Nazad na sadržaj
III. B. Nachträglichkeit u britanskoj i evropskoj psihoanalizi U nastavku ovog dinamičnog pojavljivanja – nestanka – povratka, korisno je napomenuti da je fenomen après-coup postao šibolet (znak raspoznavanja) koncept među francuskim, britanskim i američkim psihoanalitičarima. Doduše, Melanija Klajn i njeni sledbenici zanimali su se konkretnije za prvu fazu traumatskog događaja i iskustva uplašenosti i užasnutosti koja ga prate, dakle za situaciju traumatske neuroze u kojoj proces après-coup više nema nikakvo dejstvo. Ako je za francusku psihoanalizu arhaični element stvoren naknadno (A. Grin, 1982), za angloameričke škole on je već prisutan, a psihički aparat mora da se bori protiv dezorganizujućih primitivnih mučnih osećanja. Model „deljenja stola” (vrsta odnosa u kojem dva objekta dele treći u korist sva tri, Bion, 1970), i neophodnosti da se podrži razvoj i uspeh (putem simbiotskog odnosa), igra mnogo dominantniju ulogu nego model elaboracije i prorađivanja čestim posećivanjem regresivnog puta i tumačenjem ove negativne privlačnosti. Kao u klajnijanskom modelu, neophodno je boriti se protiv regresivne destruktivnosti. Ova borba se izvodi zahvaljujući kreativnosti (Vinikot, (1989 [1963]), protiv osnovnog traumatskog unutrašnjeg iskustva, „straha od psihičkog sloma” (Vinikot, 1970), ili „bezimenog straha” ( parazitski odnos) (Bion, 1962). Odnosom prema bolu i prema mazohističkom funkcionisanju, prema tugovanju i prema izgubljenom objektu , dominiraju regresija na zavisnost i transformacija reakcija porodičnog okruženja. Obraća se pažnja na emotivno iskustvo između analitičara i analizanda, i o ovome se može razmišljati u smislu analitičkog odloženog dejstva. Bion (1962) situira ovaj proces transformacije, uspostavivši alfa funkciju i alfa elemente, u majčinsko sanjarenje . Psihički rad međufaze odigrava se prvo van uma deteta, u umu majke. Ideje o pomoći, o pomažućem objektu, o pozitivnim i negativnim projektnim identifikacijama, postaju skladne i opravdane sa ovog stanovišta. III. C. Svremena evropska scena: kompleksnost napreduje Dinamika odložene akcije, koja uključuje dvoje protagonista u analizi, predmet je mnogih studija, među kojima su Vinikotov prelazni prostor i objekat, himera Mišela de M’izana, analitički objekat Andrea Grina i analitički treći Tomasa Ogdena . Ovo je ishod odložene akcije, na koju se usmeravaju istraživanja o prelaznosti i igri (Vinikot, 1971) o zajedničkom animizmu i dvojnom radu (Sezar i Sara Botela, 2005). Govoreći o „analitičkom položaju”, Žan Lik Done – Jean-Luc Donnet naglašava proizvoljnu dimenziju realizacije odložene akcije. Ona dolazi u konflikt sa određenošću koja pritiska ovaj proces. Tako, subjekt nastoji da nađe i stvori (ili ne) percepcije i perceptivne tragove koji su neophodni da bi ovaj proces uspeo.
201
Made with FlippingBook - professional solution for displaying marketing and sales documents online