Nazad na sadržaj
pogled primarne motivacije izvan edipalnih želja, naglašavajući, između ostalog, igru, emocionalno vezivanje, prepoznavanje. Među sličnostima između pristupa veze i relacionog pristupa su i konceptualizacije transfera, ne samo kao repetitivnog, već i kao novog događaja. Oba pristupa, takođe, smatraju „slučajnost” i „događaj” za važne psihičke motivatore. U Evropi , različiti koreni koncepcije intersubjektivnosti uključuju kombinaciju između razvoja dečije analize, koncepcije projektivne identifikacije, proširenja ideje kontratransfera i teorijskog razmatranja o subjektu, procesu subjektifikacije (Kan) i o objektu. Teorija polja i ideja odigravanja, poreklom sa američkog kontinenta, takođe su bile uticajne. Jedna od karakteristika, specifičnih za Evropu, predstavlja trajni uticaj Frojdove metapsihologije i, klinički, dubinsko istraživanje teškoća u analitičkom radu sa adolescentima, graničnom patologijom, grupama i psihozama. Glavna struja u Evropi smatra da je intersubjektivnost uzimanje u obzir, u toku analitičkog tretmana, prisustva dva subjekta, sa nagonima i nesvesnim, i pacijenta i analitičara, od kojih i jedan i drugi imaju uticaj i transformišu drugog, kroz ono što je zajedničko, što priziva ulogu objekta u razvoju subjekta. Dodatno, evropski analitičari definišu iznijansirani spektar razlika između interakcija, interpsihičkog (Bolonjini, Brise), interpersonalnog (Bolonjini) i intersubjektivnosti (Grin, Rusijon). Generalno, sa potpunim prikazom različitih psihoanalitičkih pristupa intersubjektivnosti unutar terminologija određenih „granicama kulturnog konteksta”, potencijalno se javlja bogata višedimenzionalna višeslojna slika intersubjektivnosti , unutar koje se može postići međusobna unakrsna fertilizacija kroz učenje o suživotu i komunikaciji. Konkretnije, moguće je i poželjno uporediti zaključke do kojih je došao svaki od ovih pristupa, ne samo po pitanju njihovog shvatanja mentalnog funkcionisanja i disfunkcija koje izazivaju simptome i karakterne patologije, već i poštovanja prema terapijskim predlozima koji proističu iz svakog od njih. Takva vrsta sistematskog upoređivanja omogućava bogatu sliku razlika i sličnosti koje treba istražiti i nijansirati. Dok odnos između mozga i psihičkih aktivnosti nikada nije direktan, skoriji nalazi, koji dolaze iz afektivne razvojne neuronauke i neuroanalitičkih studija , potvrđuju vrednost različitih deskriptivno nesvesnih i dinamički nesvesnih intersubjektivnih povezanosti u kontekstu ranog razvoja i, potencijalno, u različitim neverbalnim dijagnostičkim situacijama. Kako su ti nalazi interpretirani i primenjeni na psihoanalitički dijalog i seting, zavisi od specifičnog psihoanalitičkog interesovanja i tačke gledišta. Inkluzivno posmatrano, intersubjektivna promena paradigme i kontekstualizacija mogu se gledati kao rekonceptualizacija statusa subjekta, u kojoj su svi subjektivni fenomeni, uključujući i intrapsihičke i relacione organizacije, strukturisani kroz intersubjektivni kontekst. Na svim kontinentima, i kroz sve različite konceptualizacije, intersubjektivnost, važna, prethodno nedovoljno razmatrana psihoanalitička perspektiva, dovodi u fokus istančanost
168
Made with FlippingBook - professional solution for displaying marketing and sales documents online