Onze wegenwacht wordt Feest!
Woodstock 1969 mag dan legendarisch zijn, de start van een professionele pechverhelpingsdienst was dat ook. VAB-Wegenwacht blaast vijftig kaarsjes uit!
Communiceren via de semafoonkist Die eerste jaren moesten er allerlei praktische problemen worden opgelost. Dat leden van- uit eender welke provincie naar één centraal nummer konden bellen, dat was redelijk snel ge kst. Maar hoe moesten de wegenwachters op de hoogte gebracht worden? Er bestonden nog geen gsm’s, en ook zendmasten voor een eigen radionetwerk waren niet voorhanden. Voor de communicatie met de alarmcentrale werd een soort van semafoonkist in de auto geïnstalleerd. Begonnen de lichtjes te ikke- ren, dan kreeg de wegenwachter een oproep. Vervolgens moest hij op zoek naar een tele- fooncel om de alarmcentrale te bellen. Zo kreeg hij de nodige informatie en de locatie van het pechgeval. Pechverhelping vanuit de slaapkamer Vanaf dag één was de alarmcentrale 24 uur per dag bereikbaar. Overdag was dat geen pro- bleem, maar voor de nachtdiensten moest er een oplossing worden uitgedokterd. Johan Pa- lings, toenmalig directeur van de VAB-Wegen- wacht, liet een telefoon met een extra lange kabel installeren in zijn huis en nam de te- lefoon elke avond mee naar de slaapkamer. Wie’s nachts naar VAB belde, kreeg meneer de directeur aan de lijn. Die stond bij elke oproep
O p 1 januari 1969 startte VAB met de ‘Wacht op de Weg’, zoals dat toen nog plechtig heette. Was er daarvoor dan geen pechverhelping? Toch wel. Al in 1953 konden VAB-leden op hulp rekenen, maar die was eerder losjes georganiseerd met vrijwilli- gers die later aangevuld werden met een aan- tal aangesloten garagisten. Het échte werk, met eigen wegenwachters en een alarmcen- trale die dag en nacht bereikbaar was, kwam er in 1969. Pionierstijden Het waren echte pionierstijden. De service was nieuw en onbekend. Er was aanvankelijk een beperkt aantal leden dat zich inschreef voor de pechverhelpingsdienst. Wegenwach- ters moesten toen zélf op zoek naar mensen met pech. Ze legden vastgelegde trajecten af in de hoop langs de kant van de weg auto’s in panne te vinden. Ook waren onze wegen- wachters actief betrokken bij het werven van leden. Met een standje stonden ze op beurzen, evenementen en koersen. Dankzij hun inzet en mond-tot-mondreclame steeg het ledenaantal pijlsnel en was de ‘VABWacht op de Weg’ een instant succes. Begin 1969 waren er maar acht- tien wegenwachters, tegen het einde van het jaar waren dat er al dubbel zoveel.
66
VAB MAGAZINE
Made with FlippingBook - Online catalogs