uitdaging luistert naar de naam Endenburg. Ook Rik moet zich de sociocratische bedrijfscultuur eigen maken, vanzelfsprekend, maar genoeg daarover. Zoals Aristoteles al zei: ”Plezier in het werk maakt perfectie in het werk”, Dus is de vraag gerechtvaardigd wát de techniek nu precies zo boeiend maakt: ‘Ik had dat vroeger al. Zo kocht mijn vader het casco van een boot, die wij vervolgens samen onderhielden. Ik zit altijd te sleutelen. Qua opleiding heb ik Technische Bedrijfskunde en Werktuigbouwkunde gestudeerd op MTS- en aansluitend HTS-niveau. Van meet af aan had ik het gevoel alsof ik hier al jaren werkte. Ik weet mijn eerste les nog goed: fouten maken móet.’ Het moet hebben gevoeld als een levensles voor Rik. Het fouten-maken-móet-principe van Gerard Endenburg staat haaks op het gangbare fouten-maken-mág of, nog erger, fouten-maken- mag-niet.. Rik voelt zich al snel als een vis in het water en is onder de indruk van de aanspreken- de panden en prestigieuze projecten die Enden- burg in beheer, respectievelijk ontwikkeld heeft: ‘Ga maar na. De kubuswoningen aan de Blaak. Het elektrotechnische onderhoud aan het Hotel Indigo Den Haag. Het Stadhuis in Rotterdam en daarbij nog eens 70 gemeentelijke panden, inclusief het beheer van de datacenters van de gemeente Rotterdam. Noodstroombesturingen bij de militaire luchthaven in Leeuwarden. Ver- zin maar iets op elektrotechnisch gebied en wij zijn er actief. In het Rotterdamse hebben we sterke banden in en met de haven. Onze men- sen zijn deskundig, betrouwbaar en bovendien positief en pragmatisch ingesteld. We werken vanuit de behoefte van de klant. Alle ketens intern werken samen.’ Kortom, de ene hand wast de andere. En over handen gesproken, de technische deskundig- heid gaat hand in hand met de transparantie bínnen de gelederen. Leg die transparantie gerust uit als kwetsbaarheid. Rik Kant:
zijn –lees onze- tijd vér vooruit. Hij liep voor de muziek uit. Dat was wel wennen ja. Ik had jarenlang bij Imtech gewerkt, daar ken ik Rik ook van, en kwam via een headhunter bij Endenburg terecht. Het bedrijf zat toen in een lastige fase. Toch zag ik potentie. Maar al snel werd ik gecon- fronteerd met de langzame besluitvorming. Sociocratie klinkt prachtig, maar kent ook zijn keerzijde. Iedere vergadering leek op een Poolse landdag.’ Endenburg heeft een Topkring (een stichtings- bestuur) dat bestaat uit Extern Deskundige (Commissarissen), directie en medewerkers. Besluitvorming rust bij de Topkring. De laatste jaren worden vergaderingen met relevantie voorgezeten door de onafhankelijke gespreks- leider Pieter van der Meche, directeur van het Sociocratisch Centrum Nederland (SCN), waar- mee de neutraliteit gewaarborgd is en voorin- genomenheid voorkomen wordt. In de beginjaren kost het Job Knoester tijd en in- spanning om Gerard Endenburg te overtuigen dat de tijden veranderen. Als een smid moet hij het sociocratische gedachtengoed in een mal zien te gieten die zowel eer doet aan de basis- principes van Gerard Endenburg, maar die tegelijkertijd voldoet aan de eisen die passen bij de moderne wereld. ‘Om te overleven moesten we veel meer klant- gericht werken. Bovendien kende Gerards winstdelingsmodel ook zijn schaduwzijde. In theorie klopt alles, maar de praktijk is vaak weerbarstig. Ik heb vijftien jaar lang de kar mogen trekken en ik kijk er met bijzonder veel voldoening op terug. Endenburg is inmiddels een financieel zeer gezond bedrijf. Ik was een blij en trots man toen ik in januari 2021 het stokje mocht overgeven aan Rik.’ Nadat Rik Kant (46) de nodige werkervaring heeft opgedaan bij Heijmans en Imtech is hij in 2016 op zoek naar een nieuwe uitdaging en die ‘Fouten maken móet!’
In de besluitvorming betrekken we altijd een deskundige op zijn of haar specifieke vakgebied. Ik kan niet alles weten. Het verhoogt de betrok- kenheid van onze mensen. Ze voelen zich ge- waardeerd. Letterlijk en figuurlijk ja. Het werken met ónze mensen enerzijds en met de mensen van buitenaf anderzijds… dát maakt het werken bij Endenburg zo bijzonder. Dit bedrijf is één grote spiegel.’ Endenburg erkent ook zijn maatschappelijke verantwoordelijkheid en ondersteunt tal van goede doelenprojecten die ook, hoe kan het ook anders, grotendeels worden uitgekozen door de medewerkers zelf. Alleszeggend is het voorbeeld van de toespraak bij Endenburg van een spastische vrouw in een rolstoel waarin zij het personeel persoonlijk bedankt voor de financiële ondersteuning. De tranen springen in de ogen van de medewer- kers. Hun inspanning dééd ertoe. Oprechte betrokkenheid blijft niet bij woorden, het zit hem in de daden. Altijd en overal.
Op precies dat moment rijdt op de Prins Pieter Christiaanstraat de 88-jarige eigengereide Gerard Endenburg in zijn aangepaste senioren- voertuig voorbij. Verrassing, respect en ontroering strijden om voorrang. De passerende professor Gerard Endenburg trekt ons voorwaarts in de tijd terug. Tot slot rijst de tamelijk directe vraag óf en, zo ja in welke mate, de bijzondere bedrijfsfilosofie van Endenburg van invloed is op de privélevens van Job en Rik. Job bijt het spits af: ‘Ik durf best te zeggen dat ik in mijn gezin inder- daad meer overleg pleeg sinds mijn 15-jarige dienstverband bij Endenburg.’
Waarop Rik, de fietser pur sang, lachend repliceert:
‘Ik geef toe… als Kees, jij en ik vanmiddag met zijn drieën zouden gaan fietsen, dan zal er weinig blijken van de overlegcultuur van Endenburg, want dan is het ouderwets koer- sen hahaha!’
‘Kijk nou! Daar rijdt-ie!’, zegt Kees plotseling. En het klopt.
‘We werken niet top-down, maar bottom-up.
Kees en ik kunnen niet wachten.
48
49
Made with FlippingBook flipbook maker