Nazad na sadržaj
upoznati sa autorima iz te oblasti. Trenutno, mnogi analitičari koji se pronalaze u različitim teoretskim okvirima (lakanijanski, neoklajnijanski, melcerijanski ili frojdijanski) prilaze svojim pacijentima zaboravljajući na svoje navodno teorijsko stanovište; njihov klinički stav je blizak onome kod intersubjektivista.
III. RAZVOJ POSEBNIH PERSPEKTIVA
III. A. Posebne perspektive u Severnoj Americi: prvenstveno u SAD U SAD je intersubjektivnost kao psihoanalitička orijentacija shvaćena kao teorija koja objašnjava faktore koji utiču na odnose između ljudi. Termin je primenjen na razvoj odojčeta (Trevarten – Trevarthen , Stern) kako bi se objasnila recipročno koordinisana i kokreirana reaktivnost i responzivnost u međuodnosu između staratelja i odojčeta, koja prožima njegov razvoj (Bibi i Lakmen). Termin je potom proširen da objasni međuodnos između analitičara i analizanda. U ovakvoj upotrebi, intersubjektivnost pomera tradicionalni fokus sa transfera i kontratransfera na prošireno izražavanje analitičarevog subjektivnog doživljaja. Termin se, takođe, koristi da objasni posebnu pojavu „trećeg” u psihoanalitičkom odnosu (Bendžamin) ili bilo kojoj drugoj bliskoj dijadi ili grupi (Liktenberg – Lichtenberg ), što se odnosi na ambijent ili poseban način rada i bivstvovanja, koji je više od subjektivnosti pojedinaca i drugačiji u odnosu na to. Polazeći od Huserlove filozofije, Robert D. Stolorou je uveo intersubjektivnost u Self psihologiju. Njegova upotreba je u direktnoj suprotnosti sa onim što naziva „kartezijanskim mitom izolovanog uma”. Intersubjektivnost kao dominantna perspektiva menja tradicionalni naglasak na intrapsihičke procese u Frojdovoj teoriji dualno-nagonskog konflikta i njenim kasnijim nastavkom u Ego psihologiji. Različite upotrebe intersubjektivnosti inkorporirane su u relacionim teorijama poteklim od Salivanove teorije interpersonalnih odnosa i teorije polja. U relacionoj teoriji, intersubjektivnost se može posmatrati kao matrica iz koje kreću sve komunikacije i razmene – u dijadama, porodicama, grupama i kulturi. Dodatno, intersubjektivnost se shvata kao važan konstituent sposobnosti individue za empatijsko uživljavanje (Kohut) ili mentalizaciju (Fonađi) drugih. U svojoj primeni u relacionoj teoriji, teoriji selfa i teoriji polja, intersubjektivna perspektiva bliska je iskustvu i konceptima fenomenološke filozofije. Kada se primenjuje u okviru savremene Ego psihologije ili postbionijanske orijentacije, javlja se težnja da se uključi intersubjektivna konceptualizacija metapsihološkog nivoa teorijskog diskursa.
126
Made with FlippingBook - professional solution for displaying marketing and sales documents online