Zijn vader, mijn opa, wilde dat hij zijn bedrijf overnam, maar daar had hij geen trek in. De wereld was immers groter dan Hekendorp. In de Tweede Wereldoorlog dreigde een tewerk- stelling door de Duitsers, dus dook hij onder. Na de oorlog zat hij amper op de Nijverheidsschool voor Handel en Techniek in Gouda of hij werd naar Indonesië gezonden waar hij onder meer als technicus in een ziekenhuis werkte. Toen hij in 1951 in Nederland terugkeerde had hij dus 10 jaar van oorlog, verdriet en ellende meege- maakt. Zoiets vormt je.’
‘Dat lijkt me wat ver gezocht… al is het een interessante gedachte.’
Na het vwo studeert hij Bedrijfseconomie, Financiering & Kosten Vraagstukken aan de VU in Amsterdam. Nadien accepteert hij een leden- functie in de universiteitsraad van de uni en solliciteert hij en passant met succes naar een functie bij het onderzoeksbureau van de faculteit verzekeringen. Het kwartje valt meteen bij Dullemond: in de verzekeringsbranche voelt hij zich als een vis in het water. Al doende ontpopt het jongste kind Kees zich als buitenbeentje in de familie Dullemond dat als enige studeert en daarmee een wetenschap- pelijke basis voor zijn verdere leven creëert. Zijn oudere zus wordt secretaresse en zijn oudere tweelingbroers krijgen, in navolging van hun vader, beiden technische beroepen.
Er valt een stilte.
Omdat leven en dood voor eeuwig aan elkaar geklonken zijn, kent een mensenleven in de kern geen begin of eind. Net als cirkels, net als de natuur. De ongekende dadendrang van Kees Dullemond heeft geresulteerd in het instituut INSVER waaraan hij, samen met zijn goede kameraad Kees van Steensel, onbezoldigd en met ziel en zaligheid werkt. De twee Keessen zijn twee verzekeringsmastodonten die in daden geloven, opererend vanuit het hart dat het hoofd vervolgens dirigeert: in die volgorde is de mens op zijn best. ‘Duurzaamheid is voor mij méér dan houdbaar- heid. Duurzaamheid staat voor mij voor lang leven. Onze generatie heeft de morele plicht om op een verantwoorde wijze met de aarde om te gaan. Ik heb van mijn vader nooit een compliment ge- had nee, maar misschien ervaar ik nu als beloning voor ons werk een stuk waardering vanuit de samenleving, omdat INSVER écht bijdraagt aan een betere en schonere wereld.’
De sleutel van het heden ligt in het verleden.
“Verzekeren is beschermen.”
‘Als jongste kind wilde ik vooral gehoord worden, denk ik, en dat gevoel heb ik nog altijd. Ik wil ertoe doen! Ik heb de twee jaar wat meer onderzoek gedaan naar mijn komaf. Dat is heel verhelderend geweest. Ik kan me niet herin- neren dat ik ooit één compliment heb gehad van mijn vader, maar van intimi heb ik intussen gehoord dat hij enorm trots op me geweest is. Dat deed me wel wat ja. Ik ben een gedreven mens, zeer positief en ondernemend ingesteld. Ik wil de vrijheid proeven, altijd en overal. In mijn antecedentenonderzoek naar mijn vader bleek dat ook híj steeds op zoek is geweest naar vrijheid, naar een ongebonden leven. Hij was geboren op 18 april 1925 en groeide op in Hekendorp, een gehucht bij Oudewater, midden- in het boerenland.
Waarmee de cirkel weer rond is en we terug bij het begin van het gesprek zijn.
116
117
Made with FlippingBook flipbook maker