Etappe 45, Movea
Mario Maas: Haags Helmgras “MoVea wil relevant blijven door meerwaarde te creëren.”
Laten we geen chauvinistische doekjes om het Rotterdamse hart winden. Het mooiste accent, by far, is het Haags. In het gesprek met Mario Maas (“ik ben een echte Duinlander”) gaan de gedachten automatisch naar de tijd waarin Van Kooten & De Bie op tv de dienst uitmaakten. U doet er dan ook goed aan om deze etappe met een Haagse tongval in het achterhoofd te lezen. Neem nu zo’nzinnetje als “ik ben een echte Duinlander”. Sappiger kan het niet klinker dan het klinkt uit de mond van de trotse Hagenees Mario Maas: ‘Van oudsher is Den Haag feitelijk opgedeeld in twee delen: ’t Zand en ’t Veen. Dat komt, omdat Den Haag deels is gebouwd op zand- en deels op veengrond. Op ’t Zand woonden vroeger de mensen op stand, terwijl de minderbedeelde Hagenaren in ’t Veen woonden. Scheidslijn vormt, of vormde, de Laan van Meerdervoort. Ik? Ik ben op straat opgegroeid. Ik kom uit ’t Veen.’ De vader van Mario was stukadoor. Het sjouwen van zakken van 25 à 30 kilo naar 4 hoog betekent dat zijn rug op zijn 53e totaal versleten is. Mario zelf doorloopt de lagere school en mid- delbare school zonder al te veel kleerscheuren, noch met overdreven specifieke ambities: ‘Ik had geen idee wat ik wilde. Toen ik 20 was, da’s dit jaar 42 jaar geleden, solliciteerde ik op een vacature in de Haagsche Courant bij begrafenis- verzekeraar Albos. Ik ging met de trein naar Rotterdam, ze waren gevestigd op de Blaak. Binnen een kwartier had ik die baan. Voor het klantenbestand had je toen nog zo’n ouderwets log apparaat met van die ponskaartjes. Moest ik dat hele gevaarte in de trein meenemen naar huis, want ik was een van de eerste thuiswerkers.
Niet te doen! De regio Den Haag, Westland kreeg ik toebedeeld. Het was een geweldige baan, ik verdiende goed mijn boterham. Werken deed ik alleen op maandag-, dinsdag- en woens- dagavond, omdat het de ervaring was dat mensen overdag liever niet gestoord wilden worden met begrafenisverzekeringen. De rest van mijn tijd verdiende ik goed bij in de handel. Ik kocht en verkocht van alles. Van kleding tot oud ijzer. Reed ik met een Volkswagenbusje rond in Den Haag. Ik verdiende zo goed dat ik mijn eerste Audi kon kopen, de JJ-83-JR. En voor mijn moeder kocht ik een Golf Sprinter. FN-05-DK. Gek hè, da’s veertig jaar geleden, maar vergeten doe je zoiets nooit meer…’ “Wij functioneren als riet: we buigen mee, maar we breken nooit.” Daar zien we de jonge Mario rijden. In zijn eigen- handig bijeen verdiende Audi op weg naar ’t Zand. Bewust of onbewust klimt hij op de lad- der. Als begin twintiger overkomt Mario het le- ven. Al heeft hij nog altijd geen grootse vastom- lijnde plannen, toch bemerkt hij dat hij ondernemersbloed heeft… én dat verzekeringen hem liggen: ‘Albos werd overgenomen, zo werd ons op een blauwe maandag medegedeeld. Ik ben het pand uitgelopen en ben nooit meer teruggekeerd. Ik maakte me geen zorgen, nee. Ik had goed geke- ken, geluisterd en geleerd: in ons vak moet je
vooral investeren in jezelf. Empathisch zijn, een goed onderbouwd verhaal hebben. Opletten hoe mensen zich gedragen… da’s mijn koop- mansinstinct. Ik denk dat dat voor veel beroepen geldt: als je handelt op je gevoel, kom je een heel eind.’ Na Albos vervolgt Mario zijn loopbaan bij de Haagsche assuradeur Kröller waar hij zich als acceptant vooral bezighoudt met de verzekerin- gen van expats. Na drie jaar komt hij bij het Nijmeegse Bovemij te werken. Als verzekeraar in de mobiliteitsbranche is deze stap allesbeslis- send in de verdere carrière én privéleven van Mario Maas: ‘Mijn werk in de handel kwam op een steeds lager pitje te staan en ik ging het werk in de ver- zekeringen ook steeds leuker te vinden. Ik behaalde diploma na diploma en haalde jaar- lijks mijn targets. Bovendien leerde ik bij een spin-off bedrijf van Bovemij mijn huidige vrouw Nira kennen. Zij is Antilliaanse en wilde terug naar Curaçao. Afijn, zo gezegd, zo gedaan. Con - tainertje geboekt en de hele boel verscheept naar de Antillen. Daar hebben we van ’97 tot ’99 gewoond, gewerkt én gestudeerd. Terug in Nederland komt Haagsche Mario bij de Italiaanse verzekeraar Generali te werken. Hij spreekt van een fantastische tijd, maar het ondernemersbloed kruipt waar het niet gaan kan. De selfmade man uit ’t Veen wil zélf aan het roer staan. Een nieuw avontuur voldeed niet aan de verwachtingen - in 2009 zoekt niemand minder dan Kees van Steensel iemand voor de buitendienst. Hij neemt Mario Maas aan die uiteindelijk twee jaar voor Van Steensel Assurantiën werkzaam zal zijn. In 2012 begint het weer te jeuken bij hem: koopman Mario wil
Etappe 45
Rotterdam-Nootdorp | 13 juni 2023
Start
Prins Pieter Christiaanstraat 61, Rotterdam | Van Steensel Assurantiën
Finishplaats
Hofweg 17, Nootdorp | MoVea
Etappewinnaar Mario Maas
186
187
Made with FlippingBook flipbook maker