nom se to ipak nekako reši. Sada se oni koji su odrastali na mojim kritika- ma bave filmom, a dugotrajno promi- šljanje filma i pisanje o tome je dopri- nelo da srpska kinematografija bude bolje mesto nego što je bila. A zapravo najveći uspeh srpske kinematografije vidi u tome što je op- stala i ostala koliko-toliko u dodiru sa publikom. – Uprkos brojnim situacijama u kojima je izneverila naše društvo, odr- žala je svoje mesto u hijerarhiji važ- nih kulturnih tokova. Sada je i finansij- ski konsolidovana kroz pomoć države. Novca nikada nema dovoljno, ali ga kod nas ima za nijansu više nego što ima dobrih ideja ili barem taman ono- liko koliko ima dobrih ideja. Za svoju profesionalnost na pr- vom mestu zahvaljuje Fakultetu dram- skih umetnosti u Beogradu. – Veliki je problem što ovde ima previše škola i previše mladih ljudi koji stiču diplome, a i iluziju da ih če- ka mesto u našoj kinematografiji. Na- žalost, situacija je potpuno obrnuta. Smatram da bi mladi kao prvi korak uvek morali da upišu Fakultet dram- skih umetnosti. Ako to ne mogu da urade, onda treba da odustanu jer su sledeći koraci posle toga mnogo te- ži. To ne znači da sa privatnih fakul- teta nisu izašli zanimljivi ljudi, ali ve- ćina nije uspela da se snađe. Živi od pisanja. Zato nema često mogućnost da bira s kim će sarađivati. Ističe da je vremenom izgradio ugled, pa ima sve bolje i bolje saradnike.
– Nažalost, još nisam u poziciji da mogu sam da biram šta ću da radim i sa kim ću da radim. Činjenica da to sve češće mogu jeste ohrabrujuće. Mi se nalazimo najvećim delom u jednoj drugoj ligi svetskih kinematografija i izuzev Emira Kusturice nemamo au- tore koji su u prvoj ligi svetskih to- kova. Osnovni razlog za to je nedo- statak originalnih ideja i pre svega svežih pristupa filmu, koji omogućuju da neka kinematografija uđe u prvu ligu i na veliku scenu. Ali naši mla- di autori brzo uspevaju da se plasi- raju u vrh te druge lige, znači da su vešti i obavešteni i da prate trendo- ve. Međutim, da biste bili na velikoj sceni, morate da diktirate trendove. Najviše voli akcione trilere zbog uzbudljivosti, vizuelne raskoši. Po- štuje „instituciju“ Holivuda. – Trileri imaju harizmatične pro- tagoniste u koje projektujemo sve stvari koje bismo želeli da radimo, a ne smemo. Holivud je bio i ostao najozbiljnija, najorganizovanija i naj- izazovnija filmska industrija na sve- tu. Činjenica da holivudski autori imaju mogućnost da komuniciraju globalno je izuzetno uzbudljiva, ali nosi određenu cenu. Filmovi su po- stali preskupi i namenjeni preširo- koj ciljnoj grupi. Umesto da tek po- nekom znače sve, sada se trude da svima znače pomalo. Mislim da bi- smo glumac i reditelj Mel Gibson i ja mogli da napravimo nešto zaista dobro. Zasad ne želim da otkrivam o čemu je reč.
Upoznali smo ga kao pionira Zorana u filmu Tito i ja 1992. godine He was introduced to us as Zoran the little pioneer in the 1992 film “Tito and Me”
He lives from writing. And because of that he often doesn’t have the possibility of choos- ing with whom to work. He notes that he’s grad- ually built a reputation so that he has increas- ingly better associates. - Unfortunately, I’m not yet in a position to be able can choose what I’ll work on and with whom.ThefactthatI’mincreasinglyabletothat is encouraging. We mostly reside in the second division of world film industries and, with the except of Emir Kusturica, we don’t have authors who are in the top league of world flows. The main reason for that is a lack of original ideas, and primarily a lack of fresh approaches to film that allow some national cinematography to enter the top league and the big stage. How- ever, our young authors are quickly succeeding in placing themselves at the top of that second division, meaning that they are skilled and in- formed, and monitor trends. However, you must dictate trends in order to be on the big stage. He prefers action thrillers because of the excitement and visual profusion, while he re- spects the“institution”that is Hollywood. - Thrillers have charismatic protagonists onto which we project all the things that we’d like to do but daren’t. Hollywood has been and remains the world’s most serious, organ- ised and challenging film industry. The fact that Hollywood filmmakers have the ability to communicate globally is extremely excit- ing, but it brings with it a certain cost. Mov- ies have become excessively expensive and are intended for an overly broad target audi- ence. Instead of meaning everything to a few, they now strive to mean a little to everyone. I think that actor-director Mel Gibson and I could make something really good. I won’t reveal what this is about for now.
104 |
Made with FlippingBook interactive PDF creator