdvaja dečja psiha kao relativno autonomniji centar psihičke aktivnosti. Prema ovom gledištu, instinktualni nagoni, u svom originalnom obliku, nisu sile koje postoje u autonomnoj, odvojenoj primitivnoj psihi, već su rezultante tenzija unutar matrice majka–dete i, kasnije, između nezrele detetove psihe i majke. Instinkte, drugim rečima, treba smatrati kao relacione fenomene od samog početka, a ne kao nezavisne sile koje zahtevaju da se isprazne, gde se pod pražnjenjem podrazumeva neka vrsta izbacivanja energetskog potencijala, unutar zatvorenog sistema ili iz njega.” (Levald, 1972/80, str. 242). III. Cc. Stanovište frankofone Kanade: francuski pristup intersubjektivnosti povezan sa prihvatanjem intersubjektivne orijentacije SAD Prihvatanje intersubjektivne orijentacije SAD u francuskoj psihoanalizi neodvojivo je od tekuće debate između severnoameričkih (SAD) psihoanalitičara – kao i, u nešto manjoj meri, analitičara engleskog govornog područja širom sveta – i analitičara francuskog govornog područja. Francuski analitičari gledaju na britansku psihoanalitičku školu kao na most između psihoanalize u SAD i francuske psihoanalize. Ovo je postalo vidljivije otkako su Vinikot i Bion postali važne reference u radovima istaknutih francuskih analitičara. Generalno, postoje tri pristupa intersubjektivnosti koji odgovaraju različitim trendovima prihvatanja intersubjektivnih orijentacija SAD (pre svega Self psihologije i relacione psihologije) u francuskoj psihoanalizi: 1) opšte odbacivanje interpersonalne/relacione paradigme u psihoanalizi, zasnovano pre svega na Lakanu; 2) metapsihološki pristup psihoanalitičkoj situaciji zasnovan na potvrdi interpersonalne prirode formiranja seksualnog nesvesnog, prema Laplanšovoj teoriji generalizovanog zavođenja; 3) kvalifikovano prihvatanje u dijalektici između intersubjektivne i intrapsihičke dimenzije uma Grina, Rusijona i drugih ʼintegracionistaʼ. Kritike se razlikuju u zavisnosti od psihoanalitičke orijentacije njihovog autora. One se bave problematikom koja ima veze i sa psihoanalitičkim metodom i sa metapsihologijom. Oni koji dolaze iz orijentacija koje su bliže klasičnoj francuskoj psihoanalizi češće naglašavaju činjenicu da relacioni pristupi izostavljaju primarni sadržaj nesvesnog, tačnije primalne fantazije, kakve su kastracija ili Edip. Na taj način su prevideli strukturišuću ulogu razlike polova i generacija na formiranje psihičkog života. Prema intersubjektivnoj orijentaciji, kontratransfer postaje razotkrivanje, a njegova analiza podrazumeva da analitičar deli svoje afektivno iskustvo sesije sa pacijentom. Tako, simetrija između analitičara i analizanda koju uvodi intersubjektivistički metod i recipročnost odnosa koji gaje, sprečava manifestaciju simbolišuće funkcije edipalnog kompleksa i pokretanje istinskog analitičkog procesa. Suprotno tome, u klasičnoj analizi, psihoanalitički okvir je dizajniran tako da ukaže na edipalnu situaciju kroz asimetriju odnosa, koji je dizajniran tako da ukaže na razliku u generacijama. Ovi elementi su ključni za omogućavanje nesvesnim procesima da se iskažu. Prema kritičarima povezanim sa klasičnim pristupom, relacione orijentacije su se
146
Made with FlippingBook - professional solution for displaying marketing and sales documents online