COLUMN
Misschien, heel misschien leidt onze gedwongen quarantaine tot betere zorg voor onze natuur en ons patrimonium.
ANDERE ACCENTEN
M ijn grootvader zag de zee pas toen mijn va- der hem er met de auto heen bracht. Dub- bele pret, want hij had ook nog niet veel in de auto gezeten. Mijn ouders gingen tijdens de paasvakantie per auto naar Spanje. Eens per jaar. De zomer werd doorgebracht in de Ardennen, aan zee of thuis. Sneeuwvakanties waren voor de rijke mensen, daar deden wij niet aan mee. Niemand voelde dat als een gemis. Dat was voor anderen, zo simpel was het. Mijn generatie was de generatie van de city- trips, de wintersport en alle andere vakan- ties. De frequentie, de afstand en de
er continu op de race ets, de jaagpaden zijn goed onderhouden en druk bevolkt. Fietste ik niet dan maakte ik lange wandelingen met de hond. In de Zoerselse bossen. Daar geraak je ook niet op uitgekeken. En ja, het is leuk omnadien in een café of op een terras wat na te genieten. Dat zat er niet in. We gingen terug naar de veilige bub- bel en maakten het zo gezellig mogelijk. Het is onvermijdelijk dat je dan begint na te den- ken. Moeten we ons land continu ontvluchten om twee dagen romantisch rond te lopen in Parijs, Praag of Lissabon? Gewoon om dan zon- dagavond net genoeg energie over te
hebben om de week aan te kun- nen? Of om ons Instagram-ac- count interessant te maken en te tonen wat een gewel- dig leven we hebben?
kostprijs werden systematisch verhoogd. En mijn studen- ten draai(d)en er hun hand niet voor om om met het
vliegtuig naar een voet- balmatch te gaan kijken tijdens het weekend. Om van de sabbaticals, de wereldreizen en an- dere expedities nog te zwijgen. Dat is allemaal zeer
Wie in mei eindelijk eens echte vrienden kon zien, weliswaar zonder ze te knuffelen, moet toch ook beseft heb- ben waarover het echt gaat? Mooie gesprekken, lachen en vertellen, zorg dragen voor elkaar. Het tra- gere ritme van de opgedrongen quarantaine; er valt zeker iets voor te zeggen. Het geeft wat diepgang; het
abrupt geëindigd. Om de gekende redenen. En dan moet je na een paar maan- den toch even bezinnen. Niet over de beperkingen maar over de mogelijkheden.
geeft zin aan de familiebanden en je leert je ei- gen streek een stuk beter kennen. Misschien, heel misschien leidt dat ook tot betere zorg voor onze natuur en ons patrimonium. Ik moet dan altijd opnieuw denken aan de National Trust in het Ver- enigd Koninkrijk. Een organisatie die ontzettend veel energie steekt in het bewaren van het cultuur- en natuurpatrimonium. Waarom zouden we dat in België niet kunnen. Dat heb ik geleerd van heel deze crisis. Het gaat niet over ver reizen. Het zou over kwaliteit moeten gaan. En dat kan best. Als we maar niet met z’n allen elkaar willen overtroe- ven met de exotische bestemmingen die we van ons lijstje kunnen schrappen. Vakantie om echt energie op te laden. Andere accenten.
Ik heb in de maandenmaart, april enmei gemid- deld drie etstochtjes per week gemaakt, tussen de vijftig en tachtig kilometer. Om wat beweging te hebben. En ik heb ervan genoten. De polderstreek rond Antwerpen is mooi en onbekend terrein. Ik had er overigens geen idee van hoe ver de Antwerpse haven zich uitstrekt over dat gebied. Afzakken naar Lier, Mechelen en Boom doet je weer even nadenken over de aard- rijkskundelessen van vroeger (welke rivieren lo- pen er nu ook weer waar)? Of over de literatuur en Pallieter. Ook als je naar de Kempen etst, kom je aan je trekken. En begrijp je waarom er zoveel sterke pedaleurs uit die streek komen. Iedereen zit
Guido Everaert
Levensgenieter
pur sang.
24
VAB MAGAZINE
Made with FlippingBook - Online catalogs