Nazad na sadržaj
komunicira svoja stanja sa drugim levim mozgovima putem svesnog lingvističkog ponašanja, tako i desni mozak, kroz ritam i zvuk, fine facijalne pokrete, brze pokrete oka, gestikulaciju itd., komunicira svoja nesvesna stanja sa drugim desnim mozgovima koji su naštimovani tako da prime ove komunikacije. Vizuelno-spacijalna desna hemisfera opisana je kao nelinearna, najbolje opremljena da odrazi i komunicira emocionalna stanja nelinearnih pulsirajućih energetskih tokova između komponenti samoorganizujućeg, dinamičkog, desno orijentisanog sistema uma i tela. U ovom kontekstu, Šor (1994) i Ševrin ( Shevrin , 2010) smatraju da je potrebno da Frojdovi ekonomski modeli, odavno smatrani zastarelim, budu modernizovani i reintegrisani u psihoanalizu. Nasuprot, „linearnoj” konsekutivnoj analizi informacija leve hemisfere, desna hemisfera pokazuje visoku osetljivost na inicijalne uslove i uznemirenosti, što je karakteristika haotičnog sistema (Ramačandran – Ramachandran i sar. 1996). Desna hemisfera koristi mišljenje u slikama, holističku, sintetičku strategiju koja je adaptivna kada su informacije „složene, interno kontradiktorne i bazično nesvodive na nejasni kontekst” (Rotenberg, 1994, str. 489). Ove karakteristike su takođe primenljive i na primarni proces mentacije, funkcije desne hemisfere (Galin, 1974; Džozef, 1996) nesvesnog uma. Efra Žino ( Efrat Ginot , 2007) je ispitivala kako implicitni, neuralno zapisani stilovi emocionalnog vezivanja nesvesno nalaze ponovljeni izraz tokom života i oživljavaju kroz odigravanja. Ona smatra da su odigravanja intersubjektivne manifestacije neuralno zapisanih obrazaca emocionalnog vezivanja stečenih u kontekstu primarnih odnosa. Ovo je primer načina na koji se, naizgled nepovezane oblasti, u ovom slučaju intersubjektivnost, emocionalno vezivanje i neuronauka, neizbežno prepliću i pojašnjavaju jedna drugu. Dovodeći u vezu razvojne neurobiološke i razvojne psihoanalitičke studije, Oto Kernberg (2015) naglašava dinamsku kompleksnost najranijih nedelja i meseci života, tokom kojih ʼafilijativniʼ afekti i nagoni povezani sa emocionalnim vezivanjem, vezivanje kroz igru i erotska stimulacija, hrane intenzivnu pažnju ka drugom. Jedan od mogućih nalaza ukazuje na bidirekciono nelinearno stremljenje, kako za simbiotsko (dualno) sjedinjenje, tako i za diferencijaciju Selfa i drugog, počevši od prvih nedelja života. Izgleda da neurobiološka istraživanja potvrđuju potencijalno inkluzivno stanovište: desni mozak, kao lateralizovan, nesvestan, afektivno nabijen dinamički centar sistema um–telo, čiji se samoorganizacija, rast i razvoj odvijaju u intersubjektivnom kontekstu bidirekcionih stremljenja sa ciljem, kako sjedinjenja sa drugim(a), tako i razdvajanja od njih. Jedna od oblasti gde se ovo potencijalno može manifestovati u psihoanalitičkoj situaciji je u oblasti preverbalnog odigravanja, gde veze desna-ka-desnoj hemisferi mogu podstaći preverbalnu nesvesnu komunikaciju, preduslov za dalji rad simbolizacije i reprezentacije. Specifično u Evropi , još jedna tačka susretanja između centralnosti intersubjektivnosti u kliničkim i razvojnim studijama dolazi iz neuronaučnog istraživanja koje je sprovela grupa Đakoma Ricolatija ( Giacomo Rizzolatti ) , u Parmi (Italija), o neuronima ogledalima (Ricolati i sar. 1996, Ricolati & Kraigero – Craighero , 2004). Otkriće mehanizama ogledanja otvorilo je novi
166
Made with FlippingBook - professional solution for displaying marketing and sales documents online