riroda joj je dala dar, a onda postavila prepreku da taj dar iskaže. Ali za 22 godi- ne Dejana Bačko je sebi i celom svetu pokazala da
meseca moram da pošaljem nekoliko svojih radova. Pravila su vrlo jasna – priča dok pokazuje svoje slike. Već je prepoznaju po jarkim bo- jama, motivima egzotičnih životinja, šarenih ptica i pejzaža. Voli da slika portrete i želi da se tome ozbiljno po- sveti. Iako je do sada imala mnogo samostalnih izložbi, za sebe ne kaže da je slikarka, već samo studentki- nja koja teži tome da je jednom i tako nazovu. Osim slikanja, sport je Dejanina nova ljubav. Da je svet nepregledno polje novih izazova, shvatila je gle- dajući tekvondo. Istog trenutka zna- la je da je to sport za nju i postavila je sebi novi cilj. Malo–pomalo, tre- ning po trening, i posle nepune dve godine otkako je naumila da posta- ne sportistkinja, već je postala vice- šampionka Evrope u paratekvondou. U klubu Tkd Gitros neumorno vež- ba sa trenerom Saletom Andrejev- skim i ozarenog lica priča o novom iskustvu. – Taj čovek je toliko učinio za mene, a ja želim da na njegov trud najlepše uzvratim. U maju iduće go- dine idemo u Moskvu. Počinje sku- pljanje poena za učešće na sledećoj paraolimpijadi. Dakle, Tokio je moj sledeći cilj – odlučna je Dejana. Uspela je snažnom voljom i ener- gijom da postigne toliko toga. Upo- znala je i Nika Vujičića, čoveka koji je mnogima ulio snagu da žive i da se bore. – I Nik je pronašao svoj dar. Iako je rođen bez ruku i nogu, shva- tio je da svojim glasom i snažnim porukama koje šalje na predavanji-
je stvorena da pobeđuje. Rođena bez ruku, danas je studentkinja dru- ge godine slikarstva na Akademi- ji umetnosti u Novom Sadu. Iz rodne Bačke Palanke preselila se u srpsku Atinu. Živi sa godinu dana mlađim bratom, a mama dođe kad zatreba. Samostalnija je od mnogih kojima je život bio naklonjeniji. S Dejanom smo se upoznali u ateljeu Akademije, na Petrovaradinu. – Studiram u klasi profesora Dragana Matića i mnogo vremena ovde provodimo. Upisati Akademi- ju je veliki uspeh, ali to je i odgovor- nost. Potrebno je mnogo rada da se savladaju tehnike, a meni je najteži akvarel – priča nam nasmešena dok veštim pokretima izuva patike, skida čarapice i priprema se za slikanje. Većinu pokreta koje svako od nas nesvesno čini rukama, ona s la- koćom obavlja nogama, dokazuju- ći da je slikarski dar u oku, ne nužno u ruci. Za one najfinije pokrete, pisa- nje i slikanje, koristi levo stopalo. Pri- prema i raspoređuje četkice, istiskuje boje, pomera štafelaj i platno... – Kad dobro razmislim, malo je stvari koje nikako ne mogu sama. Ne mogu da vežem konjski rep, da za- kopčam dugme i zakopčam rajsfer- šlus. Dobro, ne mogu da vas zagrlim – šali se Dejana, ali dok stojite pred njom imate utisak da vas je obgrlila najlepšim osmehom na svetu. Ima mnogo obaveza i rokova koje mora da poštu-
Nature gave her a gift, and then placed an ob- stacle on her expressing that gift. But during her 22 years, Dejana Bačko has shown herself and the world that she was born to conquer. Born without arms, she is now a second year student at the Academy of Arts in Novi Sad. She moved to this city from her home- town of Bačka Palanka. She lives with her broth- er, who is a year younger than her, while her moth- er comes when needed and she is more independent than many for whom life was more accommodating. We met Dejana in the studio of the Academy, in Novi Sad’s Petrovaradin. - I study in the class of Professor Dragan Matić and I spend a lot of time here. Enrolling in the Acade- my was a great success, but it is also a responsibility. A lot of work is required to learn the techniques, and for me the hardest are watercolours – she tells us with a smile, while using deft movements to take off her shoes, remove her socks and prepare for painting. Most of the movements that we all make uncon- sciously with our hands, she manages to do easily with her legs, proving that the painter’s gift is in the eye, and not necessarily in the hands. For those fin- est movements of writing and painting, she uses her left foot. She prepares and arranges her paintbrushes, mixes paints, moves her easel and canvas... - When I think about it well, there are only a few things that I really cannot do on my own. I cannot tie a ponytail, fasten a button and close a zip. Okay, so I cannot hug you either – jokes Dejana, but when you stand in front of her you have the impression that she is embracing you with the most beautiful smile in the world. She has a lot of obligations and deadlines that she must respect. Thanks to teacher Branka Radovanović,
ma širom sveta može mnogima da pomo- gne da žive slobod- no. Meni je ulio dodat- nu snagu kada mi je rekao da sam njego- va inspiracija. A kada sam to isto čula i od mog idola, Novaka Đokovića, mojoj sreći više ništa nije stajalo na putu. Svakim gestom i delom, Dejana potvr- đuje da ima i onaj naj- veći dar – da živi naj- lepšim životom. I poručuje: „Kori- sti osmeh da promeniš svet, ne daj da svet pro- meni tvoj osmeh.“
je. Zahvaljujući učitelji- ci Branki Radovanović, koja je umela da pre- pozna njen talenat, de- vojčica iz Bačke Palan- ke rano je postala član Svetskog udruženja lju- di koji slikaju nogama (WDMFK). – Ona ih je pronaš- la, prijavila me, a onda je došla komisija da proveri sve što je uči- teljica o meni ispriča- la. Tako sam sa devet godina postala član te asocijacije, čije je sedi- šte u Lihtenštajnu. Od njih dobijam stipendi- ju, a zauzvrat svakog
Koristi osmeh da promeniš svet, ne daj da svet promeni tvoj osmeh, poručuje ova neverovatna mlada žena Use a smile to change the world; don’t let the world change your smile, says this amazing young woman
104 |
Made with FlippingBook interactive PDF creator