Nazad na sadržaj
Nasuprot Laplanšu i drugima koji su bili poklonici Frojdove (prve) topografije, Grin je u svojim brojnim radovima isticao da je druga topografija/strukturalna teorija korisnija u radu sa pacijentima koji nisu neurotični. Grin ukazuje na to da je dinamika između intrapsihičkog i intersubjektivnog već bila prisutna u Frojdovoj teoriji kroz poimanje objekta. On se udružuje sa kritičkim glasovima protiv američke relacione paradigme u psihoanalizi, insistirajući na činjenici da to svodi psihoanalizu na prostu recipročnost odnosa i time jetransformiše u „kognitivno-bihevioralnu” terapiju, obdarenu statusom eksperimentalne nauke, koji je dobila na osnovu studija sa diskutabilnim ishodom. Ali u isto vreme, oslanjajući se na radove Vinikota i Biona, Grin podvlači neophodnost da se obuhvati intersubjektivno u psihoanalizi kroz „dijalektiku otvaranja” koja je bazirana na odnosu između nagona i objekta. Ova dijalektika osigurava adekvatnu osnovu za istraživanje nagona kao podzemlja psihičkog života. U svom radu „Intrapsihičko-intersubjektivno” iz 2000, Grin kaže: „Intersubjektivnost se ostvaruje u isprepletanosti unutrašnjih svetova dva partnera analitičkog para.” (Grin, 2000, str. 2). Tako se definišu dva polja: ono što je unutrašnje intrapsihičko, koje nastaje kao rezultat odnosa delova koji ga sačinjavaju, i ono što je intersubjektivno, između spolja i unutra, čiji razvoj podrazumeva odnos sa drugim. Jer, što se tiče psihičkog strukturiranja, spoljašnjost nije samo realnost već, u svojoj suštini, simbolizuje objekat, koji se zapravo odnosi na drugi subjekt. „Objekat se, prema tome, nalazi na dva mesta: on pripada unutrašnjem prostoru na dva nivoa svesnog i nesvesnog, a takođe je prisutan i u spoljašnjem prostoru kao objekat, kao drugi, kao još jedan subjekt.” (ibid, str. 3). Intersubjektivni odnos, dakle, povezuje dva intrapsihička subjekta. Sila i značenje su isprepletani i udružuju svoje efekte. Tokom svoje posete Njujorku 2004, Grin je naglasio da kada radimo sa pacijentima, radimo na stvaranju reprezentacija. Reprezentacije nisu bazični primitivni elementi Ida; oni su njihove transformacije pronađene u Egu... Prvi korak je transformacija iz instinktualnog impulsa ka nesvesnoj reprezentaciji... Transformacija nije spontana. Ona operiše zahvaljujući susretu instinktualnog impulsa sa objektom. Objekat je taj koji favorizuje stvaranje nesvesne reprezentacije, prezentacije „stvari” koja će biti transformisana u prezentaciju reči i koja će inicijalnom stanju impulsa dati komunikativnu formu kroz jezik. Grin je opisao ekonomsku shemu psihe, u kojoj se nesvesno sastoji od razgranate mreže nagonskih derivata (kao reprezentacije stvari) koje traže put da se isprazne. Dinamska priroda ovih reprezentacija, koje predstavljaju primarnu formu nagona, pokreće ih ka akciji ili ka svesnosti. Pokretački, dinamski aspekt telesno baziranih nagona nesvesnog, koji stalno traže da se isprazne i koji određuju akcije individue, imaju svakodnevni klinički odjek (Grin, 2002). Pozivanje na nesvesno kao „nesimbolizovano” uključilo je u njega i ono što nikada nije bilo simbolizovano (tj. takozvana „primitivna stanja” ili sadržaje „primalnog potiskivanja”) ili ono što je bilo „ de simbolizovano” tj. ono čije su veze sa ostatkom simboličke mreže prekinute (tj. ono
150
Made with FlippingBook - professional solution for displaying marketing and sales documents online