Predstavljamo: DimitrijE Vojnov / introducing: Dimitrije Vojnov
D
imitrija Vojnova, danas tri- desetsedmogodišnjeg dra- maturga koji ispisuje stra- nice poznatih filmskih i
TV scenarija, upoznali smo kao pi- onira Zorana u filmu Tito i ja 1992. godine. A ipak, iako se oprobao kao glumac, tada je mali Dimitrije zapra- vo želeo da postane vozač hitne po- moći. Mada, opet pod uticajem po- kretnih slika i televizije… – U to vreme bila je popularna se- rija Trauma centar o službi hitne po- moći, a jedan od heroja bio je vozač ambulantnih kola. Posle sam želeo da budem lekar, pa konstruktor aviona i sportski komentator. U srednjoj školi sam definisao da želim da se bavim filmom. Prvo sam želeo da studiram filmsku režiju, ali sam imao peh, polo- mio sam nogu, i shvatio da je to ipak fizički prezahtevno za mene. I tako sam upisao dramaturgiju. Nisam za- žalio, smatram da sam se u ovom po- slu dobro snašao. Druga rola stigla je u TV filmu Pr- vi put s ocem na jutrenje . Nije želeo da snima taj film, ali se ispostavilo da posle njega ništa više nije bilo kao pre. – Moja majka mnogo voli tu pri- povetku i ubedila me je da prihvatim. Život koji sam do izlaska filma vodio potpuno se promenio posle premije- re. Ali zahvaljujući roditeljima koji su vodili računa o mom vaspitanju, ni- sam imao previše teškoća. Morao sam da se naviknem da većina ljudi koje sretnem zna ko sam. Bilo bi lepo kad bi svi bili popularni jer bi se onda si- gurno lepše ponašali. Otac mu je filmski producent. Voj- novu je film bio kao svaka druga profe- sija, ni po čemu se nije izdvajao od ne- čega čime se bave roditelji druge dece. – Ipak, od oca sam naučio da čo- veku koji se bavi filmom to mora biti na prvom mestu jer je reč o prilikama koje se retko pružaju i nečemu što je po definiciji vrlo ekskluzivno. Od oca sam nasledio posvećenost. Na druge stvari na filmu imamo mahom druga- čije poglede. Sada ima nekoliko stvari na papi- ru. Sa Srđanom Spasojevićem pripre- ma film 2020 , o Srbiji u bliskoj buduć- nosti, koja je pod okupacijom NATO i pokretu otpora koji želi da je oslobo- di. Sa Danilom Bećkovićem radi na fil- mu Čulova iskušenja , akcionom trile- ru o severnokorejskom fudbaleru koji dolazi da igra u srpskoj ligi i njego- vom čuvaru, agentu tajne službe, koji se obračunava sa lokalnim gangste- rima koji kontrolišu fudbal.
D imitrije Vojnov, today a thirty-sev- en-year-old screenwriter who in- scribes his name in the pages of famousfilmandTVscripts,wasin- troduced to us Zoran the little pioneer in the 1992 film Tito and Me. However, despite hav- ing tried his hand as an actor, even back then little Dimitrije actually wanted to become an ambulance driver. Still, again, under the in- fluence of motion pictures and television... - At that time, the series “Trauma Cen- tre”, about the ambulance service, was popu- lar, and one of the heroes was an ambulance driver. I later wanted to be a doctor, then a plane designer and sports commentator. In secondary school I defined that I want to work in film. I initially wanted to study film direct- ing, but I had a stroke of bad luck, I broke my leg and realised that it was actually too phys- ically demanding for me. And so I enrolled in screenwriting. I didn’t regret it, as I consider that I’ve managed well in this job. His second role came with the TV film “FirstTimewithFatheratMorningPrayers”.He didn’t even want to appear in this film, but it turned out that afterwards nothing was ev- er the same again. - My mother real loves this short sto- ry and she convinced me to accept it. The life I’d lived up until the release of that film changed completely after the premiere. How- ever, thanks to my parents having taken care of my upbringing, I didn’t have too many dif- ficulties. I had to get used to the fact that most of the people I met knew who I was. It would be nice if everyone was popular, be- cause then they’d certainly be better behaved.
– Ima mnogo tema o kojima bi mogli da se snime zanimljivi filmo- vi. Voleo bih da Oliver Stoun snimi film o Srbiji. On pravi dinamične, uz- budljive filmove, višeslojne, politički provokativne. Mogao bi sa nama da izađe na kraj. Ako on nema vremena, onda Saša Baron Koen. Postoje ljudi zbog kojih je odučio da se bavi filmom. Na njega su utica- li i pisanje Dušana Kovačevića, rad Srđana Dragojevića, filmovi Žike Mi- trovića i Hajrudina Krvavca. Trudi se da gleda jedan film dnevno. To oce- njuje kao ličnu gledalačku disciplinu. -–To mi pomaže da budem u toku, ali i da neprestano budem u materiji, razmišljam o filmu i na filmski način. Na TV-u gleda pre svega sport, političke emisije o aktuelnim tema- ma i srpske dramske serije. Inostra- ne serije prati na internetu. Ako bi on bio glavna ličnost filma, želeo bi da scenario piše Ričard Kertis, koji je potpisao Crnu guju , Četiri venčanja i sahranu i Nating Hil . – Voleo bih da taj film režira Majkl Man, kreator Poroka Majamija i redi- telj Vreline , a da me igra Džona Hil. Ako bi se ti ljudi okupili na filmu, zna- čilo bi da sam postigao nešto značaj- no u životu. Slovi za uglednog filmskog kriti- čara bez dlake na jeziku. To ume da košta gubitka nekih saradnika i više profesionalnih angažmana… – Svakako da me košta, ali vreme-
Ako bi Vojnov bio glavni lik u filmu, scenario bi pisao Ričard Kertis, režirao
bi ga Majkl Man, a njega bi igrao Džona Hil
If Vojnov was the main character in a film, the screenplay
would be written by Richard Curtis,
Michael Mann would direct, and the lead role would be played by Jonah Hill
102 |
Made with FlippingBook interactive PDF creator